生き Still Alive てる ~YoonMin~

κεφάλαιο 10

Υοοngi's pov
Πήρα βιαστικα την φωτογραφια απο τα χερια του Τζίμιν και εφυγα προς την δουλεια της μαμας μου. Πρεπει να μαθω την αληθεια, απο οτι μου φενεται τοσο καιρο ζούσα σε ενα ψεμα.

Σιχιόν- Γιουνγκι, πως και απο εδω;
Γιου- Πες μου τι ξερεις για αυτον τον ανθρωπο. (ειπα ενω πεταξα την φωτογραφια πανω στο γραφειο της νευριασμενος.)
Σιχ-Κάθησε, πρεπει να σου πω την αληθεια.

Εκανα οπως μου ειπε και καθησα.

Σιχ- ο Ντοτζουν, αρχικα δεν ειναι ο πατερας σου.
Γιου-Τι; Τι ειναι αυτα που λες;
Σιχ-Εισαι σιγουρος οτι θες να ακουσεις τα παντα; Ισως το αποδεχτεις πολυ δυσκολα.
Γιου- Προτιμώ να ακουσω την αληθεια παρα να ζω σε ενα ψεμα.
Σιχ-Εγω και ο Ντοτζουν οπως ξερεις παντρευτήκαμε το 1988.
Γιου-Ναι.
Σιχ- το 1990 γεννηθηκε ο Ναμτζουν και έπειτα απο καποιους μηνες μας παράτησε γιατι μου ειπε πως ηταν ερωτευμενος με αλλη γυναίκα. Παντρεύτηκε μαζι της και μετα απο κατι χρονια εκαναν ενα παιδι που ειναι στην ηλικια σου.
Γιου-Ξερω, τον Τζιμιν. Ποιος ειναι ο κανονικος μου πατερας? Και πως πεθανε ο Ντοτζούν?
Σιχ- Τον βιολογικο σου πατερα τον λενε ΚιονγκΣόκ, βγαιναμε το 1991, ειμασταν μαζι ενα μισο χρονο, αλλα οταν εμαθε πως έμεινα εγκυος με παρατησε.
Γιου-Μαλιστα, ο Ναμτζουν τα ξερει ολα αυτα;
Σιχ-Ναι ολα. Εισαι ετοιμος να μαθεις για το πως πεθανε ο Ντοτζουν και η Τζιχιόν?
Γιου- Η Τζιχιον ειναι η μητερα του Τζίμιν σωστα;
Σιχ-Ναι,αλλα δεν ξερω αν θα αντεξεις την αληθεια.
Γιου-Πες μου.
Σιχ- Ο Ναμτζουν ειναι επικινδυνος.
Γιου- Τι εννοεις; Δηλαδη εχω παρατηριση πολλες φορες οτι οταν μιλατε παντα εχεις ενα φοβο στο βλεμμα σου, αλλα γιατι ειναι επικυνδινος;
Σιχ- Εχει σκοτώσει (ειπα ενω αρχισα να κλαιω)
Γιου- Τι; Τι ειναι αυτα που λες;
Σιχ- Ασεμε να σου εξηγήσω

{Flashback 2006}

Namjoon's pov
Σημερα πειρα αποφαση πως πρεπει να το κανω, πρεπει να παιθανουν. Ξερω ειμαι μονο 18 χρονων και ειμαι πολυ νεος για να μπω φυλακή, αλλα δεν αντεχω να τους βλεπω να ζουν χωρις να εχουν ουτε ενα προβλημα, ενω εμεις περναμε τοσο δυσκολα.Γιατι επρεπε να μας παρατησει; Γιατι μας το εκανε αυτο;
Ηταν βραδυ, η μαμα ελειπε στην δουλεια.
Ημουν ετοιμος να βαλω ενα τελος στης ζωες τους.
Παρακολουθουσα εδω και χρονια την καθε κοινηση τους, ηξερα διάφορες μεριες του σπιτιου, ηξερα ακομα ποτε φευγουν και ποτε γυρνανε απο τις δουλειες τους.
Ηταν ειδη 11 το βραδυ, περιμενα εξω απο το σπιτι 30 λεπτα ωσπου τα φωτα του σπιτιου εσβησαν, τοτε καταλαβα πως ηταν η στιγμη. Ημουν σιγουρος για τον  εαυτο μου και δεν θα εχω τυψεις μετα απο αυτο. Πλησιασα προς την πορτα,ηξερα οτι εβαζαν ενα δευτερο κλειδη κατω απο το χαλι. Εβαλα γαντια για να μην αφησω αποδεικτικα στοιχεια πισω μου και πειρα το κλειδη, ανοιξα την πορτα και μπηκα σιγα σιγα μεσα. Αναιβηκα πανω και κοιτουσα γυρω μου, ολα τα αντικειμενα του σπιτιου φαινοντουσαν πως στοιχιζαν πολυ ακριβα. Τοτε ηταν που θυμωσα περισσοτερο. Πλησιασα το δωματιο του πατερα μου και της Τζιχιόν, περιμενα λιγο απεξω ωστε να σιγουρευτο πως εχουν κοιμηθει, επειτα μπηκα μεσα και μαχαιρωσα και τους δυο αρκετες φορες ωστε να σιγουρευτο πως εχουν πεθανει. Όταν βγηκα απο το δωματιο τους ειδα ενα μικρο αγορι απο την απεναντι πλευρα στο αλλο δωματιο να κοιμαται. Η πορτα ηταν ανοιχτη οποτε μπηκα μεσα, σταθηκα απο πανω του και το κοιτουσα. ''Δεν σε σκοτωνο ακομα. Θελω να ζησεις απο μικρη ηλικια χωρις γονεις και να βασανιζεσε καθε μερα.Αλλα να ξερεις πως θα ερθει η σειρα σου'' Αυτα τα λογια περιτριγυριζαν στο μυαλο μου ενω τον κοιτουσα. Κατεβηκα κατω και εφυγα διχως να αφησω αποδεικτικα στοιχεια.
Οταν γυρισα σπιτι μουν γεματος αιματα, η ωρα ηταν 11:30 , μολις μπηκα μεσα ειδα την μαμα μου στο σαλονι μεσα στα σκοταδια να με περιμενη.

Σιχ-Που ησουν τετοια ωρα; Σου εχω πει να μην καθεσε εξω μεχρι αργα. Ανησυχισα.
Ναμ-Μαμα...(την πλησιασα και αρχισα να κλαιω)
Σιχ- Τι εγινε, γιατι κλαις; (Μολις τον πλησιασα ειδα αιματα παντου στα ρουχα του και σοκαριστικα) Γιατι εχεις αιματα παντου; Τι πηγες και εκανες; (ειπα πλεον φοναζοντας)
Ναμ-Σκοτωσα τον πατερα μου και την γυναικα του.
Σιχ- Το ξερω πως το αξηζανε αλλα γιατι τους σκοτωσες; Δεν σκεφτεσε το μελλον σου;
Ναμ- Πιο μελλον μαμα; Δεν με νοιαζει τιποτα.
Σιχ-Δεν το πιστευω (ειπα φωναζοντας)
Ναμ- Μην φωναζεις, θα ξυπνησεις τον μικρο.
Σιχ-Πανε φορεσε καθαρα ρουχα και πετα αυτα.
Ναμ-Αμα με βρουνε τι θα γινει;
Σιχ-Θα σε καλυψω, θα κανουμε σαν να μην συνεβη ποτε.

{End of Flashback}