生き Still Alive てる ~YoonMin~

κεφάλαιο 8

Jimin's pov
Το επομενο πρωι ξυπνησα επειδη ακουσα κατι φωνες απο κατω. Για να πω την αληθεια δεν κοιμηθηκα και πολυ καλα.
Καταιβηκα κατω και ειδα εναν κυριο μεσης ηλικιας και ενα αγορι γυρο στην ηλικια μου. Κρυφτηκα πισω απο τον τοιχο για να μην με δουν.Μα τι κανω? Το ξεχασα οτι δεν μπορει να με δει κανεις. Πηγα και εκατσα στον καναπε και παρατηρουσα την συζητηση τους.

-Μπορειτε να υπογραψετε εδω;
Γιουνγκι-Ναι. (εκει που υπεγραφα τα χαρτια για το σπιτι ειδα ενα αγορι στον καναπε να καθεται να με κοιταει.Αυτος πρεπει να ειναι το αγορι που πεθανε χθες, καλυτερα να κανω πως δεν τον βλεπω.Δεν θελω να ασχολουμε αλλο με πνευματα.

Jimin's pov
Εκει που παρακολουθουσα την συζητηση τους το νεαρο αγορι κοιτουσε προς την μερια μου. Αποκλειεται.Μπορει να με δει; Κανεις δεν μπορει να με δει.Απλος θα κοιταξε προς τα εδω, αυτο ειναι ολο.
Συζητουσαν οσπου ο μεγαλυτερος αντρας εφυγε απο το σπιτι.

Γιου- Επιτελους μονος μου, μακρια απο ολους και απο ολα χωρις φασαριες και καβγαδες.
Τζιμιν- Μπορεις να με δεις; (ειπα απευθυνοντας στο αγορι. Περιμενα για λιγο αλλα δεν πειρα απαντηση).

Yoongi's pov
Ακουσα το αγορι που μαλλον τον ελεγαν Τζιμιν να με ρωταει αν μπορω να τον δω. Αν και κοκαλωσα για καποια στιγμη συνεχισα να μην του απανταω και να κανω πως δεν τον βλεπω. Πειρα της βαλιτσες μου και ανεβηκα πανω, ταιριαξα τα ρουχα μου στην ντουλαπα και κατεβηκα κατω.
Ακουσα καποιον να κλαιει και να μιλαει μονος του. Φυσικα και ηταν ο Τζιμιν, καθησα στα σκαλια και παρακολουθουσα τι ελεγε.

Τζιμιν- Δεν αντεχω αλλο ετσι.Για ποσο καιρο θα ζω σαν πνευμα, πρεπει να τελιωσω αυτο που αρχισα, πρεπει να μαθω πως πεθαναν οι γονεις μου. Πρεπει να μιλησω στα αγορια. Αφου εχω πεθανει γιατι δεν μπορω να ειμαι με τους γονεις μου τουλαχιστον;

Γιου- Μπορω να σε δω.
(Ναι, πειρα την αποφαση να του μιλησω παρολο που δεν θελω να εχω καθολου σχεσεις με τα πνευματα.Αλλα αυτος μου φαινοταν τοσο μονος και τον λυπηθηκα, επισης φαινοταν να ειναι καλο ατομο και εκτος απο αυτο ειχα απορεια για το πως πεθανε τοσο ξαφνικα. Ακομα και η αστυνομια που εκανε ερευνα δεν μπορεσε να βρει τιποτα για τον θανατο του)

