" CANDY RANGERS " အပိုင္း ( ၆ )
ဇာတ္လမ္း - နတ္သား
"မေလးရွားက ကိုယ့္ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ ၀ယ္လိုက္တဲ့ တိုက္ခန္းေလ .. သူက တိုက္ခန္း ၀ယ္ၿပီးၿပီးျခင္း
ခြင့္ကုန္သြားလို႔ မေလးကို ျပန္သြားရတယ္ .. အဲဒါ ကိုယ့္ကို အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂေတြ ၀ယ္ေပးဖို႔ဆိုၿပီး
ေသာ့အပ္သြားလို႔ ကိုယ္က ဒီကို ေခၚလာတာ .. ဒီမွာက ေအးေဆး အခ်ိန္ရတယ္ေလ .. အဲယားကြန္းလဲ ရွိေတာ့
အဆင္ေျပတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား .."
"ေအာ္... ဒီလိုလား ... ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာလဲ ဘာပစၥည္းမွ မေတြ႔တာ ကိုး .."
ေနာ္မိုးဇာက သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပီး အခန္းအလယ္ရွိ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီး၏
အစြန္းတြင္ ၀င္ထုိင္သည္။ ဘာပစၥည္းမွ ေသခ်ာ မရွိေပမယ့္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ေမြ႔ယာႏွင့္ ကုတင္ႀကီးကေတာ့
အခန္႔သားျဖစ္သည္။ ေရျမဳပ္ေမြ႔ယာကလဲ အေကာင္းစား ျဖစ္ရမည္။ သူမတင္ပါးခ်ရာ ေနရာက အိခနဲ
ႏွစ္၀င္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေမြ႔ယာေပၚ ေနာက္ျပန္ေထာက္ၿပီး ေျခတန္ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခုေပၚတစ္ခု ခ်ိတ္၍
ထိုင္လိုက္သည္။ အသားျဖဴေဖြးလွသည့္ ပိုးကရင္မေလးမို႔ ဂါ၀န္တိုေလးေအာက္မွ ေပါင္တန္ေလးမ်ားသည္
ဆင္စြယ္လို ေျဖာင့္စင္းစြာ ေပၚထြက္ေနသည္။
စိုးေမာ္ သူ၀တ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ် ီ၏ ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေနရာမွ ေနာ္မိုးဇာ၏ တကိုယ္လံုးကို သိမ္းက်ဳံး၍
မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္သည္။ သူ႔အၾကည့္ကို ေနာ္မိုးဇာ တန္ျပန္ၾကည့္ရင္း လွ်ာနီတာရဲေလးကို ထုတ္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြေပၚ ေျပးလႊားျပသည္။ ျမန္ျမန္လာပါေတာ့ဟု ဖိတ္ေခၚေနသည့္အထာ။
စိုးေမာ္ သူ၀တ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို ခပ္သြက္သြက္ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္။
အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးသာ ခ်န္ထားၿပီး ညိဳ႕ျမဴသည့္ အသြင္ျပေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ ရွိရာသို႔ တိုးလာသည္။
ဒီပိုးကရင္မေခ်ာေလးကို အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္ရမည္။
"မိုးေလး .. ဒီဘက္ကိုလာ ... အဲဒီဘက္မွာ မထိုင္နဲ႔.."
သူမေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္လွ်င္ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကုတင္၏ တျခားဘက္အစြန္းသို႔ ဆြဲကာေခၚေနသည့္ စိုးေမာ္ကို
ေနာ္မိုးဇာ နားမလည္စြာ ၾကည့္သည္။ စိုးေမာ္က သူမအၾကည့္ကို သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ျပသည္။
"ဒီဘက္မွာက ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ ရွိတယ္ေလ .. ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ေနတာကို မွန္ထဲက
တဆင့္ျပန္ၾကည့္လို႔ရတယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္ .."
စိုးေမာ္စကားက သိပ္ေတာ့ ယုတၱိမတန္ပါ။ ခါတိုင္း Inn မွာ ခ်ိန္းေတြ႔လွ်င္ေတာင္ စိုးေမာ္က ဒီလိုမ်ဳိး ဟိုနားေတြ
ဒီနားေတြ ေတာင္းဆိုဖူးတာမဟုတ္။ ဒီေန႔မွ ထူးဆန္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း
ေတြးမေနႏိုင္အားပါ။ အခန္းထဲကို ေရာက္ကတည္းက စိတ္ေတြႏိုးၾကားထၾကြေနၿပီမို႔ စိုးေမာ္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲႏႊဲဖို႔က
သူမအတြက္ အဓိက ျဖစ္ေနသည္။ စိုးေမာ္ေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားၿပီး သူေနရာခ်ေပးသလို ထိုင္လိုက္မိသည္။
စိုးေမာ္က ေနာ္မိုးဇာႏွင့္ ေဘးတိုက္ ၀င္မထိုင္။ ေမြ႔ယာေပၚတက္လာၿပီး သူမ ေနာက္ေက်ာဘက္သို႔ ေရႊ႕ကာ
ကပ္ထိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာ္မိုးဇာ၏ ကိုယ္ကေလးကို ေနာက္မွေန၍ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သိမ္းက်ဳံးေပြ႔ဖက္သည္။
ဆံႏြယ္ေလးေတြ ဖံုးအုပ္ေနေသာ သူမ၏ နားရြက္တစ္ဖက္ကို သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ လိုက္လံရွာေဖြၿပီး လွ်ာႀကီးႏွင့္ ထိုးဆြကာ
နမ္းလိုက္သည္။
"ဟင့္.. ခ်စ္ ... ယားတယ္ကြာ ... "
"မိုးေလး .. မွန္ထဲကို ၾကည့္ၾကည့္စမ္း .. ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပံုကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရတယ္ မဟုတ္လား .."
သူတို႔ရွိရာ တည့္တည့္တြင္ ရွိေနေသာ နံရံကပ္ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ႀကီးကို ေနာ္မိုးဇာ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။
ၾကည္လင္ျပတ္သားလွသည့္ မွန္သားျပင္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရေသာ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပံုစံက
စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေနာ္မိုးဇာ စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏
ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္သြားသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သံုး၍ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ရြရြေလး
ပြတ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္သားမ်ားအလည္တြင္ ရွိေနေသာ ဂါ၀န္ေအာက္နားစကို
လွမ္းကိုင္လိုက္တာေတြ႔သည္။
အနီရဲရဲ အသားကပ္ ဂါ၀န္ေလး ေအာက္ေျခနားမွေန၍ အေပၚဘက္သို႔ လိပ္ကာ တက္လာသည္မွာ
ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုကို ကန္႔လန္႔ကာ ဖြင့္ျပသည္ႏွင့္ေတာင္ တူလွသည္။ စြင့္ကားေနသည့္ တင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြ
ေပၚလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ကိုယ္ကို ၾကြေပးလိုက္သည္။ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေသာ
ဗိုက္သား၀င္း၀င္းေလးေတြႏွင့္ ခ်က္နက္နက္ကေလး ေပၚလာျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့
မို႔၀န္းေမာက္ၾကြေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာကို ထုပ္ထားသည့္ မရမ္းေရာင္ ဘရာေလး ေပၚလာသည္။ ေနာ္မိုးဇာ
သူမကိုယ္ကို သူမ ရင္ခုန္တက္ၾကြစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ေပးလိုက္သည္။
ျဖဴ၀င္းေက်ာ့ရွင္းလွသည့္ သူမကိုယ္ေပၚတြင္ မရမ္းေရာင္ ၀မ္းဆက္ဘရာႏွင့္ အတြင္းခံပင္တီေလးသာ
က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က မရမ္းေရာင္ဘရာႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားရေသာ ေဖြးေဖြးရင္အစံုေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။
ေနာ္မိုးဇာက ဒီေနရာတြင္ အေတာ္ထြားလွသည္။ ကန္ဒီရိန္းဂ်ားတစ္ဖြဲ႔လံုးတြင္ အလယ္ပိုင္းရပ္၀န္း၌
အားအေကာင္းဆံုးမွာ သူမသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေနာ္မိုးဇာ၏ စေနႏွစ္ခိုင္သည္ ဖြ႔ံထြားသည္ဆိုေပမယ့္
တြဲက်ေနျခင္းမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္။ အသက္အရြယ္ ငယ္ေသးသည့္အေလ်ာက္ တင္းတင္းအိအိႏွင့္ တင့္တင့္တယ္တယ္
ရွိသည္။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘရာေပၚမွေန၍ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ရင္း အားႏွင့္ညွစ္လိုက္၊ အသာအယာေလး
ျပန္ပြတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ေဆာ့ကစားေနသည္။ နဂိုကမွ မႏိုင့္တႏိုင္ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရပါသည္ဆိုေသာ
မရမ္းေရာင္ဘရာေလးသည္ အေနအထား မမွန္ေတာ့။
"ဟင့္ .. အင့္ ... ခ်စ္ .. မဆြနဲ႔ေတာ့ကြာ .. သူမ်ား စိတ္ထလာၿပီ ... အင့္ .."
"အိုေကေလ .. မိုးေလး .. ဒါဆို ဒီမွာ လွဲအိပ္လိုက္ ..."
ကုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ရွိေနေသာ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးကို ဆြဲကာ ယူေပးလိုက္ရင္း စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ သူလိုခ်င္သည့္
အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ေနရာခ်သည္။ ေနာ္မိုးဇာက ဘာမွ မေျပာ။ စိုးေမာ္ ပံုစံျပင္ေပးထားသည့္ေနရာတြင္
ပက္လက္ကေလး အိပ္ေပးရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ တဆက္ထဲ ေကြးေထာင္ကာ ကားေပးထားသည္။
ေနာ္မိုးဇာ၏ ညာဘက္ျခမ္း လြတ္ေနသည့္ဘက္တြင္ စိုးေမာ္ ကပ္လ်က္ ၀င္လွဲအိပ္သည္။ မွန္ရွိရာ ေျခရင္းဘက္သို႔
တစ္ခ်က္ ေခါင္းေစာင္း၍ ၾကည့္သည္။
မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရသည့္ သူတို႔အရိပ္မ်ားကို အေတြ႔တြင္ ေက်နပ္အားရစြာ ၿပံဳးၿပီးေနာက္
ဘရာရင္ပံုခြက္လြတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ ရင္သားတစ္ဖက္ကို ကုန္း၍ စို႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း စူစူေလးကို လွ်ာျဖင့္ ထိုးဆြၿပီး
လ်က္သည္။ အေပၚဘက္တြင္ ပါးစပ္ကို ထိုသို႔ အလုပ္ေပးလိုက္သလို ေအာက္ဘက္တြင္လည္း
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္ခြဆံုကို လွမ္းစမ္းသည္။ မရမ္းေရာင္ဇာပင္တီေလး၏ အနားသတ္ႀကိဳးစကို လက္ျဖင့္
ေဘးတစ္ဖက္သို႔ ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ ဖံုးကြယ္ထားရာမွ လြတ္ကင္းထြက္ျပဴလာသည့္ ေျမာင္းေလး၏
ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားတေလွ်ာက္ စိုးေမာ္၏ လက္ေခ်ာင္းေတြက စုန္ဆန္ ေျပးလႊားသြားသည္။
"အီး .. ခ်စ္ရယ္ ... သူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ကြယ္ ... အင့္ ..."
