Shadows 2 :The Guardian

Και τότε,ήρθε εκείνος...

" ενας μονοφθαλμος αναρωτήθηκε πως είναι άραγε να βλέπεις με δύο μάτια... Η σοφή γυναίκα όμως του ειπε πως δεν έχει σημασία με πόσα μάτια βλέπεις, αρκεί αυτά που βλέπεις να είναι αληθινά."

"Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα!" Μονολογισε και σηκωθηκε από το κρεβάτι. Στάθηκε ακριβώς στη μέση του δωματίου. Έκλεισε τα μάτια και προσπαθησε να κάνει ακριβώς αυτό που της έμαθε η μητέρα της. Μέτρησε ως το 10 και άφησε ελεύθερες τις αισθήσεις του κορμιού της. Άνοιξε τα κύτταρα της και προσπάθησε να σιγουρευτεί γι αυτό που υποψιάζοταν.

Αισθάνθηκε αμεσως την κάψα να ανεβαίνει από τα δάχτυλα των ποδιών της με απίστευτη ταχύτητα προς τα πάνω.
Η όσφρηση της ήταν πιο ανεπτυγμένη από τους υπόλοιπους πράγμα που την έκανε ακόμα πιο δυνατή. Θυμάται τον πατέρα της που έλεγε πως από μωρό ήταν ξεχωριστή... τόσο ξεχωριστή που πάντα έπρεπε να έχει κάποιον δίπλα της για να την προσέχει.

Ολα έμοιαζαν τόσο περίεργα... Ένιωθε να παραλύει...

"Λύκος!" Φωναξε δυνατα και τα μάτια της αρχίσαν να τσουζουν ... γυρίσε το κεφάλι και ειδε την αντανάκλαση της στον καθρέφτη.. Έμοιαζαν σαν δύο μπάλες φωτιάς, κατακόκκινα... Μόνο όταν έβγαινε στο δάσος και έπιανε την μυρωδιά τους το κορμί της έφτανε σε αυτή την έξταση. Τίποτα όμως δεν έβγαζε νόημα...

Η μυρωδιά του ήταν αρκετά περίεργη... συνήθως της θύμιζε βρεγμένο σκύλο όπως τους αποκαλούσαν αλλά εκεινη τη στιγμή της εφερε μια αίσθηση δροσιάς... Μια μίξη παράξενη, από τη μια την δροσίζε αλλά από την άλλη ένιωθε πως δεν μπορεί να πάρει αναπνοή. Όπως όταν έβρεχε το καλοκαίρι και η βρεγμένη άσφαλτος αρχιζε να στεγνώνει. Υγρασία... δροσιά και υγρασία... τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και όμως τόσο κοινά.... Ήταν αρκετά μπερδεμένη, σηκωσε περισσότερο το κεφάλι της, εκλεισε ξανά τα μάτια και προσπάθησε να ξεδιαλύνει το κουβάρι της μυρωδιάς.

Η οσμή άλλαξε, πλέον της έφερνε στο νου τον αέρα που φυσάει λίγο πριν έρθει η καταιγίδα και παρασέρνει μαζί του μικρες σταλες βροχης . Όσο και να ήθελε να κάτσει και να αναλύσει την τόσο περίεργη μυρωδιά στο πίσω μέρος του μυαλού της είχε ακόμα το γεγονός πως ένας λύκος κυκλοφορούσε σε απόσταση τουλάχιστον 100 μέτρων από το σπίτι. Η αρχική της πρόβλεψη ήταν πως βρισκόταν ήδη μέσα αλλά αρνήθηκε να πιστέψει πως κάποιος σαν κι αυτους θα τολμούσε ποτέ να σπάσει τον όρκο και να εισέλθει μέσα. Μπορεί με τα χρόνια οι σχέσεις τους να είχαν καλυτερεύσει αλλά δεν έπαυε να υπάρχει βαθειά ριζωμένη η έχθρα και στους δύο κόσμους.