生き Still Alive てる ~YoonMin~

κεφάλαιο 17

Yoongi's pov
Δεν σταματησα να κλαιω. Εχουν περασει καποια λεπτα απο την στιγμη που εξαφανιστηκε ο Τζιμιν και δεν ξερω τι να κανω. Πρεπει να τον βρω. Που να ψαξω? Που να ψαξω? Σωστα, το χαρτακι που μου εδωσε ο Τεχιονγκ.
Πειρα το χαρτακι οπου εγραφε το νοσοκομειο και το δωματιο που ηταν ο Τζιμιν.Ηταν η μονη μου ελπιδα.Ηλπιζα να τον βρω εκει.
Πειρα το παλτο μου και εφυγα γρηγορα για το νοσοκομειο.
Αναιβηκα στον οροφο οπου ηταν το δωματιο του Τζίμιν, απεξω ηταν καποια αγορια, λογικα θα ηταν οι φιλοι του Τζιμιν.

Γιου-Πως ειναι ο Τζιμιν, τι συναιβει;
Τε-Εχει αποφυγει τον κινδυνο και τωρα αναρωνει και περιμενουμε να ξυπνησει. (ειπα και χαμογελασα στον Γιουνγκι)
ΤζονγκΚ- Συγνωμη αλλα εσυ ποιος εισαι;
Γιου-Ειμαι το αγορι του Τζιμιν.
Τζονγκ,Τε,Τζιν,Χοσ- Τιι;
Τε- Μα πως? Ο Τζιμιν δεν μας εχει αναφερει τιποτα.
Γιου- Το ξερω...ειναι λιγο περιπλοκο, θα σας εξηγησουμε οταν ξυπνηση ο Τζιμιν.
Χο-Ενταξει. Πως σε λενε περεπιμπτοντως;
Γιου- Γιουνγκι
Χο-Χαρηκα για την γνωριμια. Εγω ειμαι ο Χοσοκ.
Γιου- Παρομοιως. (Συστηθηκα και με τα υπολοιπα αγορια και πηγα να κατσω σε μια καρεκλα εξω απο το δωματιο του Τζιμιν. Εκει που καθομουν αρχισα να σκεφτομαι τι θα γινει οταν ξυπνηση ο Τζιμιν. Αν δεν με θυμαται; Και αν δεν με θελει αλλο; Οχι, καλυτερα να μην σκεφτομαι ετσι.Απλος θελω να ξυπνησει και να ειναι καλα...Ακομα και αν δεν με θυματε.