ထိမိေသာ စိုးေမာ္၏ ႏိႈးဆြခ်က္မ်ားတြင္ ေနာ္မိုးဇာ တကိုယ္လံုး ငါးရံ ႔မေလး ျပာလူးခံရသလို ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ
လႈပ္ရွားေနသည္။ စႏၵယားတီးသလို ေျပးလႊားေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္လဲ
အကြဲေၾကာင္းေလးေအာက္ေျခရွိ တြင္း၀ေလးသည္ အရည္ၾကည္ေတြ စို႔ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စိုးေမာ္ အခ်ိန္ၾကၿပီလို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ႏို႔စို႔ေပးရာမွ ထထိုင္လိုက္သည္။ အေနအထား မမွန္ေတာ့သည့္ ေနာ္မိုးဇာကိုယ္ေပၚမွ
လက္က်န္အ၀တ္ႏွစ္ခုကို အရင္ခြ်တ္သည္။ ေနာ္မိုးဇာ ရင္ကို ေကာ့ေပးသလို၊ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလဲ
အလိုက္သင့္ၾကြေပးသည္။
ေနာ္မိုးဇာ ၿပီးေတာ့ သူ႔အလွည့္။ ေဖာင္းထေနသည့္ သူ႔အေကာင္က ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲမွ လြတ္သည္ႏွင့္
ေဇာင္းထဲမွ ထြက္လာသည့္ ျမင္းရိုင္းလို ေျခကုန္ေျပးဖို႔ တာစူေနသည္။ ကုတင္စြန္းတြင္ အရန္သင့္တင္ထားခဲ့ေသာ
အေဖာ္ထုပ္ကို ေဖာက္ၿပီး အထဲမွကြန္ဒံုးကို ယူလိုက္သည္။ အ၀ိုင္းကြင္းေလးကို တင္းေျပာင္ေနသည့္
ထိပ္ဖူးေပၚဖိထားၿပီး လိပ္ထားသည့္ အေခါက္ေလးကို ေျဖကာ လိင္တန္ေပၚစြပ္သည္။ အားလံုးၿပီးစီးေသာအခါ
ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကာ အသင့္အေနအထားႏွင့္ ရွိေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးဆီသို႔
မာန္ဟုန္အျပည့္ႏွင့္ တိုးကပ္သြားသည္။
"ခ်စ္ .. ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္ေပးေနာ္ ... သူမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်စ္ သိလား .."
"စိတ္မပူနဲ႔ မိုးေလး .. မိုးေလးနဲ႔ မခြဲခင္ ကိုယ္က အေသအခ်ာ ခ်စ္ေပးဖို႔ စဥ္းစားၿပီးသား .."
"အင္း .. အင္း .."
အရည္ၾကည္ေတြ ရႊဲစိုေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးထဲသို႔ စိုးေမာ္၏ တင္းမာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း
တိုး၀င္သြားသည္။ စိုးေမာ္၏ ဖြားဖက္ေတာ္က သိပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးလွသည္ဆိုေသာ အေနအထားေတာ့ မရွိပါ။
သို႔ေသာ္ မာေၾကာမႈတြင္ေတာ့ စံခ်ိန္မီလွသည္။ ထို႔အျပင္ စိုးေမာ္သည္ ေဆာင့္အား၊ ေညွာင့္အားေကာင္းသည္။
ထုိအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေနာ္မိုးဇာက သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ကို အသည္းစြဲေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ အခုလဲ လိင္တန္တစ္၀က္ေလာက္
ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ၀င္သြားၿပီးေနာက္ က်န္သည့္တစ္၀က္ကို ေနာ္မိုးဇာ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္၍
အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ဆီးစပ္ခ်င္း ဖတ္ခနဲ ရိုက္ခတ္မိၿပီး ေနာ္မိုးဇာတစ္ေယာက္ မို႔ယာေပၚမွ
ေက်ာကေလး ေကာ့တက္သြားသည္။
"အား ... ခ်စ္ ... ထိတယ္ကြာ .. အကုန္သြင္းလိုက္တာလား .. အင့္ ဟင့္ ..."
"ဟုတ္တယ္ .. အကုန္ ၀င္သြားၿပီ .. မိုးေလး .. ေဆာင့္လို႔ရၿပီလား .."
"အင္း .. ေဆာင့္ေပး ... သူမ်ားကို မညွာနဲ႔.."
ဒါမ်ဳိးက စိုးေမာ္တို႔ အႀကိဳက္ေပါ့။ ဖိုသတၱ၀ါေတြ မက္ေမာ ေသြးဆူဖြယ္ေကာင္းသည့္ အလွအပေတြကို
ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ၀တ္လစ္စလစ္ ပိုးကရင္မေလးက အႀကိဳက္ဆြဲ ဆိုမွေတာ့ ဘယ္ညွာေနပါ့မလဲ။ အသားခ်င္း
ထိရိုက္သံ တဖုန္းဖုန္း တဖတ္ဖတ္ေတြ ညံပြက္ေနေအာင္ကို ခါးအားေရာ၊ ေပါင္အားပါ သံုးၿပီး ေဆာင့္သည္။
ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးပိုင္ရွင္ေလး ေနာ္မိုးဇာ ..ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ငါးဖယ္ပ်ံသလို
ေကာ့ေကာ့တက္ၿပီး တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ စိုးေမာ္၏ ခါးကို ၾကက္ေျခခတ္ကာ လိမ္ယွက္ထားသည့္ သူမ၏
ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို အေသအခ်ာၾကည့္လွ်င္ ေကြး၍ေတာင္ ေနသည္ကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္သည္။
"မိုးေလး .. ၿပီးသြားၿပီ မွတ္လား .."
"အင္း .. ၿပီးသြားၿပီ ... ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရာ .. သူမ်ားက အဲဒီလိုေဆာင့္ေပးမွ ႀကိဳက္တာ .. ခ်စ္ မၿပီးေသးဘူးေနာ္ ..
သူမ်ား ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ .. ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းေပးရမလား ..."
အထဲကို ၀င္ေအာင္းေနေသာ အတန္ႀကီးက မေပ်ာ့ပဲ မာေနေသးသည္မို႔ စိုးေမာ္ ခရီးဆက္ရေအာင္ ေနာ္မိုးဇာ
အလိုက္တသိႏွင့္ ေမးသည္။
"မကုန္းေပးနဲ႔ကြာ .. မိုးေလး အေပၚက တစ္လွည့္ေဆာင့္ .. ျဖစ္လား ..."
"ျဖစ္တယ္ေလ ... ဒါဆို ခြ်တ္ .."
စိုးေမာ္က ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္တြင္ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားေသာ သူ႔ေကာင္က ခိုေအာင္းေနရာ
ကြ်င္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာသည္။ ဦးထုပ္၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျဖဴျဖဴက်ဲက်ဲ အရည္ေတြက ဆီလိမ္းထားသလို
ေတာက္ေျပာင္စြာ ရွိေနသည္။ ဦးထုပ္ေအာက္ရွိ စိုးေမာ္၏ အသားေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ အလံတိုင္ႀကီးလို
မားမားမတ္မတ္ ေထာင္လ်က္သားရွိသည္။ ေနာ္မိုးဇာ မ်က္လံုးေလးမ်ား အေရာင္တလက္လက္ႏွင့္
ျပန္ျဖစ္လာသည္။ လက္ျမန္ေျချမန္ႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ပခံုးကို လွမ္းဆြဲၿပီး ေမြ႔ယာေပၚသို႔ လွဲခ်သည္။ ပက္လက္ကေလး
ျဖစ္သြားသူ စိုးေမာ္ေပၚသို႔ ဆီးစပ္မွ ခ်က္ခ်င္း တက္ခြရန္ ျပင္သည္။
"မိုး .. မိုးေလး ေနဦး .. အဲဒီိလို မခြနဲ႔.."
"ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ .. ခ်စ္ရာ .. "
"မဟုတ္ဘူးေလကြာ .. မွန္ႀကီးဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ေနာက္ျပန္ထိုင္လိုက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား .. မိုးေလးရဲ ႔ခ်စ္စရာ
ကိုယ္လံုးေလးကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္ရတာေပါ့ ..."
"ၿပီးေရာ .. ၿပီးေရာ .."
ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ေျပာသလိုပင္ ေနာက္ျပန္အေနအထားႏွင့္
ေနရာယူလိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ လိင္တန္ကို လက္ျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး စိုရႊဲေနသည့္ အ၀ေလးႏွင့္ ေတ့သည္။
ထိုင္ခ်လိုက္မည္ ျပဳၿပီးမွ စိုးေမာ္ ေျပာခဲ့သည္ကို သတိရၿပီး ေရွ႔တည့္တည့္ေနရာမွ ၾကည့္မွန္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။
မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ရေသာ ပံုရိပ္ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲလာၿပီး စိတ္ေတြ တအားကို ထလာသည္။
အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ပင့္ၾကြထားေသာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"အင္း ... အား .... ခ်စ္ ... ၀င္ .. ၀င္သြားၿပီ .."
ရင္ထဲတြင္ အသစ္တဖန္ အစပ်ဳိးလားသည့္ မီးကို ၿငိမ္းသတ္ဖို႔ ေနာ္မိုးဇာ အားစိုက္ကာ ႀကိဳးစားသည္။ သူမ
တင္ပါး၏ အနိမ့္အျမင့္ အၾကြအထုတ္ႏွင့္အညီ ႏွစ္ဦးသား အဂၤါမ်ား ထိစပ္ထားရာမွ ဇြိကနဲ ဖြတ္ကနဲ အသံေတြ
ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ထြက္လ်က္ရွိသည္။ တစတစ ေနာ္မိုးဇာ၏ လႈပ္ရွားမႈက ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ အထိုင္အခ်
လုပ္ေပးယံုသာမက တင္ပါးကို စေကာ၀ိုင္းသလို ေမႊ႔ရမ္း၍လဲ ကစားေပးသည္။ သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္တြင္းေလးမွ
ထြက္က်ေသာ အရည္မ်ားႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္တစ္ခုလံုး ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။
ရင္ခုန္လိႈက္ေမာဖြယ္ ခံစားခ်က္ေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိသူ ေနာ္မိုးဇာ .. မွန္ခ်ပ္ထဲမွ
ပံုရိပ္ကိုေတာင္ ျပန္မၾကည့္ႏိုင္အားေတာ့ပါ။ ေခါင္းကိုေမာ့၊ မ်က္စိႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္ကာထားၿပီး အတြင္းသားမ်ားကို
ထိုးေမႊေနေသာ စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီးဆီသို႔သာ အာရံုလႊတ္ထားသည္။ အ၀င္အထြက္က
တအားျမန္လာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္တြင္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္ေပၚမွ
ေနာ္မိုးဇာ ျပန္မၾကြႏိုင္ေတာ့။ ကာမလမ္းဆံုးသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္ ေနာ္မုိးဇာ စိုးေမာ္၏ ကိုယ္ေပၚသို႔
ေနာက္ျပန္လန္ကာ ပစ္က်သြားေလသည္။
"မိုးေလး .. ေကာင္းလား ... "
"ေကာင္းတယ္ .. ခ်စ္ .. ေကာင္းမွေကာင္း .. အရမ္းေကာင္း ..."
"ကိုယ္လဲ ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရယ္ .. ခ်စ္ေဆာင့္ေပးတာ ထိလြန္းလို႔ ကိုယ္ေတာင္ မထိန္းႏိုင္ပဲ ၿပီးသြားတယ္ .."
ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဖက္တြယ္ထားရင္း တီတီတာတာ စကားဆိုမိၾကသည္။ စိုးေမာ္ ေနာ္မိုးဇာ၏
ပါးျပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ၿပီး သူမေအာက္မွ ျဖစ္ေနရာမွ လိမ့္ကာ ထြက္လိုက္သည္။
ဗလြတ္ဆိုၿပီး သူ႔လိင္တန္က ကြ်တ္ထြက္သြားသည္တြင္ တပ္ထားေသာ ကြန္ဒံုး၏ ထိပ္တြင္ သုတ္ရည္ေတြႏွင့္
ေဖာင္းကား၍ေနသည္။ စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီး မိန္းမကိုယ္ထဲမွ ထြက္သြားမွ ေနာ္မိုးဇာလဲ သူမ၏ အဖုတ္၀တြင္
အရည္ေတြႏွင့္ ေပပြေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေစးကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရာ မေနတတ္သျဖင့္ ေမြ႔ယာေပၚမွ
လူးလဲထလိုက္ရင္း.. ..
"ခ်စ္ .. သူမ်ား ေရခ်ဳိးခန္း ခန ၀င္လိုက္ဦးမယ္ .. ခ်စ္ေရာ လိုက္ဦးမလား .."
"အင္း .. ရတယ္ မိုးေလး ... မိုးေလး ဘာသာပဲ သီးသန္႔လုပ္ .. ၿပီးမွ ကိုယ္၀င္လိုက္မယ္ .."
ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ကို ထူးဆန္းသလို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိပ္ခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ ပါေသာ ေရခ်ဳိးခန္းဘက္သို႔
ေလွ်ာက္သြားသည္။ အရင္တုန္းကဆိုလွ်င္ ခ်စ္ခ်စ္သည္ သူမႏွင္ ကိစၥ၀ိစၥၿပီးတိုင္း အၿမဲအတူ ေရခ်ဳိးေနၾက။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေရခ်ဳိးဆပ္ျပာတုိက္ရင္း က်ီစယ္ပြတ္သပ္ရတာကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး
သေဘာက်ခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ စိုးေမာ္က သူမႏွင့္အတူ လိုက္မလာပါ။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔
ထူးဆန္းေနပါလိမ့္ ...။
ေကာင္းကင္ျပင္ႏွင့္ ပင္လယ္ျပာ ထိစပ္ထားသေယာင္ ရွိေသာ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္း၏ အေ၀းတစ္ေနရာတြင္
ေနလံုးနီရဲရဲသည္ ေရျပင္ထဲသို႔ ေခါင္းလွ်ဳိကာ ငံု႔၀င္ေနသဟန္ရွိသည္။ တစ္ေလာကလံုးကို ပုဇြန္ဆီေသြးေရာင္
လႊမ္းၿခံဳထားေသာ ညေနျခမ္းဆည္းဆာ၏ အခါသာမယတြင္ အတြဲေလးတစ္တြဲသည္ သဲျဖဴလြလြမ်ား
ျပန္႔က်ဲေနေသာ ေသာင္ျပင္ထက္၌ ေလညင္းခံရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားေသာ
ဆံႏြယ္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ အလန္းစားေကာင္မေလးသည္ တရိပ္ရိပ္ ေျပးတက္လာေသာ
လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားကို ေငးေမာၾကည့္ေနရင္းမွ နံေဘးမွ တြဲကာပါလာေသာ လုလင္ႀကီးဘက္သို႔
လွည့္ၾကည့္သည္။
"အရမ္း လွတယ္ေနာ္ အစ္ကိုႏိုင္ ..."
"ဟုတ္တယ္ .. အရမ္းလွတယ္ ..."
သြန္းနဒီ၏ စကားကို ေထာက္ခံၿပီး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ မ်က္လံုးေတြက ပင္လယ္ျပင္ႀကီးဘက္တြင္
ရွိမေနပါ။ သူ႔အတြက္ေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခသည္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ကာ ရွိေနသူ သြန္းနဒီေလာက္
စိတ္၀င္စားဖို႔ မေကာင္း။ ကမ္းေျခဖက္ရွင္ဟု ေခၚရမည့္ အျဖဴေရာင္အပြင့္ေလးေတြပါေသာ အျပာေရာင္
ဂါ၀န္လြလြေလးကို ၀တ္ဆင္ကာထားသည့္ သြန္းနဒီ၏ အလွကသာ သူ႔ရင္ကို ဖမ္းစားထားသည္။ ေလတဟူးဟူး
တိုက္လိုက္တိုင္း ပါးလႊာသည့္ ဂါ၀န္သားသည္ သြန္းနဒီ၏ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ကိုယ္လံုးေလးကို
ေျပးေျပးကပ္ေလရာ ရိႈက္ဖိုႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို လွစ္ဟျပသလို ျဖစ္ေနရွာသည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ရင္ထဲ
လိႈင္းတံပိုးသံတုိ႔ တ၀ုန္း၀ုန္း ရိုက္ခတ္ကာ ဆူညံလာသည္။
"အယ္ .. ေနပါဦး .. အစ္ကိုႏိုင္က ဘာကိုလွတယ္ ေျပာတာလဲ ..."
"သြန္းကေရာ ဘာကို ေျပာတာလဲ .. ကိုယ္လဲ သြန္းေျပာတာကို လိုက္ေျပာတာပဲေလ .. ဟီး .."
"သြားပါ .. လူကို မလွိမ့္တပတ္လုပ္တယ္... လူညာႀကီး .."
"မညာပါဘူး သြန္းရယ္ .. ကိုယ္တကယ္ မညာတတ္တာပါ .. ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုေတာင္ ကိုယ္မညာရဲလို႔
သြန္းကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာေပါ့ .. သြန္းေရာ ညာရဲလို႔လား .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ စကားက သြန္းနဒီကို အငိုက္မိသြားေစသည္။ ႏွစ္ဦးသား တူယွဥ္တြဲၿပီး ကမ္းေျခဘက္သို႔
လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္လာစဥ္ကတည္းက တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာ သူမ၏ ရင္ခုန္သံမ်ားကို ဆက္လက္၍
ဥပေကၡာျပဳထားျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ေပ။ ခ်စ္ရသူကို ခ်စ္သည္ဟု ျပန္၍ အေျဖမေပးပဲ ေနျခင္းသည္
သူမကိုယ္သူမ ညွင္းဆဲျခင္း တစ္မ်ဳိးဟု သြန္းနဒီ ဇြတ္အတင္း မွတ္ယူလိုက္သည္။ သူမအား တမ္းတမ္းတတ
ေငးေမာၾကည့္ေနသည့္ အစ္ကိုႏိုင္၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းလဲ့စြာပင္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမဘက္ျခမ္းရွိ
အစ္ကိုႏိုင္၏ ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းကို သူမ၏ ညာဘက္လက္သြယ္သြယ္ေလးႏွင့္ လွမ္း၍ခ်ိတ္လိုက္သည္။
ကိုယ္ခ်င္း ထိစပ္သြားေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ၾကားတြင္ ဆည္းလည္းသံလို သာယာေသာ
ႏူးႏူးညံ့ညံ့အသံေလးတစ္ခုကို တိုးတိတ္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္။
"သြန္းလဲ သြန္းႏွလံုးသားကို မညာရဲေတာ့ပါဘူး .. ကိုကိုရယ္ .."
"ဆရာႏိုင္နဲ႔ သြန္းက ညိေနၿပီလား မသိဘူးေနာ္ ..."
သူတို႔ တည္းခိုရာ ဘန္ဂလိုေလးမွ ပင္လယ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားၾကသူ ႏွစ္ဦး၏ ေနာက္ေက်ာကို
ေငးၾကည့္ရင္း ႏြယ္နီက လြမ္းေမာသလို အသံေလးႏွင့္ ေျပာရွာသည္။ ႏြယ္နီလင္း ျဖစ္ေနသည့္ ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး
ဒရင္းဘတ္ေပၚတြင္ အေညာင္းေျပ လွဲကာေနသူ ဇူးဇူးက တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္သည္။ ၿပီးမွ
"ညိေနၿပီလား မသိဘူး မလုပ္နဲ႔ .. ညိကို ညိေနတာ .. သြန္းကို ဆရာႏိုင္က ရည္းစားစကား ေျပာၿပီးသြားၿပီ ..
သြန္းကသာ အေျဖ ျပန္မေပးျဖစ္ေသးတာ .."
"ဟင္ .. နင္ က ဘယ္လို သိတာလဲ .. ငါေတာင္ မသိဘူး ..."
Candy Rangers အဖြဲ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူမ မသိတာ မရွိ။ ႏွံ႔စပ္ပါသည္ဆိုေသာ ႏြယ္နီ .. ဇူးဇူးထံပါးမွ
သတင္းစကားေၾကာင့္ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည္။ မခ်ဳိမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ အျမင္ကပ္ဖြယ္
ပံုေပါက္ေနေသာ ဇူးဇူး၏ မ်က္ႏွာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္သည္။
"ဇူးဇူး .. ေနစမ္းပါဦး ေကာင္မ .. နင္ အစကေတာ့ ဆရာႏိုင္ကို စိတ္၀င္စားေနတာ မွတ္လား .. အခုက်ေတာ့ ဟိုက
နင့္ၿပိဳင္ဘက္ႀကီးနဲ႔ အတြဲခုတ္ေနတာကို နင္က ရႈစိမ့္တယ္ေပါ့ .. နင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ ..."
ႏြယ္နီလင္း စကားၾကားလို႔ ဇူးဇူး မ်က္ႏွာေလး ေျပာင္းလဲသြားမည္ မထင္ပါႏွင့္။ ၿပံဳးစစ အမူအယာက မေပ်ာက္ပဲ
"ဒီလိုပဲေပါ့" ဟု ၿပီးစလြယ္ ျပန္ေျဖလိုက္သံသာ ၾကားရသည္။ သို႔ေသာ္ သူမႏွင့္ ယွဥ္ကာ ရွိေနသူက တျခားသူ
မဟုတ္။ ႏြယ္နီလင္းဆိုေသာ ပါေလရာ ငါးပိခ်က္မ။ ဒီလိုမ်ဳိး ေျဖလိုက္ယံုႏွင့္ ေက်နပ္ပါမယ္တဲ့လား။
သူမထိုင္ေနသည့္ ဒရင္းဘတ္ကို ဇူးဇူး အနားသို႔ မေရႊ႔လာၿပီး အတင္းကို ေမးေတာ့သည္။
ဇူးဇူးလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ သူမ ေနမေကာင္းလို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ အိမ္ကို သတင္းလာေမးတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို
ထိန္ခ်န္မထားပဲ ေျပာျပလိုက္သည္။ ဇာတ္လမ္းအဆံုး၌ ႏြယ္နီလင္း တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေလးမ်ားေရာ၊
ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားပါ အ၀ိုင္းသား ျဖစ္ေနရွာသည္။
"ဒါ .. ဒါဆို နင္ ဆရာႏိုင္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့ ဟုတ္လား .. နင္ ငါ့ကိုေတာင္ မေျပာဘူး .. လွ်ဳိထားတယ္ ဟာ ...
ေကာင္မ .."
"နင္ကလဲ ... လွ်ဳိထားတာ မဟုတ္လို႔ အခုပဲ နင့္ကို ထုတ္ေျပာလိုက္ၿပီ မဟုတ္လား .. ဒါနဲ႔ ႏြယ္နီ ..