Τζιμ- Αληθεια?Δηλαδη τωρα που σου μιλαω με ακους; (ειπα εκπληκτος)
Γιου-Ναι, σε ακουω
Τζιμ-Επιτελους, με βλεπει καποιος. Νιωθω τοση χαρα.Ημουν πολυ φοβισμενος.
Γιου- Τι σου συμβαινει; Πως πεθανες; (ειπα ενω εκατσα διπλα του στον καναπε)
Τζιμ- Αυτο δεν το γνωριζω και πραγματικα θελω να μαθω. Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι χθες το μεσημερη με πειρε ο υπνος και μετα ξυπνησα με αιματα.Δηλαδη νεκρος.
Γιου-Μαλιστα. Και ειπες πως ψαχνεις στοιχεια για το πως πεθαναν οι γονεις σου;
Τζιμ-Ναι,ειχα μια φωτογραφια του πατερα μου με αλλη οικογενεια και ηθελα να ψαξω περισσοτερο για αυτο το θεμα, αλλα οπως βλεπεις δεν μπορεσα.
Γιου-Εχεις την φωτογραφια μηπως μπορεσω να σε βοηθησω;
Τζιμ- Μεχρι χθες ηταν εδω.Θα πρεπει να την εχασα καπου μεσα στο σπιτι,αλλα μην ανυσηχης,θα την βρω
Γιου-Ενταξει.
Τζιμ-Πες μου για εσενα. Μπορεις να βλεπεις πνευματα;
Γιου- Δυστυχως ναι.
Τζιμ-Ποσο καιρο;
Γιου-Απο τα 9 μου και ειναι πολυ βασανιστικο
Τζιμ-Δηλαδη βλεπεις πνευματα εδω και 10 χρονια;
Γιου-Ναι....
Τζιμ-Θα πρεπει να ειναι πολυ δυσκολο για εσενα.
Γιου- Φυσικα και μου ειναι δυσκολο, δεν φανταζεσε ποσο,οταν ημουν μικρος και εβλεπα ολα αυτα τα πνευματα φοβομουν παρα πολυ επειδη με τρομαζαν και επειτα εξαφανιζοντουσαν.Οταν ημουν 9 ετων και αρχισαν να πρωτοεμφανιζονται ζητουσα απο την μητερα μου να κοιμηθω μαζι της γιατι φοβομουν, επισεις της ειχα πει οτι βλεπω πνευματα αλλα φυσικα και δεν με πιστεψε και πιστεψε πως ειμαι ενα απλο παιδι που ολα αυτα τα βγαζει απο την φαντασια του.Ηταν και ειναι καπως ψυχρη μαζι μου.
Εγω και ο αδερφος μου μεγαλωσαμε χωρις πατερα και η μαμα μου δουλευε και δουλευει εως αργα το βραδυ για να τα βγαλουμε περα.Στο σπιτι επικρατουσαν πολυ καβγαδες... (εκει που μιλουσα ξαφνικα σταματησα.Δεν ξερω γιατι ανοιχτα τοσο πολυ στον Τζιμιν και του λεω τα παντα) Συγνωμη.
Τζ-Οχι, γιατι ζητας συγνωμη; Συνεχισε, φενεται πως ειχες αναγκη να τα πεις ολα αυτα σε καποιον
Γιου-Ναι,αυτο ειναι αληθεια. Παντα ηθελα να μιλησω σε καποιον και να του πω ολα αυτα που νιωθω.Ηθελα να πω στον αδερφο μου πως βλεπω πνευματα αλλα φυσικα δεν θα με πιστεψει και θα με περασει για τρελο. Οταν βλεπω πνευματα ακομα φοβαμαι αλλα προσπαθω να κανω πως δεν τα βλεπω. Νιωθω τοσο μονος και φοβισμενος. Καθε μερα ευχομαι να πεθανω, δεν θελω να ζω αλλο ετσι.Εχω σκεφτει πολλες φορες να αυτοκτονησω αλλα φοβαμαι να μην γινω πνευμα οπως αυτα

