" ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ " အပိုင္း ( ၂ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
ဇာတ္လမ္း - DonJohn
ေလးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ကိုစိုင္း ညဘက္ႀကီး ျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္က နန္းလံု ေရပတ္တိုက္ၿပီး လဲ
ေပးထားေသာ ညဝတ္ဂါဝန္ပိုးသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲေနစဥ္ျဖစ္သည္။ လံုးဝႀကီး
ေနမေကာင္းေသးေသာ္လည္း နာလန္ထစျပဳေနၿပီ။
ကုိစိုင္းက အထုပ္ေတြခ်ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပဂ်ားမား တစ္စံု လဲဝတ္ကာ
သက္ေဘးမွာ လာအိပ္သည္။ သက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွာ အိပ္ခိုင္းၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္နဖူးေပၚမွ
ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ေပးသည္။
" သက္သာလား"
"သက္သာတယ္၊ နန္းလံုကလည္း ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္တယ္"
သူက သက္နဖူးေလးကို မနမ္းစဖူး ငံု႔နမ္းသည္။ သက္က သူ႔ေက်ာကို ဖက္တြယ္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို
တိုးဝင္သည္။ သူက သက္ေက်ာကို ညင္သာစြာ ပြတ္ေပးေနသည္။ သက္စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုလို ဝမ္းနည္
းအားငယ္သလိုလိုျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနမိသည္။ သူ႔လက္က ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးေနရင္း တင္ပါးေပၚ
ေရာက္လာသည္။ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို အသာအယာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့တျခမ္း။ ထို႔ေနာက္
သက္ေခါင္းအံုးထားေသာ လက္ျဖင့္ ပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ပိုးသားဂါဝန္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္မွ ရင္
သားထြားထြားမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ေနသည္။ ရင္သားမ်ားက ေခ်ာေမြ႕ေသာ အဝတ္စေအာက္မွာ အိစက္ေႏြးေထြး
ေနသည္။ သူ႔ ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီ႐ွည္ထဲမွ မာေက်ာေတာင့္တင္းလာေသာ လိင္တံက သက္နံေဘးကို လာ
ေထာက္သည္။
သူက သက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ သက္တုန္႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ သို္႔ေသာ္ေနမေကာင္းတာ
ေၾကာင့္လား၊ ဆရာဝန္ေပးတဲ့ ေဆးေတြေၾကာင့္ပဲလားမသိ၊ သက္စိတ္ပါမလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ခါတိုင္းဆို
သူ႔လက္နဲ႔ ထိလိုက္တာႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ႐ွိန္းျမသြားၿပီး ဆႏၵေတြ တဟုန္ထိုးႏိုးႂကြလာတာ။ တစ္ခါတစ္ခါ
သူအနားေရာက္လာရင္ကုိ အလိုလုိ စိတ္ပါလာတာ။ ခုေတာ့ သက္ဘယ္လိုမွ စိတ္ေတြ မေျပာင္းလဲလာဘဲ ျဖစ္
ေနသည္။ သူက သက္ႏို႔ေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္တန္႔သြားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လက္
ဖဝါးျဖင့္ သပ္ၾကည့္သည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားက ခါတိုင္းလို မာၿပီး ေထာင္တက္မလာဘဲ ေႏြးေႏြးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ
ျဖစ္ေနသည္။ သက္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းခြာၿပီး မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ဂါဝန္ေအာက္နားစကို ဆြဲလွန္ကာ ေပါင္ကုိ
ဆြဲကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္ကာ စမ္းလိုက္သည္။
"အို႔"
သက္ လန္႔ၿပီး တိုးတိုးေလး ေအာ္လိုက္မိသည္။ သူက လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို အထဲထိ ခပ္နက္နက္ထိုးထည္
့လိုက္သည္။ အရည္မထြက္ေသာ သက္၏ လမ္းေၾကာင္းေလးက ပူေႏြးေသာ္လည္း ေျခာက္ကပ္ေနသည္။
