Shadows 2 :The Guardian

Αιχμαλωσία

"Εγώ ήρθα να σε βρω αλλά εσύ... Εσύ με πέταξες,με διέλυσες σαν να μην ήμουν τίποτα για σένα... Φύγε είπες, Μην ξαναγυρίσεις ... Μην ζητάς το έλεος μου λοιπόν...."

Τυφλωμένη από τον άσβεστο πόθο αλλά και από την ανάγκη να βρίσκεται δίπλα του συνέχισε να πετάει. Είχε ηρεμήσει αρκετά και η τρέλα στο κεφάλι της καταλιαγιασε αλλά απ την στιγμή που ήθελε μόνο λίγες ώρες για να φτάσει αποφάσισε να μην το βάλει κάτω. Προσπάθησε να τον εντοπίσει στο δάσος αλλά δεν έπιασε πουθενά την μυρωδιά του και δεν ήξερε ακριβώς ποιο   μονοπάτι ακολούθησε. Το μόνο σίγουρο ήταν πως εκείνος είχε δυο μέρες δρόμο τρέχοντας ενώ εκείνη πετώντας μόνο μια.

Τα είχε οργανώσει όλα στο μυαλό της. Θα περίμενε υπομονετικά την επιστροφή του και θα του τα έλεγε όλα. Θα πετούσε αυτό το πράγμα από τον λαιμό του και μαζί θα αντιμετώπιζαν ότι κι αν έβρισκαν μπροστά τους . Πόσο σκληρή να ήταν η τιμωρία που θα τους επέβαλαν επειδή ενώθηκαν; αναρωτιόταν  συνεχως και αύξησε ταχύτητα...

1 ημέρα και 15 ώρες αργότερα.

Εξαντλημένος από το μεγάλο ταξίδι του έφτασε έξω από την πύλη. Μια περίεργη κατάσταση επικρατούσε στο σπίτι και το ένιωσε αμέσως. Συνήθως δεν υπήρχαν τόσοι φρουροί έξω αλλά κοιτάζοντας προσεκτικά είδε πως και ο πατέρας του έφτιαξε ένα φρούριο.

Άλλαξε μορφή και περπάτησε προς την πύλη. Οι φρουροί αμέσως μόλις τον είδαν άρχισαν να φωνάζουν.

"Επιτέλους! Γύρισε!!! Ας ειδοποιήσει κάποιος τον Ρόμπερτ!" Είπε ο ένας και αμέσως άνοιξε την πύλη.

"Καλώς ήρθατε κυρίε. Όλοι σας ψάχναμε. Φοβηθήκαμε για το χειρότερο μετά από όσα έγιναν..."Είπε και ο Ίαν τον κοίταξε περίεργα.

"Τι εννοείς ; " Είπε και πέρασε μέσα.

" Νομίζω ο πατέρας σας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σας ενημερώσει κύριε. Πάντως το πιάσαμε το θηρίο! " Είπε χαρούμενος και δίχως να του δώσει περισσότερη σημασία ο Ίαν με γοργό βηματισμό πλησίασε την είσοδο του σπιτιού. Πριν μπει μέσα ο Ρόμπερτ έτρεξε και τον αγκάλιασε. Πίσω του εμφανίστηκε η Μητέρα του και η Λούνα.

"Πόσο τρόμαξα!!" Τον αγκάλιασε σφιχτά αλλά το βλέμμα του Ίαν ήταν καρφωμένο στην αδερφή του. Τον κοιτούσε και έμοιαζε τρομερά λυπημένη.