Τζιμιν-Κριμα,περνας πολυ δυσκολα.
Γιουνγκι- Σε ευχαριστω παρα πολυ Τζίμιν. Εισαι ο μονος ανθρωπος αν και πλεον νεκρος που εχω πει οτι βλεπω πνευματα.
Τζιμ-Τιποτα εμμ.. Πως σε λενε;
Γιου- Γιουνγκι.
Τζιμ-Τιποτα Γιουνγκι.(ειπα και του χαμογελασα)
Γιου-Μπορεις να γινεις φιλος μου;
Τζιμ-Φυσικα, τωρα που ξερω πως νιωθεις θα προσπαθησω να σε κανω πιο χαρουμενο ανθρωπο και να κανεις μια καινουργια αρχη.
Γιου-Σε ευχαριστω Τζιμιν. Πρωτη φορα νιωθω τοση χαρα και ανακουφηση. Τωρα θελω να μου πεις για τον εαυτο σου.
Τζιμ-Οκέι. Μιας και θα μενεις εδω, πιστευω πως θα μαθουμε τα παντα ο ενας για τον αλλο.
Γιου-Ναι,αυτο θα ηταν υπεροχο.Μιλα μου για εσενα.
Τζιμ-Εγω ειμαι μοναχοπαιδι, οι γονεις μου πεθαναν οταν ημουν 6 ετων αν και δεν εμαθα ποτε την αιτια. Απο τοτε μεγαλωνω μαζι με την γιαγια μου η οποια πεθανε περισι που ημουν 17 χρονων. Τωρα πεθανα εγω και δεν ξερω καν πως.
Γιου-Θα σε βοηθησω να μαθεις πως πεθανες και εσυ και οι γονεις σου.
Τζιμ-Σε ευχαριστω Γιουνγκι, πραγματικα το εκτιμο.
Γιου-Τιποτα Τζιμιν. Εγω σε ευχαριστω που με ακουσες. Για πες μου, πως θα μπορουσα να σε βοηθησω;
Τζιμ- Αυτο που θα σου ζητησω ειναι λιγο δυσκολο
Γιου- Πες μου.
Τζιμ-Θυμασαι που ανεφαιρα πριν οτι βρηκα μια φωτογραφια του πατερα μου οπου εδειχνε οτι ειχε αλλη οικογενεια πριν γεννηθω εγω και πριν παντρευτη την μαμα μου;
Γιου-Ναι
Τζιμ- θα σου ζητουσα αν θα μπορουσες να τους βρεις αλλα ειναι δυσκολο γιατι εχασα την φωτογραφια και επισης δεν θυμαμαι τα ονοματα που ηταν γραμμενα απο πισω.
Γιου-Θυμασαι κατι χαρακτηριστικο στην φωτογραφια ή καποια ημερομηνια;
Τζιμ-Θυμαμαι οτι τραβηχτηκε το 1991 και οτι στη φωτογραφια ηταν ενα μωρο. Ειμαι σιγουρος οτι το μωρο ηταν 1 χρονων και οτι τωρα πρεπει να ειναι καπου στα 28.
Γιου-Δυστηχως δεν μπορουμε να κανουμε κατι με αυτα τα στοιχεια μονο. Προσπαθησε να βρεις την φωτογραφια και τοτε ισως να μπορεσω να σε βοηθησω. Υπαρχει κατι αλλο που μπορω να κανω;
Τζιμ-Ναι, θα το εκτιμουσα αν θα μπορουσες να μιλησεις στους φιλους μου. Μπορω να σου πω που μενουν.
Γιου- Αυτο μου ειναι λιγο δυσκολο. Φοβαμαι να βγω εξω, δηλαδη βγαινω αλλα οχι τοσο συχνα. Επισης δεν ειμαι και πολυ κοινονικος. Αλλα θα το κανω για εσενα, επιδη εισαι ο μονος ανθρωπος που εχει κατσει να με ακουσει και εχει καταλαβει πως νιωθω.
Τζιμ-Αν νιωθεις πως πιεζεσε μην το κανεις
Γιου-Οχι, ειναι ενταξει, θα το κανω.
Τζιμ-Σε ευχαριστω πολυ.
Γιου-Αλλα δεν θα ειναι καπως περιεργο να παω να τους μιλησω ετσι ξαφνικα;
Τζιμ- Κοιτα εχεις δικιο, και ειδικα αν τους πεις πως μπορεις να με δεις και οτι ειμαι πνευμα δεν προκειτε να σε πιστεψουν.
Γιου- Το ξερω. Τοτε τι κανουμε;
Τζιμ-Προς το παρον τιποτα.