ဒီအေၾကာင္းေတြကို အဖြဲ႔ထဲမွာ ေမာင္းေတာ့မခတ္လိုက္နဲ႔ေနာ္ .. ဆရာႏိုင္နဲ႔ သြန္းတို႔ ၾကားမွာ ငါ
၀င္မပတ္သက္ခ်င္ဘူး .. သြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါ စိတ္ေတြ တစ္မ်ဳိးေျပာင္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ... ဆရာႏိုင္က
ငါ့အေပၚမွာ ေကာင္းလြန္းေတာ့ သူ စိတ္ဆင္းရဲရမွာကို မျမင္ခ်င္ဘူး .. "
"သိပါတယ္ .. မိေရႊဇူးဇူးရယ္ .. ဆရာႏိုင္ နင့္အေပၚ ဘယ္လိုေကာင္းတယ္ဆိုတာ .. ငါ့ျဖင့္ နင္နဲ႔ေနရာခ်င္းေတာင္
လဲလိုက္ခ်င္တယ္ .. ခိ .. ခိ .."
"ေကာင္မ .. ထရြေနတယ္ေပါ့ .. ဟြန္း .. ဘာလဲ နင့္အဆက္ႀကီး မပါလာလို႔ နင္ စိုစိစိ ျဖစ္ေနတာ ဘယ္လို
ေျဖရမလဲ မသိ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား .."
ဇူးဇူးက ေခ်ာင္းသာခရီးကို အေရးႀကီး ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ လိုက္မလာႏိုင္သည့္ ဦးဗညားကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေျပာသည္။
ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခမွာ MTV ရိုက္ဖုိ႔ ကိစၥကို အေစာပိုင္းတုန္းက ရက္ႀကိဳ၍ စီစဥ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ဇူးဇူး
ေနမေကာင္းသည္ႏွင့္ ရက္ေရႊ ႔လိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တကယ္တမ္း သူမ ေနျပန္ေကာင္းလို႔ ကိုဂြအားမည့္
အခ်ိန္ႏွင့္ ညိွႏိႈင္းၿပီး ထြက္လာၾကေသာအခါ သူမတို႔အဖြဲ႔မွ အဓိက လူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ဦးဗညားႏွင့္ မမေမာ္တို႔
လိုက္မလာႏိုင္ခဲ့ပါ။
ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ကိုယ္စီႏွင့္ ရႈပ္ေနၾကလို႔ သူတို႔အားမည့္ရက္ကလဲ ေနာက္အပတ္ထဲေတာင္ မေသခ်ာ။ စီးရီးေခြနဲ႔
ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္မွာ MTV ေခြထြက္ခ်င္ေသာ ဆႏၵရွိသျဖင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္က ရိုက္ကူးဖို႔ ကိစၥကို ေနာက္ထပ္
ေရႊ႕ဆိုင္းမေနခ်င္ေတာ့။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ရွိသည့္လူႏွင့္ပင္ ေခ်ာင္းသာ ထြက္လာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
ေတာ္ေသးသည္။ ဇူးဖူးတို႔ေတြက ဒါရိုက္တာျဖစ္သူ ကိုဂြ လိုခ်င္သည့္ အေနအထားအတိုင္း အခက္အခဲမရွိ
သရုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္လိုက္လို႔ MTV ရိုက္ကူးသည့္ ကိစၥက တစ္ေန႔ထဲႏွင့္ ျပတ္သြားခဲ့သည္။ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ပဲ
သူမတို႔ေတြ ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကရေတာ့မည္။
"ငါ့ အဆက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး ဟာ .. တစ္ခါပဲ ျဖစ္သြားတာပါ .. ဒါေပမယ့္ မွန္ရာကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ဦးဗညားနဲ႔ ျဖစ္ရတာ သိပ္ၿပီးဖီးလ္မလာဘူး ဟ .. ငါ့မ်က္စိထဲ ဆရာႏိုင္ဟာႀကီးပဲ စြဲေနတယ္ .. ခိ .. ခိ .."
"ႏြယ္နီ .. နင္ကေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ .. ဘာလဲ .. နင္ ဆရာႏိုင္ကို သိပ္သေဘာက်ေနတာလား .."
"ဟူး .. ေျပာတတ္ဘူး .. လူကိုပဲ စိတ္၀င္စားတာလား .. နင္ ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာလို႔
သူ႔ဟာႀကီးပဲ စိတ္၀င္စားတာလား မသိပါဘူး ဟာ... ခိ .. ခိ .."
"ေကာင္မ .. နင့္ စကားထဲမွာတင္ အေျဖပါေနၿပီပဲ .. ကဲ .. ငါ ေျပာမယ္ ..
နင္ ဆရာႏိုင္ကို အရမ္းစိတ္၀င္စားေနရင္ ငါ ဖန္ေပးမယ္ ... ဘယ္လိုလဲ ..."
"ဇူးဇူး .. နင္ ဘာေျပာလိုက္တယ္ .."
ဇူးဇူးထံမွ ေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ႏြယ္နီရင္ ဒိုင္းကနဲေတာင္ ခုန္တက္သည္။ မည္သူမွ
ေစခိုင္းျခင္း မရွိပါပဲႏွင့္ မ်က္လံုးအစံုသည္ အလိုလို ၀ိုင္းစက္သြားသည္။ ဇူးဇူး ကိုလည္း အခုမွ ျမင္ဖူးသူ
တစ္ေယာက္လို ေငးေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနေလသည္။
"ဟဲ့ ငုတ္တုတ္ႀကီး ေသမသြားနဲ႔ဦး .. ငါက နင့္ကို သနားလို႔ ႀကံေပးရမွာေနာ္ ..
စိတ္မ၀င္စားရင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းလိုက္ .."
"ဇူး .. ဇူး .. နင္ တကယ္ေျပာေနတာလား .. နင္ ဆရာႏိုင္ကို အဲဒီေလာက္ ပိုင္လို႔လား ..."
ဇူးဇူးဆီမွ ခပ္ေငါက္ေငါက္ အသံထြက္လာမွ ႏြယ္နီလင္း မရဲတရဲႏွင့္ ျပန္ေျပာႏိုင္ရွာသည္။ ဇူးဇူး အႀကံက ဘာမွန္း
မသိေသးသည့္တိုင္ သူမမွာ ဆရာႏိုင္၏ သြင္ျပင္ကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ရင္ထဲတြင္ ဗေလာင္ဆူသလို ျဖစ္လာသည္။ ဇူးဇူး
ဇာတ္ေၾကာင္းစံု ခင္းျပတုန္းက စိုစိစိ ျဖစ္ေနခဲ့သည့္ေနရာကလည္း အရွိန္က်မသြားပဲ ပို၍ေတာင္ စိုလာသလို
ခံစားေနရသည္။ မမေမာ္ ပါးစပ္ထဲကို တနင့္တပိုး ၀င္ေနေသာ ဆရာႏိုင့္ အတန္ႀကီးႏွင့္သာ အားရပါးရ
အခ်စ္ခံလိုက္ရလွ်င္ေတာ့ျဖစ္ ...။
"ပိုင္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး .. ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ အႀကံေတာ့ ရွိတယ္ .. ေျပာျပမယ္ .. လာ ဒီဘက္တိုး ..."
ဇူးဇူးႏွင့္ ႏြယ္နီ ေခါင္းခ်င္းတိုက္လုနီးပါး ပူးကပ္သြားသည္။ သူမ မ်က္ႏွာနား တုိးကပ္လာသည့္
ႏြယ္နီ၏ နားတစ္ဖက္ႏွင့္ကပ္ေနေသာ ဇူးဇူး ပါးစပ္ေလးသည္ တတြတ္တြတ္ႏွင့္လႈပ္ရွားေနေလသည္။
"လာ .. သြန္း .. ဒီဘက္မွာ ထုိင္ရေအာင္ ..."
လူသူအရိပ္အေယာင္ကင္းသည့္ သဲေသာင္ျပင္၏ အေနာက္ဘက္ရွိ အုန္းတန္းေလးထဲသို႔ သြန္းနဒီကို လက္ဆြဲကာ
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေခၚလာၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္ေခ်ာင္က်ေသာ ေနရာတြင္ ႏွစ္ဦးသား အတူထိုင္မိၾကသည္။
ခ်စ္သူဟူ၍ ျဖစ္လာၿပီဆိုမွေတာ့ ခ်စ္ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ သုခဘံုသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခ်င္ၾကသည္မွာ
ဆန္းၾကယ္ေသာ အေၾကာင္းတရား မဟုတ္။ ေနရာတက် ထုိင္ျဖစ္သည္ႏွင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ လက္က
ေက်ာ့ရွင္းေနေသာ သြန္းနဒီ၏ ကိုယ္ေလးကို လွမ္း၍ေပြ႔ဖက္သည္။ မဆြတ္ခင္ကပင္ ညႊတ္လုလု ျဖစ္ခ်င္ေနေသာ
သြန္းနဒီ .. သူမ၏ ရွည္လ်ားေသာ ဆံႏြယ္ေတြကို အေရွ႕ဘက္သို႔ သိမ္းကာယူၿပီး ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ရင္ခြင္ကို
မွီလိုက္သည္။
"ကိုကို .. ဒီဘက္ကို ဘယ္သူမွ မလာေလာက္ပါဘူး ေနာ္ ..."
"မလာပါဘူး သြန္းရာ .. ကိုယ္တို႔ ဟိုတယ္က ေခ်ာင္းသာမွာ အစြန္ဆံုးပဲ .. ေသာင္ျပင္မွာေတာင္ လူရွင္းေနတာ
သြန္း အေတြ႔ပဲ မဟုတ္လား .. ကိုကိုတို႔အတြက္ အေျခအေနေကာင္းပါတယ္ ..."
"ဘာ အေျခအေနေကာင္းတာလဲ .. ဟြန္း .. မသိရင္ခက္မယ္ ..."
မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ထိုးရင္း ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးကို သူမ၏ တေတာင္ေလးႏွင့္ သြန္းနဒီ
မသိမသာတြက္သည္။ ဒါမ်ဳိးေတာ့ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ မမႈပါ။ အေတြ႔အႀကံဳက ရွိႏွင့္ေနၿပီးသားမို႔ တတ္သည့္ပညာ
မေနသာပဲ သူကပင္ စ၍ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသည္။ သူ႔ဘက္သို႔ လွည့္၍ ေမာ့ကာၾကည့္ေနေသာ သြန္းနဒီ၏
မ်က္ႏွာကေလးကို ႏွာတံႏွင့္ ဖိၿပီး အားရပါးရ နမ္းရိႈက္လိုက္သည္။
"အာ .. တအား နမ္းတာပဲ ကိုကိုရာ .. သြန္း ပါးေတြမ်ား ခ်ဳိင့္ကုန္ၿပီလား မသိဘူး ...."
"မခ်ဳိင့္ပါဘူး သြန္းကလဲ .. နမ္းလို႔ ခ်ဳိင့္ရတယ္လို႔ တခါမွ မၾကားဖူးဘူး .. မေက်နပ္ဘူးလား ..
မေက်နပ္ရင္ ဒီမွာ ျပန္နမ္း .."
"ေအာ္ .. ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့ ကိုကို .. သူ႔ဘက္က နာေနဦးမယ္ .."