သူက လက္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး သက္ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လႈပ္ခါလိုက္သည္။
" ဘာလို႔မေျပာတာလည္း၊ မေကာင္းတာကုိ ၿငိမ္ခံေနတယ္၊ ေျပာမွေပါ့။"
" ေဆးေတြေၾကာင့္ပါ။ မေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။"
"ဒီေလာက္ေျခာက္ေနတာကို။"
"မခံႏိုင္ရင္ေျပာမွာေပါ့၊ ရလို႔မေျပာတာပါဆို။ မေတြ႕တာ အရမ္းၾကာၿပီေကာ။ "
သက္ က ကိုစိုင္း၏ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္လ်ိဳၿပီး မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လိင္တံကုိ ဆုပ္ကိုင္လိုက္
သည္။ မလုပ္ျဖစ္တာ ကိုးရက္ဆယ္ရက္ၾကာၿပီျဖစ္ရာ အရင္ထက္ကို ပိုၿပီး စိတ္လာေနတယ္ထင္သည္။
ကိုစိုင္းက သက္လက္ကို ဆြဲထုတ္သည္။
" မလုပ္ဘူး။ မင္းမွ မေကာင္းတာကို။"
"ကိုစိုင္း"
သက္ က ကိုစိုင္းလက္ကို ယူၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ ႏို႔မ်ား၏ အထိအ
ေတြ႕တြင္သူ႔လိင္တံက ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူက တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားလိုက္
သည္။ ဆတ္ခနဲ ခုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ ခုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သက္ကို ဆြဲယူကာ ေျခတြဲ
ေလာင္းခ်ၿပီး ထိုင္ေစသည္။ ပဂ်ားမားေဘာင္းဘီကို ေလ်ွာခ်ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးကုိ ဆြဲထုတ္
ကာ သက္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ေနမေကာင္းရင္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ စုပ္ပဲစုပ္ေပး။"
သက္ အင္း ဟုျပန္ေျပာေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲတြင္လိင္တံႀကီးကျပည့္ေန၍ အြန္း ခနဲ ခပ္တိုးတိုးအသံေလးသာ
ထြက္သြားသည္။ သူက သက္ႏို႔မ်ားကို စံုကိုင္ကာ ဆုပ္ညႇစ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးကို လ်ွာ
ေလးႏွင့္ ပတ္သိမ္းကာ လ်က္ရင္း ဥမ်ားကို ခပ္သာသာ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္လိင္တံတစ္ခုလံုးကို
ပါးစပ္ထဲ ဝင္သေလာက္စုပ္ငံုလိုက္သည္။ သူက ခါတိုင္းလို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး မေနဘဲ ခါးကို ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္
လုပ္ၿပီး သက္ပါးစပ္ေလးကို လုပ္ေနသည္။ သက္က အလိုက္သင့္ခံရင္း စုပ္ေပးသည္။ ထိုစဥ္႐ုတ္တရက္
လည္ေခ်ာင္းထဲက ယားလာသည္။ ထို႔ေနာက္ေခ်ာင္းအဆက္မျပတ္ဆိုးေတာ့သည္။
သူက ခ်က္ခ်င္း ဆြဲထုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာကာ သက္ကို ဖက္ထားၿပီး ေက်ာပြတ္ေပးသည္။ ငါးမိနစ္
ဆက္တုိက္ေလာက္ပင္ပန္းတႀကီး ေခ်ာင္းဆိုးၿပီးမွ ရပ္သြားသည္။ သူက ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး ပုလင္း
ယူလာကာ တိုက္သည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီးပါ။
သက္အားနာလို႔ ေသေတာ့မည္။ သူကေတာ့ သက္ကို ေက်ာပြတ္ၿပီး ေခ်ာ့ေနသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မင္းေနေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ "
သက္ အသက္႐ွဴျပန္မွန္လာသည္ႏွင့္ သူ႔လိင္တံကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္။ ေစာေစာက သက္ကို စိတ္ပူ
ေနသည့္ၾကားက နည္းနည္းမွ က်မသြားဘဲ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။ သူအရမ္
းကို စိတ္ေတြထန္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။
" မင္းေနေကာင္းမွ ဆို။"
သက္သူ႔ကို အရမ္းအားလည္းနာ သနားလည္းသနားသြားသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူဒီည ခုလို ခံစားေနရတာကို
မျဖစ္ေစခ်င္။
" နန္းလံုဆီသြား။ သက္ေနမေကာင္းခင္သူနဲ႔ေန။"
