生き Still Alive てる ~YoonMin~

κεφάλαιο 4

Υοοngi's pov
Ειναι τοσο δυσκολο για εμενα να βγαινω εξω, φοβαμαι...φοβαμαι γιατι βλεπω κατι που δεν μπορει να δει κανεις αλλως. Βλεπω νεκρους, δηλαδη πνευματα, ψυχες ανθρωπων να περιπλανιουνται στον κοσμο μας.Καθε μερα που βγαινω εξω προσπαθω να φερθω φυσιολογικα,προσπαθω να κανω πως δεν τα βλεπω αλλα καποιες φορες καταλαβαινουν  πως τα βλεπω.Δεν ειναι οτι μου κανουν κακο αλλα οταν αντιλαμβανονται πως τα βλεπω με τρομαζουν και επειτα εξαφανιζονται.Δεν εχω μιλισει για αυτο στον Ναμτζουν ή στην μαμα μου, γιατι 1ον θα με περασουν για τρελο και 2ον θα γελανε μαζι μου. Το κραταω μεσα μου εδω και χρονια και μου ειναι δυσκολο να βγαινω εξω, επισης δεν κοιμαμαι καθολου καλα.Εχω πολυ τρομακτικες εμπειριες απο αυτα,αλλα δεν θελω να θυμαμαι καμια απο αυτες.Εχω σκεφτει πολλες φορες να αυτοκτονισω επειδη δεν θελω να ζω αλλο ετσι. Αλλα καποιες φορες φοβαμαι πως θα γινω και εγω καπως ετσι.
Απο τις σκεψεις μου με εβγαλαν κατι φωνες...Καταλαβα παλι μαλωνουν. Σηκωθηκα απο το κρεβατι και πηγα να δω γιατι μαλωνουν.

Γιουνγκι-Μαμα τι εγινε; Γιατι μαλωνετε παλι;
Σιχιόν-Τιποτα, απλως ειχαμε καποιες κατι διαφωνιες με τον Ναμτζουν.
Γιου-Ενταξει (ειπα ενω εφυγα. Για εναν λογο ηταν καπως τρομαγμενη, δεν ξερω αλλα οταν ειναι με τον Ναμτζουν μου φαινεται καπως φοβησμενη.Τον φοβαται? Αλλα γιατι?

Namjoon's pov
Ημουν στο δωματιο μου και ετοιμαζομουν για να παω στη δουλεια μου. Οσπου ακουσα την πορτα να χτυπαει.

Ναμ-Ναι?
(η πορτα ανοιξε και ηταν ο Γιουνγκι)
Γιου-Τελικα θα παω.
Ναμ-Πως και ετσι? Θα βγεις εσυ εξω και μαλιστα θα πας σε παρτυ;
Γιου-Καλα αστο.
Ναμ-Οχι,οχι πλακα κανω να πας.
Γιου-Απλος ειπα να κανω κατι διαφορετικο.
Ναμ-Χαιρομαι.Θες να σε παω εγω?
Γιου-Ναι αν μπορεις. (φυσικα και δεν θα εχανα την ευκαιρια να του πω οχι, δεν θελω να δω παλι καποιο πνευμα στην διαδρομη)
Ναμ-Οκέι, πες μου οταν θα εισαι ετοιμος.
Γιου-Ενταξει. (ειπα και πηγα στο δωματιο μου για να ντυθω)

Jimin's pov
Χτυπησε η πορτα, ανοιξα και ειδα τον Τζιν τον Τε τον Χοσοκ και τον Τζονγκκουκ.

Τζιμιν- Γεια σας παιδια, περαστε
Τζονγκκουκ -Ηρθαμε να σε βοηθησουμε.
Τζιμ- Υπεροχα!
Χο- Φεραμαι και τα αναψυκτικα.
Τε-Απλος πρεπει να τα βαλουμε στο ψυγειο (ειπα ενω κρατουσα την μια κουτα στα χερια μου και την αλλη ο Τζιν)
Τζιν-Παμε στην κουζινα να τα αφησουμε
Τζιμ-Οκεϊ! (ειπα ενω χαμογελασα)
Χο- νομιζω οτι κατι ξεχασαμε
Τζιμ-Τι?
Τζονγκ-Ααα ξεχασαμε τα ηχεια στο αυτοκινητο, παω να τα φερω.
Χο-Σωστα. Ενταξει!

Μετα απο καποιες ωρες ετοιμασιες το παρτυ ξεκινησε και ηρθαν πολλα ατομα απο το σχολειο.Ηταν ολα οπως τα φανταστηκαμε

Υοοngi's pov
Η ωρα ηταν 11:30 και το παρτυ ειχε αρχισει ειδη, πηγα στο δωματιο του Ναμτζουν για να του πω να ξεκινησουμε.

Γιου-Ειμαι ετοιμος παμε; (μπηκαμε στο αυτοκινητο και ξεκινησαμε)
Ναμ-Μπορεις να μου πεις την διευθυνση;
Γιου-Ναι. (του ειπα την διευθυνση οπου γινοταν το παρτυ.Μολις φτασαμε ειχα μεινει εκπληκτος, αυτο το σπιτι ειναι πανεμορφο, καπως ετσι φανταζομουν και εγω το δικο μου, αν μπορουσα θα το αγοραζα. Γυρισα να κοιταξω τον Ναμτζουν αλλα το βλεμμα του ειχε σκοτεινιαση και φαινοταν καπως ενοχλημενος.

Γιου- Εχεις κατι?
Ναμ-Οχι, κατεβα, πρεπει να φυγω. (ο Γιουνγκι κατεβηκε και εγω ξεκινησα προς την δουλεια μου. Δεν πιστευα πως θα ξανα εβλεπα αυτο το σπιτι.Μαλλον θα πρεπει να μενει το αλλο παιδι του πατερα μου, ουτε να τον αποκαλω ετσι δεν θελω. Δεν πληρωσε εκεινη την ημερα αλλα θα πληρωσει συντομα για οτι εκανε, δεν προκειτε να τον αφησω ετσι.
ο Ντοτζουν και η Τζιχιον πεθαναν, τωρα ειναι η σειρα του γιου τους. Εχω τοσο θυμο μεσα μου, το γεγονος οτι μας παρατησε και εκανε αλλη οικογενεια με κανει να νευριαζω και να θελω να παρω εκδικιση. Περασαμε τοσο ασχημα χρονια εξετειας τους.