ကိုျပည့္ရင္ခြင္ထဲတြင္ ခဏေနၿပီး ရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ ႏူးညံေသာအေတြ႔အထိမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကိုအားအင္ေတြ အျဖစ္ဖန္ဆင္းေပးေနသလိုပါပဲ။ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုရဖို႔အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဝမ္းနည္းျခင္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေပးဆပ္ၾက ရတယ္တဲ့။ ကိုျပည့္နဲ႔အတူတူေနႏိုင္ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲက်ဆင္းရပါေစ. . .ေပးဆပ္ဖို႔ဝန္မေလးတတ္ေတာ့ဘူး။
"ကိုျပည့္. .ျပန္ေတာ့ေလ ေနာက္က်ေနေတာ့မယ္"
"အြန္း. .ဇြဲသာေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။တီဆုကိုလည္း ေသခ်ာျပဳစုလိုက္ပါ။ကိုယ္မနက္ျဖန္ထပ္လာခဲ့ပါ့မယ္။"
"အြန္းပါ. .ေသခ်ာျပန္ေနာ္။ေမေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ အခုကိစၥကိုလည္း လက္ခံမွာပါ။ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း မစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္။ကြၽန္ေတာ္ ကိုျပည့္နဲ႔သာဆို ဘာကိစၥေတြပဲ႐ွိ႐ွိရင္ဆိုင္ဖို႔ အသင့္ပဲေနာ္"
"အြန္း. .ကိုယ္လည္း ဇြဲ ေလးအတြက္သာဆို ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရ။ဘယ္လိုအတားဆီးေတြမဆို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔အသင့္ပဲ. အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ ဇြဲ ေလးရာ"
"အြန္း. .ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်စ္ပါတယ္"
ကိုျပည့္ရဲ႕ကားျခံထဲကထြက္ခြာသြားတဲ့ ခဏထိေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲမဝင္ႏိုင္ေသးပဲ အေမွာင္ထဲတိုးဝင္ သြားတဲ့ ကားေလးမေတြ႔ရေတာ့တဲ့အထိ ဝရန္တာမွာ ေလေအးေလးကို ခံစားေနမိတယ္။အျပင္ကတိုက္ခတ္တဲ့ ေလေအးကရင္ထဲက အပူမီးေတြကို ေအးခ်မ္းေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသးတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။
ေရခ်ိဳးေခါင္းေလ်ွာ္ၿပီးေမေမ့အနားမသြားခင္ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ က ကိုျပည့္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း အားအင္ေတြျပည့္ေန သလို. . .။ဘယ္လိုျပႆနာေတြျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ေအာင္ ကိုျပည့္ကပဲစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာလား။ဒါမွမ ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ မျဖစ္သင့္တဲ့အခ်စ္မွာနစ္ေျမာေနမိ တာလား။
YOU ARE READING
ကျွန်တော့ချစ်သူ လူဆိုးလေး
RomanceAbout story အရင်တုန်းက ficတွေမရေးဖူးပါဘူး အခုကပထမဆုံးရေးဖြစ်တဲ့bl ficလေးပါ။ pure bl ficတော့မဟုတ်ပေမဲ့ 18+တွေတော့မပါ ပါဘူး။ အခုမှစရေးတာမို့ လိုအပ်တာတွေရှိရင်လည်း နားလည်ပေးကြပါ။