"ဟာ မဟုတ္တာကို။ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါ့ကိုအားမနာနဲ႔။ မင္းကုိ ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း ေပါင္းဖို႔ယူထားတာ။ တစ္
ရက္မလုပ္ရလို႔ မၿငိဳျငင္ဘူး၊ ငါလည္းေသမသြားဘူး။"
"ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ကိုစိုင္းလည္း အရမ္းခံစားေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္လည္း သံုးႏွစ္ေတာင္ျဖစ္
ခဲ့ၾကတာကို၊ ေနာက္ထပ္တစ္ခါႏွစ္ခါနဲ႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူး။ သက္နဲ႔က တစ္လပဲ ႐ွိေသးတာ။ အဲဒါမတိုင္
ခင္ထိ လုပ္ခဲ့တာပဲမို႔လား။"
သူအသံတိတ္ေနသည္။ သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ခပ္ဖိဖိ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကြင္းတိုက္သလို တိုက္ေပးလိုက္သည္။
" ဘယ္တုန္းက ေနာက္ဆံုး လုပ္ခဲ့တာလည္း။"
သူက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။
" မဂၤလာမေဆာင္ခင္ေန႔ညေန၊ မင္းဝတ္မယ့္ ဂါဝန္သြားယူတုန္းက။"
"အဲဒါမ်ား၊ မထူးေတာ့ပါဘူး၊ သြားပါ။ ကိုစိုင္း သူ႔ကို သတိရတယ္မို႔လား၊ ေခၚထားတာ သတိရလို႔လည္း
ပါတယ္မို႔လား။"
သူ အၾကာႀကီး ၿငိမ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ သက္ကို ေစာင္ျခံဳေပးသည္။ ေခါင္းအထိလံု
ေအာင္ျခံဳေပးၿပီး ငံု႔ကိုင္းကာ ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားသည္။
သက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းပိုက္ထားသည္။ မလႈပ္မယွက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန
ေနသည္။ ေစာေစာက စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း သြားေသာ အ႐ွိန္ျဖင့္ အဖ်ားနည္းနည္း တက္လာသည္။ နားထင္
မွာ ေသြးတဒုတ္ဒုတ္တိုးေနသည္။ သူ႔ကို အားနာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား၊ နန္းလံုကို သနားလို႔ ကိုယ္ခ်င္
းစာလို႔ပဲ လႊတ္လိုက္မိသလား မေသခ်ာေတာ့။ ကို႔ကိုေတာင္အၿပီးအပိုင္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသးတာပဲ၊ ခုလို အရင္
ကလည္း ျဖစ္ဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုစိုင္းကို အိပ္ခြင့္ျပဳတာ အဲဒါနဲ႔စာရင္ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လို႔ ေတြးမိသည္
။
တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ သူျပန္ေရာက္လာသည္။ သက္မအိပ္ေသးတာ သူသိေနသည္။ ေစာင္ကို ဆြဲလွန္
ၿပီး ဝင္လာသည္။ ေဘးမွာ တိုးအိပ္လုိက္ၿပီး သက္ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္သည္။ သူ႔ဆီက သုက္ရည္နံ႕ႏွင့္
နန္းလံုလိမ္းေသာ ေဘာ္ဒီလိုး႐ွင္းနံ႔သင္းသင္းကို ရသည္။ သက္ကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး သူက သက္ျပင္းတစ္
ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ သက္က သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးကို မမီတမီ ျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ပခံုးေပၚမွာ ေခါင္းအံုးၿပီး သူ႔ေမး
ေအာက္ေနရာကို နဖူးႏွင့္ တိုးေဝွ႕ဝင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္း ႏွစ္ေယာက္လံုး တျဖည္းျဖည္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၄)
___________________________
ရက္ ေပါင္းမ်ားစြာ ဖ်ားၿပီးေနာက္မနက္ခင္းတစ္ခုတြင္သက္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏိုးထလာသည္။ ေခါင္းလည္
းမကိုက္၊ ေခ်ာင္းလည္းမဆိုးေတာ့ဘဲ ကိုယ္ပူက်ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုေစာက ေဘးမွာမ႐ွိေတာ့...ထႏွင္
့ၿပီ။ နာရီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။ နန္းလံု လာကူေပးသည္ကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ကိုယ့္ဘာသာဝင္ၿပီး ေရေႏြးေႏြးႏွင့္ သြားတိုက္မ်က္ႏွာသစ္လုပ္လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ညဝတ္အက်ႌအသစ္