မေက်နပ္သည့္ ေလသံေလး ဖမ္း၍ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သြန္းနဒီ၏ ပံုစံက မလိုလားသည့္ အသြင္ တစ္စက္မွ
မေပါက္ပါ။ သူမ မ်က္ႏွာဘက္သို႔ တမင္တကာ ေစာင္း၍ တိုးေပးထားေသာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ပါးျပင္သို႔
ႏွာတံသြယ္သြယ္ေလးက အလည္ေတာင္ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္က
ခပ္တည္တည္လုပ္ထားေသာ ရုပ္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖက္ကို လွည့္၍ ေပးသည္။ သြန္းနဒီ နမ္းလိုက္ရျပန္သည္။
ဘယ္ဘက္ေရာ၊ ညာဘက္ေရာ ၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ မ်က္ႏွာက ေနာက္ျပန္ ဆုတ္သြားရမည့္အစား
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္က ေရွ႔သို႔စုကာ ခြ်န္ထြက္လာသည္။
"အယ္ .. ကိုကို .."
ဒီတစ္ခါေတာ့ သြန္းနဒီ မနမ္းရဲပါ။ ရွက္ရြံ ႔မႈက အနည္းငယ္ က်န္ေနေသးသည္မို႔ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနသည္။
သြန္းနဒီတစ္ေယာက္ ထုိသို႔ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ကေတာ့ သြက္လက္သည္။ သူမထံမွ
အာေမဍိတ္သံေလး မဆံုးခင္မွာပင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သြန္းနဒီ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ငံု၍ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။
ေႏြးေထြးပူေလာင္ေသာ အနမ္းက ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ တဆင့္ သြန္းနဒီကိုယ္တြင္း စီးဆင္းသြားေလရာ သူမကိုယ္ေလးမွာ
တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္လာသည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ လည္ပင္းကို အားကိုရာမဲ့သူလို ဖက္တြယ္ထားရင္း အနမ္းေၾကာင့္
မွိတ္က်သြားသည့္မ်က္လံုးေတြသည္ ျပန္လည္ဖြင့္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ ..။
"အင္း .. ကိုကိုရယ္ .. ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ အနမ္းက ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွ တဆင့္ လည္တိုင္ေက်ာ့ဆီသို႔ ဆင္းသက္သြားသည္တြင္ သြန္းနဒီ
ရင္ဖိုလိႈက္ခံုမႈႏွင့္ သာသာေလး ညည္းရွာသည္။ အခုအခ်ိန္ထိ သူလုပ္သမွ်ကို မျငင္းဆန္ပဲ လိုက္ေလ်ာေနမႈေၾကာင့္
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ပို၍ ရဲတင္းလာသည္။ နမ္းရယံုႏွင့္ အားမရေတာ့။ သြန္းနဒီ၏ ကိုယ္ကို ေပြ႔ဖက္ထားသည့္
လက္တစ္ဖက္က ေအာက္ဘက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားၿပီး ျပည့္တင္းေနသည့္ တင္သားေတြကို ဆုပ္ႏွယ္မိသည္။
"ကိုကို ... ကိုကုိရယ္ ..."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ လက္က သူမ ေပါင္တန္အရင္းဘက္သို႔ တိုးလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ သြန္းနဒီ ကိုယ္ေလး
တုန္ခိုက္ခိုက္ျဖစ္ေနမႈက ပို၍တုိးလာသည္။ ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို ရြရြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ လက္၏
အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ရွိန္းဖိန္းဖိန္းႏွင့္ ခံစားရေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခုသည္ တကိုယ္လံုးသို႔ လမ္းၿခံဳကာပ်ံ ႊ ႔ႏွံ႔လာသည္။
တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ သူမ၏ အပ်ဳိစင္ ရတနာေလးသို႔ ဦးတည္ကာ သြားေနေသာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္ကို သူမ
ဘယ္လိုတားဆီးရမွန္း မသိ။ သြန္းနဒီ၏ ညီမေလးကို ငိုေအာင္ လုပ္ရက္သည့္ ကိုကို .. လူဆိုး ..
"ဘုတ္ ..."
ခံစားမႈ ေ၀ဒနာေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္မိေနသူ ႏွစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရသည့္
အသံေၾကာင့္ လန္႔သြားသည္။ အခ်စ္၏ အရွိန္ႏွင့္ ေမ့ေမ့မူးမူး ျဖစ္ေနသည့္ သြန္းနဒီက အရင္ဆံုး ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏
လက္ကို တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးကို မွီထားရာမွလဲ သူမကိုယ္ကို ခြာလိုက္သည္။
"ကိုကို .. ဘာသံလဲ .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္။ ၀ိုးတ၀ါး ရွိေနသည့္ အလင္းေရာင္ႏွင့္
ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ သဲျပင္တြင္ အုန္းသီးေျခာက္တစ္လံုးကို ေတြ႔လိုက္သည္။
"အုန္းသီးေျခာက္ ပါကြာ .. သြန္းကလဲ ... လန္႔စရာ က်ေနတာပဲ ..."
ညာတာပါေတးႏွင့္ သြန္းနဒီကို ျပန္ဖက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ သူမက လက္မခံေတာ့ပါ။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ လက္ကို သူမလက္ႏွင့္ ဖမ္းဆုပ္ကာ တားလိုက္သည္။
"ျပန္ၾကရေအာင္ ကိုကိုရာ ... ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္ ... "
ေတာင္းပန္တိုးလွ်ဳိးသည့္ အသံေလးႏွင့္ သြန္းနဒီက အေျပာတြင္ ပညာကုန္ ထုတ္သံုးခ်င္ေနသူ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ အခ်ိန္ေကာင္းႀကီးမွ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေၾကြက်သည့္ အုန္းသီးေျခာက္ကိုသာ စိတ္ထဲမွ
ေကာင္းေကာင္းႀကီး ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
ကိုဂြႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ပုလင္းေထာင္ၿပီးေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး မွန္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္ျပန္လာခဲ့သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္ရင္း မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ပိတ္ထားလိုက္ေပမယ့္ အိပ္စက္ျခင္းက ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္စီ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ တကယ္ဆို MTV
ရိုက္ကူးသည့္ ကိစၥႏွင့္ တစ္ေန႔လံုး ပင္ပန္းထားခဲ့လို႔ အိပ္ယာေပၚ လွဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ တုန္းခနဲ
အိပ္ေပ်ာ္သြားသင့္သည္။
သို႔ေသာ္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ အိပ္လို႔မရပါ။ မွိတ္ကာထားသည့္ သူ႔မ်က္လံုးထဲရွိ အေတြးအာရံုတြင္ အုန္းတန္းေလးထဲ၌
သြန္းနဒီႏွင့္ ၾကည္ႏူးခဲ့ရမႈကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ႏွစ္လိုရင္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သြန္းနဒီ၏ အထိအေတြ႔က
သူ႔အေတြးကို ဖမ္းစားထားသည္။ ေသာက္ထားသည့္ ၀ီစကီ၏ အရွိန္ႏွင့္ေရာ၊ အေတြးစိတ္ရိုင္း၏ ပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္ပါ
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ တကိုယ္လံုး ပူေႏြး၍ေနသည္။ အဆိုးဆံုးက ေပါင္ၾကားရွိ ညီေတာ္ေမာင္ခမ်ာ မာေတာင္၍
တက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္က အတြင္းခံမပါပဲ ပုဆိုးတစ္ထည္ထဲ ၀တ္ထားခဲ့သျဖင့္ ပုဆိုးကိုပင္ ေဖာက္ထြင္းကာ
ထြက္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနေသာ သူ႔အေကာင္ကို ကိုင္မိသြားသည္။ တင္းရင္းမာေက်ာေနေသာ အေနအထားေၾကာင့္
ဒီအတိုင္းဆို အိပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဆိုတာ စိတ္ထဲသိေနသည္။ ကိုင္ထားရင္းႏွင့္ တေျဖးေျဖးျခင္း အထက္ေအာက္
ပြတ္သပ္ လႈပ္ရွားမိသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး ဂြင္းတိုက္တာကို မလုပ္ျဖစ္တာ ႏို္င္မ်ဳိးေအာင္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္
အခုေတာ့ ဒီနည္းကိုပဲ ျပန္အသံုးခ် ျဖစ္သည္။ မ်က္စိထဲတြင္ ျမင္ေယာင္ေနသည့္ သြန္းနဒီ၏ အေနအထားကလဲ
ေလာေလာလတ္လတ္မို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ျဖစ္ေနရာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ စိတ္တက္ၾကြမႈက လက္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ
ျမင့္သထက္ ျမင့္လာသည္။
"တီ ... တီ ... တီ .."
ရုတ္တရက္ ျမည္လာသည့္ ဟန္းဖုန္းသံေၾကာင့္ စိတ္ေနာက္လက္ပါ လႈပ္ရွားေနသည့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္က
ရပ္တန္႔သြားသည္။ ကမန္းကတန္းႏွင့္ ေခါင္းအံုးေဘးတြင္ ခ်ထားသည့္ ဖုန္းကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ေခၚဆိုသည့္
ေနရာတြင္ ဇူးဇူးဆိုၿပီး ျပေနေလရာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးျဖစ္သြားသည္။ ဇူးဇူးသည္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ထံသို႔
ေတာ္ယံုတန္ယံုဆို ဖုန္းဆက္ေလ့ဆက္ထ မရွိ။
"ဟယ္ .. ဟယ္လို ... ဇူးဇူး .."
"အကိုဆရာ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ ..."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သည္။ အမႈမွတ္အမွတ္မဲ့ ေဘးဘီကိုေတာင္ ေယာင္၍ ၾကည့္မိသည္။
ဖုန္းျပန္ေျဖသည့္ အသံေတာင္ အနည္းငယ္ တုန္ေနသည္။
"ဘာ .. ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး .. အခုေလးတင္ ကိုဂြနဲ႔ ထိုင္စကားေျပာၿပီး ျပန္လာတာ ... ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ့လု႔ိ
အိပ္မလားဆိုၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲေနတာ ..."
"ေအာ္ .. ဘာမွလုပ္စရာ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ ... ဟုတ္လား အစ္ကိုဆရာ ..
လုပ္စရာရွိရင္ေရာ လုပ္မလား .. ခိ .. ခိ .."
ဇူးဇူး၏ ရယ္သံက မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ စကား၏အဓိပၸါယ္က တစ္စံုတစ္ခုကို ညႊန္းဆိုေနသေယာင္ ရွိသည္။
ဒီ .. ဒီေကာင္မေလး စကားက ...။ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္၍ေတြးမိလိုက္သည့္ စိတ္ကူးရိုင္းေၾကာင့္
လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားမိဆဲျဖစ္ေသာ သူ႔အေကာင္က တင္းခနဲျဖစ္သည္။
"ဘာ .. ဘာလုပ္စရာ ရွိလို႔လဲ..."
"သိခ်င္ရင္ .. ဇူးဇူးဆီ လာခဲ့ေလ ... အစ္ကိုဆရာ့ရဲ ႔ ညီေလးကို ဇူးဇူး ညီမေလးက သတိရေနလို႔...
