生き Still Alive てる ~YoonMin~

κεφάλαιο 1

Σημερα ξυπνησα με πιο καλη διαθεση μιας και ηταν η τελευταια εβδομαδα στο σχολειο. Ανυπομονω για το παρτυ που προκειτε να γινει. Εκανα την καθημερινη μου ρουτινα και εφτασα στο σχολειο, μολις ειδα τους κολλητους μου κατευθυνθηκα προς αυτους

Τζιμιν- Καλημερα παιδια. (Ειπα ενω απευθυνθηκα προς τον Χοσοκ και τον Τζονγκκουκ)
Τζ,Χο- Καλημερα
Τζιμ-Ο Τεχιονγκ και ο Τζιν δεν ηρθαν?
Χο- Ειναι κατω, ερχονται!
Τζιμ- Ωραια γιατι πρεπει να αποφασησουμε που θα γινει το παρτυ
Τζονγκ- Αφου εισαι προεδρος στο 15 μελες αποφασησε εσυ που θα γινει
Τζιμ- Και εσεις ειστε ομως στο 15 μελες
Τζονγκ- Καλα απλος ας αποφασησουμε που θα γινει
Τζιμ- Εγω λεω να το κανουμε σπιτι μου μιας και ειναι μεγαλο
Χο-Συμφωνο, το σπιτι σου εχει πολυ χωρο
Τζιν,Τεχ-Καλημερα παιδια
Τζιμ-Καλημερα
Τε- Να συζητησουμε για το που θα γινει το παρτυ?
Τζονγκ- Βρηκαμε ειδη μερος (ειπα ενω χαμογελασα)
Τε-Αληθεια,που?
Τζιμ-Στο σπιτι μου!!
Τζιν- Υπεροχα, αρα το κανονισαμε?
Τζιμ-Ναι!
Χο- Το μονο που μας μενει ειναι να ενημερωσουμε το σχολειο πια μερα θα γινει
Τζιν-Αυτο αφηστετο πανω μου

Χτυπησε το κουδουνι και ολοι κατευθυνθηκαν προς τις ταξεις τους.

{......}
Jimin's pov
Σχολασαμε και πηγα στο σπιτι, ανοιξα και μπηκα μεσα, δεν ηταν κανεις. Μα φυσικα, ποιον περιμενω? Αφου ειμαι μονος. Ειναι θλιβερο να μενεις μονος σε ενα μεγαλο σπιτι χωρις να εχεις κανεναν. Παντα ζηλευα αυτους που εχουν ακομα στην ζωη τους γονεις τους.Ευχομαι καθε μερα που γυρναω σπιτι να εβλεπα τους γονεις μου. Μου λειπουν παρα πολυ, ''χαθηκαν'' τοσο ξαφνικα, ακομα δεν εμαθα τον λογο που παιθαναν,αλλα ορκιστικα μολις ξεμπερδεψω με το σχολειο να βρω στοιχεια σχετικα με τον θανατο τους. Αν και ζω μονος εκτιμω οτι εχω στη ζωη μου και δεν παραπονιεμαι ακομα  και αν δεν εχω τους γονεις μου

Κατευθυνθηκα προς το ψυγειο για να δω τι να μαγειρεψω. Δεν ειχε τιποτα οποτε αποφασησα να παω να αγορασω καποια απαρετητα πραγματα.
Σημερα ο καιρος ηταν πολυ ωραιος αν και ειχε λιγο συννεφια, καθως προχωρουσα επεσα πανω σε καποιον
Τζιμιν- Συγνωμη.
?- Προσεχε που κοιτας
Τζ-Χιλια συγνωμη! (Του ζητησα συγνωμη και επειτα συνεχισα να προχωραω)