တစ္ထည္လဲဝတ္လုိက္သည္။ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားလုပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာသလို ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးခဲ့
ေသာရက္မ်ားက ဘာမွမစားခ်င္ေအာင္ခံတြင္းပ်က္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ဒိေန႔က်ေတာ့ ေနေကာင္းစျပဳလာသျဖင့္
တစ္ခုခုစားခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ ညအိပ္ဂါဝန္ေပၚမွာ ရင္ကြဲႀကိဳးခ်ည္သိုးေမြးအက်ႌ႐ွည္ႀကီးတစ္ထည္ထပ္
ဝတ္ၿပီး မီးဖိုခန္းႏွင့္ဆက္ထားေသာ ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔ သက္ထြက္လာခဲ့သည္။
ထမင္ းစားခန္းဘက္သို႔ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္စဥ္သက္ေျခလွမ္းမ်ား တံု႔သြားသည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေသာ္လည္း မမီေတာ့။ ကိုစိုင္းက ထမင္းစားပြဲမွာ စားလက္စမနက္စာပန္းကန္
မ်ား ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ထိုင္ေနသည္။ နန္းလံုက သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနရင္း စထေရာ္ဘယ္ရီေရာင္ဆြယ္တာေလးႏွင့္
ေအာက္ခံ တီ႐ွပ္အနက္ေလးကိုပါ မေပးထားသည္။ ရင္သားထြားထြားအိအိမ်ားက မတြဲတတြဲေလး က်ေနသည္
။ ကိုစိုင္းက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကုိ စို႔ေနရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က လြတ္ေနေသာ တစ္
လံုးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက မ်က္ႏွာေလးရဲကာ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ၿပီး ခံေနရင္း ဘြားခနဲ ေပၚလာ
ေသာ သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသမႈျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ပါးစပ္ေလးဟသြားကာ လက္ထဲက အက်ႌကို ကိုစိုင္းမ်က္ႏွာ
ေပၚ လႊတ္ခ်လိုက္မိသည္။ ကိုစိုင္းက ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သက္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။
ေနမေကာင္းတုန္း သူ႔အလိုဆႏၵမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တုန္းမို႔ နန္းလံုႏွင့္အိပ္ဖို႔ကို သူကိုယ္တိုင္တိုက္တြန္
းခဲ့ ခြင့္ျပဳခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ခုလိုမ်ကိစိေ႐ွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထူပူ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး သဝန္တိုစိတ္ေတြ
ေပၚလာမိသည္။
"ေဆာရီးသက္ထား...အိပ္ေနတုန္းထင္လို႔"
ကုိစိုင္ းက ကမန္းကတန္း လူခ်င္းခြာရင္းေျပာသည္။ နန္းလံုက ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ယို႔ယို႔ေလး ရပ္ေနသည္။ ဘာ
ေၾကာင့္လဲမသိ သဝန္တိုတဲ့ၾကားက ေစာေစာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သက္စိတ္ထဲက မေဖ်ာက္ႏိုင္
ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မလာတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ ႏိုးၾကားလာသည္။
"ေနေကာင္းၿပီလား၊ လာ လာ၊ မနက္စာစားရေအာင္"
ကိုစိုင္ းက သက္နားကိုလာၿပီး လက္ေမာင္းေလးကို အသာအယာကိုင္ကာ ေခၚသည္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲဆီသို႔ တြဲ
ေခၚလာၿပီး ထိုင္ခိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ မထိုင္ေသးဘဲ ရင္ကြဲသိုးေမြးအက်ႌ၏ လြတ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ပိုင္းေနရာမွ
သက္၏ ညဝတ္ပိုးဂါဝန္ေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သက္စိတ္မလံုဘဲ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက
စိတ္လႈပ္႐ွားမႈအ႐ွိန္ျဖင့္ သက္၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းေတာင္ၿပီး ခြၽန္ထြက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္