အဲဒါဆို လုပ္စရာ ရွိၿပီမွတ္လား .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ငိုင္ေတြသြားသည္။ ဇူးဇူး၏ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေၾကာင့္ သူမ ဘာအလိုရွိေနသည္ဆိုတာကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သူသိရၿပီ။ သူ႔ဘက္က ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာကိုပဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားရသည္။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ အေပၚေခါင္းႏွင့္ ေအာက္ေခါင္း အားၿပိဳင္လြန္ဆြဲေနရာ ဇူးဇူးကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ
အေျဖျပန္မေပးျဖစ္။ ပံုမွန္အေျခအေနသာဆိုလွ်င္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဇူးဇူး ဖိတ္ေခၚမႈကို လက္ခံျဖစ္မွာ မဟုတ္။ သူ႔မွာ
ေရွ႔ေနာက္ ထည့္တြက္ရမွာေတြ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အခုေတာ့ ကိုဂြႏွင့္အတူ ေသာက္ထားခဲ့ေသာ ၀ီစကီ၏ အရွိန္ေၾကာင့္ေရာ၊ လက္တေလာ ငါးဦးေကာ္မတီ၏
အစြမ္းႏွင့္ မာေတာင္ေနသသည့္ သူ႔ေကာင္၏ အေနအထားေၾကာင့္ပါ စိတ္ရိုင္းက ႏိုးၾကြသလို ျဖစ္ေနသည္။
ရမၼက္အေမွာင္၏ လႊမ္းမိုးမႈခံရလွ်င္ သင့္ေတာ္သည္၊ မေတာ္သည္ကို ထည့္တြက္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ၾကသည္မွာ ဓမၼတာပဲမို႔
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္လည္း ထိုထဲမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္ ...။
"အစ္ကိုဆရာ .. ဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္သြားတာလဲ .. ဘာလဲ မလာခ်င္လို႔လား ..."
"မ .. မလာခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး .. ဇူးဇူး ..... သူမ်ားေတြ ျမင္သြားမွာ စိုးလို႔..."
"ကြ်တ္ .. အကိုဆရာကလဲ .. ဘာေတြေလွ်ာက္ စဥ္းစားေနလဲ မသိဘူး .. ဇူးဇူးကေရာ လူျမင္ခံရမယ့္
ကိစၥျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးပါ့မလား .. ဒီမွာ ဇူးဇူးေျပာျပမယ္ . .ေသခ်ာ နားေထာင္ ... ဇူးဇူး အခန္းရဲ ႔ျပတင္းတံခါးကို
ဖြင့္ထားတယ္ .. အဲဒီကေန အကိုဆရာ ေက်ာ္၀င္လာလိုက္ရံုပဲ .... အဲဒီဘက္ျခမ္းက မီးတိုင္မရွိလို႔
ေမွာင္ေနတယ္မ်ား ကိုယ့္လက္ေတာင္ကိုယ္ျမင္ခ်င္လို႔ ျမင္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး .. အကိုဆရာသာ
တိတ္တိတ္ေလးလာခဲ့ .. ဘယ္သူမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး ... အခန္းထဲေရာက္ရင္လဲ အစ္ကိုဆရာ ဘာမွေျပာဖို႔၊ လုပ္ဖို႔
မလိုဘူး .. ဇူးဇူးပဲ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္မယ္ .. ဘယ္လိုလဲ .. လာခဲ့မယ္ မဟုတ္လား အကိုဆရာ ..."
ဇူးဇူးက အစစအရာရာ အကုန္ အကြက္ခ်ၿပီး စီစဥ္ထားပံု ေပါက္သည္။ သူမေျပာသည့္ အႀကံက မဆိုး။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ဒီဂရီက ပို၍ ျမင့္တက္လာသည္။ ပံုမွန္အတိုင္းမဟုတ္ပဲ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္လုပ္ရမည့္
အေနအထားေတြပါ ပါလာသည့္အတြက္ ပို၍ေတာင္ ရင္ခုန္မိသည္။ ခိုးစားရသည့္ အသီးက ပိုခ်ဳိသည္ဟု
ဆိုၾကသည္မို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ထိုအရသာကို မွန္းဆရင္း မက္ေမာလာသည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေနရာမွ
ထထိုင္လိုက္သည္။
"လာ ... လာခဲ့မယ္ ေလ ... ဇူးဇူးအခန္းက ေခါင္းရင္းဘက္ ဒုတိယေျမာက္ အခန္းေနာ္ .. "
"ဟုတ္တယ္ .. အခန္းမွားမွာ စိတ္မပူေနနဲ႔ အစ္ကိုဆရာ .. ျပတင္းတံခါးကို ဘယ္သူမွ ဖြင့္ထားတာ မရွိဘူး ..
ဇူးဇူးပဲ ဖြင့္ထားမွာ ...ဟုတ္ၿပီလား ... လာမယ္ဆိုလဲ အခုလာေတာ့ကြာ .. ေနာ္ အကိုဆရာ ေနာ္ .. "
"လာၿပီ .. လာၿပီ ..."
ဇူးဇူး၏ မူႏြဲ႔ႏြဲ႔သံေလး အဆံုးတြင္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ကုတင္ေအာက္သို႔ ဆင္းၿပီးသားျဖစ္သည္။ အခန္းအျပင္သို႔
ေတာက္ေလွ်ာက္ ထြက္သြားမည္ ျပဳအၿပီးမွ ပုဆိုးထဲမွ ေထာင္မတ္ေနသည့္ သူ႔အေကာင္ကို သတိထားမိသည္။
လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ဒီအေနအထားႏွင့္က ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပသျဖင့္ တြိဳင္းလက္ထဲ၀င္ၿပီး ေသးရေအာင္
ေပါက္ရသည္။ ေရွာေရွာရွဴရွဴေတာင္ မျဖစ္ခ်င္။ မနည္းရေအာင္ စိတ္ထည့္ၿပီး ညွစ္ရသည္။ ကိစၥ၀ိစၥၿပီးလို႔
ဖြားဖက္ေတာ္က နည္းနည္းအရွိန္က်ေတာ့မွ ဟန္းဖုန္းႏွင့္ အခန္းေသာ့ကို ေကာက္ဆြဲၿပီး ဇူးဇူးရွိရာ ဘန္ဂလိုဘက္သို႔
မေျပးယံုတမယ္ ေျခလွမ္းေတြႏွင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။
အခ်ိန္က မနည္းေတာ့ၿပီျဖစ္သျဖင့္ အျပင္ဘက္တြင္ေတာ့ ထြန္းထားသည့္ မီးတိုင္မ်ား၏ အလင္းေရာင္ က်ေရာက္ရာ
ေနရာမ်ားမွ လြဲ၍ က်န္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးထားသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး ပင္လယ္လိႈင္း
ပုတ္ခတ္သံမ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ၾကားရသည္မွလြဲ၍ တျခား အသံ ဘာဆိုဘာမွ မၾကားရပါ။ လူသူတစ္စံုတစ္ရာ
မေတြ႔ရသည္မို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေျခလွမ္းေတြက ပို၍ သြက္လာသည္။ လွမ္းျမင္ေနရၿပီ ျဖစ္သည့္ ဇူးဇူး၏
ဘန္ဂလိုဆီသို႔ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ တိုးကပ္သြားသည္။ ဇူးဇူး ေျပာသည့္အတိုင္း ဘန္ဂလို၏ ေခါင္းရင္းဘက္တြင္
ဘာအလင္းေရာင္မွ မရွိပဲ ေမွာင္မည္းေနရွာသည္။ ထို႔အျပင္ ဇူးဇူးက သူမအခန္းကိုလည္း မီးဖြင့္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္
ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေမွာင္ေနေလသည္။ ျပတင္းတံခါးေပါက္ ဖြင့္ထားသည္ကိုပင္ အခန္းနား ကပ္လာမွ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
ေသခ်ာျမင္ရသည္။
"ဇူးဇူး ..."
ျပတင္းတံခါး ဖြင့္ထားေပမယ့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ရုတ္တရက္ အထဲကို မ၀င္ရဲေသးပဲ ဘန္ဂလိုနားတြင္ ကပ္ရပ္ၿပီး
အသံအုပ္အုပ္ႏွင့္ ေခၚလုိက္သည္။ သူ႔အသံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း၌ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ရွိရာ ျပတင္းတံခါး၀တြင္ ေမႊးပ်ံ႔သည့္
ရနံ႔ႏွင့္အတူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလာသည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ပုခံုးတစ္ဖက္ကို သူမ၏ လက္ႏွင့္
အသာအယာ လာကိုင္သည္။ မ်က္ႏွာကို သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရသည့္တိုင္ ေက်ာ့ရွင္းလွသည့္ ကိုယ္ဟန္ေၾကာင့္
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေသြးေတြဆူပြက္လာသည္။
"ဇူးဇူး .."
"ရွဴး ..."
သူ႔ပါးစပ္ကို လာထိသည့္ လက္သြယ္သြယ္ေလးေၾကာင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေနာက္ထပ္ စကားမဆိုျဖစ္လိုက္။
ျပတင္းေပါက္ တံခါးေဘာင္ကို လက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ကို ေျမွာက္၍ ေက်ာ္၀င္လိုက္သည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ဇူးဇူးက ျပတင္းတံခါးေပါက္ကို ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ပိတ္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏
လက္ကိုဆြဲၿပီး အခန္းအလယ္ရွိ ကုတင္သို႔ ဦးေဆာင္ ေခၚလာသည္။ ေမွာင္ႀကီးမဲႀကီးထဲမို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္က
စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဇူးဇူးကေတာ့ သြက္လွသည္။ ကုတင္နားေရာက္သည္ႏွင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏
ရင္အုပ္ႀကီးကို တြန္းလိုက္ရာ သူေမြ႔ယာေပၚသို႔ ေနာက္ျပန္လက္ေထာက္လ်က္သား က်သည္။ ဇူးဇူးက
အခ်ိန္ျဖဳန္းေနျခင္း မရွိပါ။ ကုတင္ေပၚသို႔ ခ်က္ခ်င္း လိုက္တက္လာၿပီး ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ခါးလည္ေနရာမွ တက္ခြသည္။
"ဇူးဇူး .. မီး .. မီးေလး ဖြင့္ ... အု .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ စကားမဆံုးလိုက္။ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို
လာေရာက္ပိ္တ္ဆို႔သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းနီနံ႔ေလး သင္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ခ်ဳိျမလြန္းလွရာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
မီးခလုတ္ဖြင့္ဖို႔ကို ေမ့သြားသည္။ သူ႔အေပၚငိုက္က်လာေသာ တင္းရင္းႏုထြတ္ေနသည့္ ဇူးဇူး၏ ကိုယ္လံုးေလးကို
ျပန္လည္၍ ေပြ႔ပိုက္ရင္း အာသာငမ္းငမ္း ျပန္နမ္းမိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားအခ်င္းခ်င္း ဖိကပ္စုပ္နမ္းေနရာမွ ဇူးဇူး၏
လွ်ာက သူ႔ပါးစပ္ထဲသို႔ တိုး၀င္လာသည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ က်ဴးေက်ာ္ရန္စလာသည့္ လွ်ာေလးကို သူ႔လွ်ာႏွင့္
ျပန္လည္ခုခံမိသည္။ သူ႔ဖက္က အစပ်ဳိးသည့္ အေနႏွင့္လဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဇူးဇူး၏ ကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းသို႔ ေရႊ႕႔ကာ
မို႔မို႔အိအိျဖစ္ေနသည့္ ရင္ႏွစ္မႊာဆီသို႔ အေရာက္လႊတ္သည္။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လာမည္ဆိုတာ ဇူးဇူး အတတ္သိေနလို႔လား မသိ။ ဘာအခုအခံမွ မပါပဲ Baby Dollဟု ေခၚရမည့္
အ၀တ္ပါးေလး တစ္ခုသာ ၀တ္ထားရွာသည္ကို အေတြ႔အရ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ သိလိုက္သည္။ Baby Doll
ဆိုသည္ကလည္း နဂိုကတည္းက ပါးလႊာလြန္းသည္မို႔ အ၀တ္ရွိတာႏွင့္ မရွိတာက ထူးျခားမႈ မရွိပါ။ ပကတိ
အသားဆိုင္မ်ားကို ကိုင္တြယ္ရတာႏွင့္ အတူတူပင္။ တိမ္းေမာမူးေမာ့ဖြယ္ ဇူးဇူးကိုယ္လံုးေလး၏ အထိအေတြ႔တြင္
အခံရွိထားေသာ ၀ီစကီကိုပါ ထည့္ေပါင္းလိုက္ေသာအခါ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္အစံု၏ ေသာင္းက်န္းမႈက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရွိလွသည္။ အားမာန္လဲ ပါလွသည္။
"ရွီး ..."
ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လက္မႏွင့္ လက္ညိဳးညွပ္ကာ ႏွိပ္ေခ်လိုက္မႈက ဇူးဇူး ႏႈတ္ခမ္းေတြအား သူ႔ဆီမွ
ကြာသြားေစသည္ အထိ ျဖစ္ေစသည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ကိုယ္ကိုမတ္ၿပီး လြတ္သြားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
လိုက္ဖမ္းမည္ ျပဳေပမယ့္ ဇူးဇူးက လက္မခံေတာ့ပါ။ သူ႔ရင္ပတ္ကို ျပန္တြန္းခ်လိုက္ၿပီး သူမလက္က ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏
ပုဆိုးကိုသာ ေျဖလိုက္သည္။ စုခ်ည္ထားသည့္ ေနရာက ေျပသြားသည္ႏွင့္ ျပန္လည္ေထာင္မတ္စျပဳေနသည့္
ညီေတာ္ေမာင္အား လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ အေစာတုန္းက ကိုယ့္လက္ႏွင့္ကိုယ္ .. အခုက်ေတာ့
ဇူးဇူး၏ လက္ ...။ လက္ခ်င္းတူေပမယ့္ ႏူးညံ့မႈျခင္းက မတူသည္မို႔ သူ႔အေကာင္သည္ ဇူးဇူးလက္ထဲတြင္
တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္လာသည္။
"အာ .. ဇူးဇူး .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ညီေတာ္ေမာင္၏ ထိပ္ဖူးက ေႏြးအိစိုစြတ္ေနသည့္ ေနရာတစ္ခုႏွင့္ ေတြ႔ထိသြားသည္တြင္
မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ႏႈတ္မွ ဇူးဇူး နာမည္ကိုေတာင္ ထုတ္၍ တယူမိသည္။ ဇူးဇူးက သူ႔အေကာင္ကို ခ်က္ခ်င္း
မသြင္းေသးပါ။ အလယ္ေလာက္မွ ဖမ္းကိုင္ထားရင္း အ၀ေလးႏွင့္ ေတ့ကာ သံုးေလးခ်က္ေလာက္
ပြတ္ေနေသးသည္။ စိစိဆိုၿပီး အသံေလး တိုးတိုးသက္သာ ေပၚသည္။ ၿပီးမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတ့ေထာက္ၿပီး
ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေစးပိုင္သည့္ သူမ၏ တြင္းေလးက အရည္ေတြရႊဲႏွင့္ေနလွ်က္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဟာႀကီးက အစြမ္းကုန္ထြားတက္ေနသည့္အခ်ိန္မို႔ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ႀကီးေတာ့ ျဖစ္မေနပါ။
ေစးေစးပိုင္ပိုင္ ရွိလွစြာ အထဲသို႔ တစ္ထစ္ခ်င္း စ၀င္သည္။
ကာမစပ္ယွက္မႈမွ ေပးသည့္ ထူးကဲလွေသာ အရသာေၾကာင့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္ေတြက ဇူးဇူး၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို
အလိုလို ဆုပ္ကိုင္မိသြားသည္။ တအိအိခ်င္း ေအာက္သို႔ဆင္းေနသည့္ ဇူးဇူးတင္ပါးေတြ၏ အရွိန္ကို သူ႔လက္က
အားျဖည့္ကာ ကူညီလိုက္သည္။
"အိ .. အင့္ ... အင့္ .."
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း အရွိန္ႏွင့္မို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ညီေတာ္ေမာင္က အတြင္းသား ႏုႏုမ်ားကို အားႏွင့္ပြတ္ဆြဲၿပီး အထဲထိ
အကုန္၀င္သြားသည္။ ဇူးဇူး၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွလဲ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
ၾကည့္ရတာ.. ေကာင္မေလးသည္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္၊ အံကိုႀကိတ္ၿပီး သူ႔ေကာင္ႀကီးကို တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ရေအာင္
သြင္းယူလိုက္တာျဖစ္မည္။ ၾကားလိုက္ရသည့္ ညည္းသံက က်ယ္ေလာင္ျခင္း မရွိပဲ ခပ္တိုးတိုး ခပ္အုပ္အုပ္သာ ..။
"ဇူးဇူး အဆင္ေျပလား .."
လိင္တန္တစ္ခုလံုး ကုန္ေအာင္ သြင္းယူၿပီးေနာက္ မလႈပ္ရွားေသးပဲ ဇူးဇူက ၿငိမ္သက္ေနသည္မို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
ေအာက္မွ မရိုးမရြျဖစ္ေနရွာသည္။ ဇူးဇူးက အကိုဆရာ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး .. ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲေနလို႔
ႀကိဳမွာခဲ့ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္တြင္ သူဘယ္လိုမွ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ပါ။ အထဲေရာက္ေနသည့္ သူ႔ဟာႀကီးကို
အိေႏြးတင္းက်ပ္စြာ ဖ်စ္ညွစ္ထားေသာ အသားႏုႏုေလးမ်ား၏ အထိအေတြ႔က စိတ္အဆာကို ပို၍မြတ္သိပ္ေအာင္
ျပဳလုပ္ေပးလ်က္ရွိသည္။ မေနႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆံုး ေအာက္မွပင့္၍ တစ္ခ်က္ေကာ့ထိုးလိုက္သည္။
"အင့္..."
ဇူးဇူး ႏႈတ္ဖ်ားမွ ညည္းသံတိုးတိုးေလးတစ္ခု ထပ္မံ၍ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏
ေကာ့ပင့္တင္လိုက္မႈကို တာထြက္ရန္ အခ်က္ေပးသည္ဟု သူမ မွတ္ယူလိုက္လား မသိ။ သူ႔ရင္ပတ္ႀကီးကို
လက္ျဖင့္ေထာက္ကာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ၾကြလိုက္ႏွိမ့္လိုက္ႏွင့္ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေဆာင့္ေပးေတာ့သည္။
ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေသာအခါ ဇူးဇူးတစ္ေယာက္ အရွိန္ရလာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းလာသလို
အသက္ရွဴသံေတြလဲ တအားျမန္လာသည္။ အဖုတ္ထဲတြင္လဲ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနေအာင္ ထြက္လာသည္မို႔
ႏွစ္ဦးသား အဂၤါမ်ား ထိစပ္ထားရာမွ တစြိစြိ တၿဗိၿဗိ အသံမ်ား ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚေနေတာ့သည္။
ဇူးဇူး လႈပ္ရွားေနေပမယ့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေအာက္ကေန သစ္တံုးႀကီးလို ၿငိမ္ေနတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေကာင္မေလး
တင္ပါးႏွစ္ဖက္ အတက္အက်ႏွင့္အညီ သူကလဲ ဆီးစပ္ကို ပင့္၍ေကာ့ေကာ့ေပးသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုမူ စစခ်င္း
အိစက္ေနသည့္ တင္သားေတြကို ထိန္းကိုင္ထားေသာ္လည္း အရွိန္ရလာသည့္အခါ ဇူးဇူး၏ ႏို႔အံုေလးမ်ားဆီသို႔
ေနရာေျပာင္းလိုက္သည္။ ႏူးညံ့သည့္ ရင္သားဆိုင္ေတြကို ပင့္၍ကိုင္ၿပီး နယ္ေပးသလို ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလဲ
ပြတ္ပြတ္ေဆာ့ေပးသည္။ အေမွာင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႔ ဇူးဇူး မ်က္ႏွာေလး ဘယ္လိုျဖစ္ေနသည္ဆိုတာ
သူမျမင္ရေပမယ့္ ႏို႕သီးေလးေတြကို အဆြဲ၌ သူမကိုယ္က ပို၍ ေကာ့ပ်ံ၍ ယိမ္းယိုင္လာသည္ကို သတိထားမိသည္။
ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ တင္ပါးအိအိေလးႏွင့္ သူ႕ဆီးစပ္ ထိစပ္မႈက ပိုပိုသြက္သည္။ ဇူးဇူးက ဒီေန႔ညတြင္ တစ္မ်ဳိး
ထူးျခားေနသည္ဟု ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဖ်တ္ကနဲ ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအေတြးက သိပ္ၿပီး
က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မျဖစ္လိုက္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ ကာမဆႏၵျပည့္၀ဖို႔က အဓိကမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူ
မွန္မွန္ႏွင့္ပဲ ဆက္လက္ခရီးႏွင္ေနၾကသည္ ...။
"တီ .. တီ ... တီ .."
ရုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ ျမည္လာေသာ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ဟန္းဖုန္းသံေၾကာင့္ ကိုယ့္အရွိန္ႏွင့္ကိုယ္လိမ့္ေနၾကသူ
ႏွစ္ေယာက္စလံုး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။ ရင္ထဲလဲ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ vibrating
ျဖစ္ကာ မီးေရာင္လင္းေနသည့္ ဟန္းဖုန္းဆီသို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေခါင္းေစာင္း၍ ကပ်ာကယာၾကည့္သည္။ Caller ID
တြင္ ျပေနသည္က သြန္းနဒီ၏ နံပါတ္။ ေယာင္ေယာင္မွားမွားႏွင့္ ဖုန္းကို လက္ႏွင့္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္တြင္
ေျဖဆိုသည့္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္ၿပီးသား ျဖစ္သည္။
"ဟာ ... မင္း ... မင္း ... .."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ တစ္ေယာက္ တကိုယ္လံုးရွိ ရွိရွိသမွ် အေမြးေတြ ေထာင္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ Call
၀င္လာလို႔ အလင္းေရာင္ ထြက္လာေသာ phone screen မီးေရာင္က သူ႔အေပၚတြင္ မိုးကာရွိေနသူ၏ မ်က္ႏွာကို
ရိပ္ကနဲ ထိုးျပသည့္အတြက္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ကို အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ေပးေနသူသည္ ဇူးဇူး မဟုတ္။
မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ႏွင့္ ငံု႔ၾကည့္ေနရွာသူက ႏြယ္နီ ျဖစ္ေနသည္။ အံ့ၾသစိတ္၊ တုန္လႈပ္စိတ္တို႔ေၾကာင့္
ဖုန္းေခၚသူက သြန္းနဒီဆို ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေခတၱမွ် ေမ့သြားသည္။ သြန္းနဒီ၏ ဟယ္လိုဆိုေသာ အသံက ဖုန္းထဲမွ
ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလွ်က္ရွိသည္။
"ကို ကို !! ... ဘာလုပ္ေနတာလဲ ..."
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ဘက္မွ ဘာသံမွ မၾကားလို႔ထင္သည္။ သြန္းနဒီ အသံက ဖုန္းထဲမွ ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္
ေပၚထြက္လာသည္။ သည္ေတာ့မွ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဒေရာေသာပါးႏွင့္ အျမန္ေျဖရသည္။ အသံက တုန္ရီေနသည္။
"သြန္း !! .. ေျပာ .. ဘာ .. ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ..."