ရသည္။ သူက လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြသပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ စိုစြတ္
လာသည္ကို ခံစားမိသည္။ သူက သက္ကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း တိုးတိတ္စြာ ေမးသည္။
"ၾကည့္ခ်င္လား၊ ၾကည့္မွာလား။"
သက္မ်က္ႏွာ ပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္။ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္း ျဖစ္သည့္ၾကားမွ ၾကည့္လည္းၾကည့္ခ်င္ေနမွန္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိသည္။ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္သည္။
သူက သက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နန္းလံုေဘးနားကခံုမွာသြားျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုတစ္စံုတစ္ခု
ေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းလံုက အက်ႌေလးကို ျပန္မေပးသည္။ သူက နန္းလံု၏ ဖြံ႕ထြားအိတြဲေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို
စံုပင့္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္နီနီေလးမ်ားကို တလွည့္စီ စို႔သည္။ သက္ကို႐ွိသည္ဟု သေဘာမထားေတာ့ဘဲ
မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားၿပီး နန္းလံု၏ ႏို႔မ်ားၾကားတြင္မ်က္ႏွာအပ္ထားသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္
မထိတထိလ်က္ေပးေသာအခါ ေစာေစာက အ႐ွိန္ျဖင့္ေပါင္းၿပီး နန္းလံု၏ အသက္႐ွဴသံမ်ား ျမန္လာသည္။
သူ႔လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းလံုက အလိုက္သင့္ ေလ်ွာၿပီး ခြၽတ္
ခ်ေပးသည္။ အသားျဖဴျဖဴေပၚမွာ ပန္းဆီေရာင္ရဲရဲ အတြင္းခံေလးက ထင္းေနသည္။ သူက အတြင္းခံ
ေလးထဲသို႔ လက္ႏိႈက္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီအသားပါးပါးေလးေအာက္တြင္သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား လႈပ္႐ွား
ေနသည္ကို သက္ျမင္ေနရသည္။ အေစ့ေလးကို ကစားေနပံုရသည္။ နန္းလံု ေျခေထာက္မ်ား ယိုင္ခ်င္ေနသည္
ကို ေတြ႕ရသည္။ အသံထြက္မညည္းမိေစရန္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားသည္။ ႐ုတ္တရက္သူက လက္ေခ်ာင္
းမ်ားကုိ စုလိုက္ၿပီး ပင့္ကာထိုးသြင္းလိုက္သည္။
"အ"
နန္းလံု ခပ္အုပ္အုပ္ေအာ္လိုက္သည္။
သူ႔လက္ ေခ်ာင္းမ်ားက ခပ္ျမန္ျမန္အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနသည္။ နန္းလံုခမ်ာ ခံုကိုအားျပဳၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ေထာက္ထားကာ ေျခေထာက္ကားၿပီးရပ္ေနရသည္။ ဆယ့္ေလးငါးခါ အသြင္းအထုတ္လုပ္ၿပီး သူက လက္
ကိုအတြင္းခံ ေလးေအာက္မွ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ နန္းလံုကို ခါးဖက္ၿပီး ေဘာင္းဘီခြၽတ္ရက္သားႏွင့္ အိပ္ခန္
းဘက္သို႔ တရြတ္ဆြဲ ေခၚလာသည္။ သက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပသည္။ ညိဳ႕ခံရသူလို သက္ေနာက္
မွလုိက္သြားမိသည္။
သက္တို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေသာ အိပ္ရာေပၚသို႔ နန္းလံုကို သူက ဆြဲတင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္အိပ္ရာဟိုဘက္
ျခမ္းမွာပဲ။ လြတ္ေနေသာအျခမ္းဘက္ကို သက္တက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုးေပ်ာ့မ်ားကို ေက်ာမီကာ ေလ်ွာေလ်ွာ
ေလး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ေဆးေတြအ႐ွိန္ေရာ ဖ်ားထားတဲ့ အ႐ွိန္ေရာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေရာ အကုန္ေပါင္းကာ
အလုိလို ေမာဟိုက္ေနမိသည္။ သူကနန္းလံုကို ႐ွမ္းလိုထပ္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ နန္းလံုက အဝတ္
အစားမ်ားကိုခြၽတ္ၿပီး ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ သူကနန္းလံုအေပၚ တက္ခြလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ကိုမဟုတ္၊