"အာ .. ကိုကိုကလဲ ... ကိုကို႔ဆီဆက္တာ ကိစၥရွိမွ ဆက္ရမွလား .. ေနပါဦး ..
ကိုကို႔အသံက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ..."
မူမမွန္သည့္ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေလသံကို သြန္းနဒီ ရိပ္မိသြားသည္။ စစ္ေမးခ်က္ေတြ ေနာက္တန္းထြက္လာသည္။
ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလႊား အလုပ္ေပးရင္း ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုကို ကမန္းကတန္း ရွာေဖြရသည္။
ေလသံကိုလဲ ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ မနည္းေျပာင္းရသည္။
"ကိုကိုလား ... ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. တြိဳင္းလက္ထဲေရာက္ေနလို႔..."
"ဟင္ .. ဒီအခ်ိန္ႀကီး တိြဳင္းလက္ထဲ .."
"ဟုတ္ .. ဟုတ္တယ္ .. အိပ္ေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့မွ ဗိုက္ထဲ ရစ္ၿပီးနာလာလို႔..
ညေနက ဂဏန္းစားလိုက္တာ မ်ားသြားလို႔နဲ႔တူတယ္ .. ဂဏန္းက သိပ္မလတ္ဘူးလား မသိဘူး .."
"ေအာ္ .. "
ၾကဳပ္က်ပ္လိၿပီး ရႊီးျဖန္းလိုက္သည္ကို သြန္းနဒီ ယံုၾကည္သြားလို႔လား မသိ။ ဘာမွ ဆက္မေျပာေသးပဲ
ၿငိမ္က်သြားသည္။ ထုိသို႔ သြန္းနဒီဘက္မွ ၿငိမ္သြားေပးမယ့္ ဒီဘက္ျခမ္းမွာရွိေသာ ႏြယ္နီက အၿငိမ္မေနေတာ့ပါ။
ဖံုးထားသမွ် ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားၿပီမို႔ ေနာင္ခါလာေနာင္ေစ်းဆိုၿပီး သူမ ေတြးလိုက္သည္ထင္သည္။ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္
ဖုန္းေျပာရပ္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ အေပၚေအာက္ ထိုင္ထလုပ္ေနျခင္းကို ျပန္လည္စတင္လိုက္သည္။
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ လိင္တန္ကလဲ အျပင္ကိုထုတ္မထားဘဲ အထဲမွာသာစိမ္ထားရမည္ဆိုလွ်င္ အရြယ္က မက်တတ္ရာ
ႏြယ္နီ၏ရတနာတြင္းေလးထဲတြင္ ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ႏွင့္ မာေနတုန္းျဖစ္သည္။ အရည္ေတြ ရႊဲစိုေနသည့္ တြင္းထဲကို
အ၀င္အထြက္ ျပန္ျဖစ္သည္။ တစြိစြိႏွင့္ ပြတ္တိုက္သံေတြ ျပန္ေပၚလာသည္။ ဖုန္းကို မေျပာျဖစ္ပဲ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္က
ဒီအတိုင္းကိုင္ထားသည္မို႔ တျခား ဘာသံမွ မရွိေလရာ ထိုအသံမ်ားက တိုးညွင္းသည့္တိုင္ ဖုန္းထဲကို
အလိုလိုေရာက္သြားသည္။
"ကိုကို ! .. ဘာသံေတြ ထြက္ေနတာလဲ .."
"ဟို .. ဟိုဒင္းေလ .. ကိုကို က အိမ္သာတက္ေနတာဆိုေတာ့ ...အဲ . ဒါ .. "
"ဟာ .. ေတာ္ ေတာ္ ၿပီ .. ကိုကို .. နက္ျဖန္က်မွ ေျပာေတာ့မယ္ .. Good night ..."
အရွက္သည္းသည့္ေလသံႏွင့္ စကားျဖတ္ၿပီး သြန္းနဒီ ဖုန္းခ်သြားမွ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဖူးခနဲ သက္ျပင္းကို
မႈတ္ထုတ္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ ျပန္ေခၚေနမွာစိုးလို႔ ပါ၀ါခလုတ္ကိုပါ တခါထဲ ပိတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေၾကာင္း
ရွင္းၿပီဆိုမွ အထိုင္အထ မပ်က္ေသးသူ ႏြယ္နီဘက္သို႔ လွည့္ရသည္။
"ႏြယ္ .. ႏြယ္နီ .. မင္း ဘယ္လို လုပ္တာလဲ .."
သူမကို တိုက္ရိုက္ေျပာသည့္ စကားသံထြက္လာမွ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ဖုန္းေျပာၿပီးသြားမွန္း ႏြယ္နီသိသည္။
တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အေပၚသို႔ ေျမွာက္ၾကြထားရာမွ အိခနဲေနေအာင္ ဆီးစပ္ေပၚသို႔ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း
အေျဖျပန္ေပးသည္။
"ဆရာရယ္ ေမးမေနပါနဲ႔ေတာ့ .. ႏြယ္နီေလ ဆရာနဲ႔ မမေမာ္ ျဖစ္တာကို ျမင္ၿပီးကတည္းက ဆရာ့ဟာႀကီးကို
စိတ္၀င္စားေနခဲ့တာ .. အဲဒါ .. ဇူဇူးကို ဖြင့္ေျပာၿပီး အခုလို စီစဥ္မိသြားတယ္ .. ႏြယ္နီ အျပစ္ပါ .. "
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ အခုမွ ဇာတ္ရည္လည္သလုိ ျဖစ္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။
စိတ္ဆိုးရေအာင္လဲ သူကိုယ္တိုင္က မွားယြင္းမႈတြင္ တစိတ္တေဒသ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့သူ မဟုတ္လား။ ေနာက္ၿပီး
ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ ႏြယ္နီအား ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနလို႔လဲ ဘာမွ ထူးစရာအေၾကာင္းမရွိ။ မထူးေတာ့သည့္
အတူတူ မထူးဇာတ္ပဲ ခင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
"နင္တို႔ေတြ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ ဟာ .. ငါ့ကုိ ေဂ်ာက္က်ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္ .. ငါ .. ငါ .. ဟင္း"
ႏြယ္နီဆိုသည္က အလည္စား ေကာင္မေလးမို႔ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ မ်က္ႏွာအမူအယာကို သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရသည့္တိုင္
ေလသံကေျပာင္းလဲသြားကိုေတာ့ ရိပ္မိသည္။ ကိုယ္ကိုမတ္ကာ ရွိေနရာမွ ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ကိုယ္ေပၚသို႔
ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ တင္းရင္းမြတ္ထစ္ေသာ ရင္ႏွစ္မႊာက ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္၏ ရင္ျပင္က်ယ္ႀကီးႏွင့္ ဖိကပ္သည္။
ထို႔ေနာက္ သူ၏ နားနားသို႔ တိုးကပ္ကာ ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာလိုက္ေလသည္။
"အခုမွေတာ့ မထူးပါဘူး ဆရာရယ္ .. ႏြယ္နီတို႔ ၿပီးေအာင္ပဲ ဆက္လုပ္ၾကရေအာင္ .. ေနာ္ ဆရာ ..
အေမွာင္ထဲမွာဆို မိန္းမေတြ အားလံုးက အတူတူပဲ မဟုတ္လား .. ဆရာ .. ႏြယ္နီေတြ .. ဇူးဇူးေတြ ..
သြန္းေတြရယ္လို႔ မရွိပါဘူး .. "
ႏြယ္နီ၏ စကားကို ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ လက္ခံသည္၊ မခံသည္ .. စကားႏွင့္ ျပန္အေျဖေပး မေနေတာ့။ ဇူးဇူးလို႔
ထင္ထားရာက ႏြယ္နီ .. ကိုငွက္ႀကီး (ထူးအိမ္သင္) သီခ်င္းထဲကလို နည္းနည္းေလး လြဲသြားေပမယ့္
ထိုလြဲတာေလးကပင္ ေကာင္းေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။ ဒီထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔သာ ရွိေတာ့သည့္အတြက္
ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ ႏြယ္နီကို ဖက္ထားရင္းက ကိုယ္ကိုေစာင္းကာ လွိမ့္ခ်လိုက္သည္။ ႏြယ္နီက ေအာက္၊ သူက အေပၚ
ျဖစ္သြားေခ်ေတာ့သည္။ အေနအထား ေျပာင္းလိုက္လို႔ ထင္သည္။ ႏြယ္နီ အတြင္းသားေတြႏွင့္ ပြတ္တိုက္မိၿပီး
ညီေတာ္ေမာင္က က်င္ဆိမ့္တက္လာသည္။ ၿပီးခ်င္လာသည့္ စိတ္ကို ထိန္းသည့္အေနႏွင့္ ျဖတ္ခနဲ
ေတြးလိုက္မိသည့္ သီခ်င္းကို စိတ္ႏွင့္ညည္းမိရင္း ေလွႀကီးထိုး ရိုးရိုး စတင္ေလွာ္ခတ္လိုက္ေတာ့သည္။
... နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲေနမယ္ .. လြဲလြဲေလးလဲ ေကာင္းပါတယ္ .. စိတ္ေက်နပ္ရင္ ၿပီးတာပဲ ေနတတ္ရင္
ေအးေဆးေလး ...
ဖုန္းထဲမွေန၍ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရိႈက္ႀကီးတငင္ႏွင့္ ငိုေၾကြးသံကို ၾကားတုန္းက ႏိုင္မ်ဳိးေအာင္ စိုးရိမ္မႈသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဘာမွန္းညာမွန္း မသိေသးလို႔ သူ႔ခမ်ာ "ဆရာ ျမန္ျမန္လာခဲ့ပါ" ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း တက္သုတ္ရုိက္၍သာ
ကားကို ေမာင္းခ်လာခဲ့ရသည္။ ျပႆနာက ဒီေလာက္ႀကီးမွန္း မသိခဲ့။ ေနာ္မိုးဇာႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္းတို႔ ေနထိုင္ရာ
တိုက္ခန္းေရာက္လို႔ အေၾကာင္းစံုကို သိလိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ မ်က္လံုးေတြ ျပာေ၀မတတ္ေအာင္ ျဖစ္သည္။
သူထိုင္ေနသည့္ ဆိုဖာခံု၏ ၾကမ္းျပင္တြင္ ထုိင္ၿပီး တရႈံ ႔ရႈံ ႔ႏွင့္ ငိုေနသည့္ ေနာ္မိုးဇာကိုလဲ ေခ်ာ့ရေကာင္းမွန္း မသိ။
သူမတို႔အိမ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနာ္မိုးဇာ ကမ္းေပးခဲ့လို႔ လက္ထဲရွိေနေသာ စာရြက္ကိုသာ တုန္တုန္ရီရီ
ကိုင္ထားျဖစ္သည္။
ပထမတစ္ႀကိမ္ ဖတ္ၿပီးသြားလို႔ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာဆိုတာ သိေနသည့္တိုင္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္
အစကေန ျပန္ဖတ္သည္။ ဗလာစာရြက္ျဖဴေပၚတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ စာလံုး အက်အနႏွင့္ ေဖာ္ျပထားေသာ စာသည္
ေျပာင္းလဲျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပဲ အေစာက ဖတ္လိုက္စဥ္တုန္းကလို သူ႔ရင္အား ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားမႈအေပါင္းကို
ျဖစ္ေစျပန္သည္။
မိုးေလး