မ်က္ႏွာကုိ။ နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ မေပ်ာ့မမာျဖစ္ေနေသာ လိင္တံကို ထည့္ေပးသည္။ နန္းလံုက သူ႔တင္ပါးႏွစ္
ဖက္ကို အားျပဳကိုင္ကာ စုပ္ေပးေနသည္။ ခ်က္ခ်င္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ တင္းမာလာသည္။ သူက ေဆာင့္
ေၾကာင့္ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ နန္းလံုက ဥမ်ားကုိ တစ္လံုးခ်င္းစုပ္ေပးသည္။ ညိဳမည္းၿပီး အေမြးမ်ားေပါက္ေန
ေသာ ဥမ်ားကို နန္းလံု၏ ႏုႏုေထြးေထြး ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက စုပ္ေပးေန႐ံုမက လ်ွာနီနီေလးႏွင့္ပါ
လ်က္ေပးေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း သက္အသက္႐ွဴမွားလာသည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူက ထပ္အမိန္႔ေပးလိုက္
သည္။ နန္းလံုက ေလးဘက္ေထာက္ေပးလုိက္သည္။ သူက နန္းလံုေနာက္မွာ ဒူးေထာက္ရင္းတင္
ပါးကိုဆြဲမကာ ေနာက္သို္ေဖာင္းထြက္ေနေသာအကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လိင္တံကိုတဆံုးထိုးသြင္းလိုက္ရာ နန္းလံု
ေကာ့သြားသည္။ ထို္႔ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုင္တြယ္
ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေတာ့သည္။ နန္းလံုခမ်ာ ေကာင္းလည္းေကာင္း နာလည္းနာေနပံုရသည္။ တစ္ခ်က္
ေဆာင့္တိုင္း ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ လိင္တံကုိ မျဖဳတ္ဘဲ တပ္ရက္သားျဖင့္နန္းလံုကို
ခုတင္စြန္းထိ ဆြဲေခၚကာ ခုတင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္သည္။ သက္က ကိုစိုင္းေရာ နန္းလံုေရာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္
းဆိုင္ျဖစ္သြားသည္။ သူက သက္ကိုၾကည့္ရင္း နန္းလံု၏ ႏို္႔မ်ားကို စံုကုိင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေနသည္။ အားရေအာင္
ညႇစ္ၿပီးေတာ့ လႊတ္လိုက္ကာ အ႐ွိန္ျမႇင့္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ခပ္တြဲတြဲက်ေနေသာ ႏို႔မ်ားက ရမ္းခါေနသည္။
သူကသက္ကုိ အၾကည့္မလႊဲဘဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္သည္။ နန္းလံု၏ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲကာ မ်က္လံုးမ်ားကို
ေမွးစင္းထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက နာက်င္မႈျဖင့္ အနည္းငယ္မဲ့ေနသည္။ သဝန္တိုတာေရာ စိတ္ေတြထႂကြလာတာ
ေရာေပါင္းကာ သက္ခံစားခ်က္ေတြ ေရာေထြးေနသည္။ သူက နန္းလံု၏ ကုပ္ကုိတစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး
ႏို႔မ်ားကို ျပန္ကိုင္ကာအားျပဳ ဆုပ္ညႇစ္ထားရင္း ပုိျမန္ျမန္ေဆာင့္သည္။ သူၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာ သက္သိေနသည္။
ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခ်က္ေတာင့္တင္းသြားသည္။ ႐ွမ္းစကားတခ်ိဳ႕ကုိ အံႀကိတ္ထား
ေသာေလသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ေအာ္ရင္း နန္းလံုခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ ၿပိဳလဲက်သြားသည္။
သက္ခုမွသတိဝင္လာကာ ခုတင္ေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းေလးဆင္းလိုက္သည္။ ထမင္းစားခန္းဘက္ျပန္ထြက္
လာခဲ့သည္။ စားပြဲေပၚမွ ေကာ္ဖီကရားကိုဆြဲယူကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္ရင္း နန္းလံုအက်ႌျပန္ဝတ္ၿပီး
မနက္စာလာျပင္ေပးမွာကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ (၅)
___________________________
သက္ ေနျပန္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ကိုစိုင္း ခရီးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္ခါနီးကတည္းက
နားထားေသာ ေရႊ႕ဆိုင္းထားေသာ အလုပ္ေတြကုိ အေႂကြးႏွင့္ျပန္လုပ္ေနရသည္။
အစက သက္ေနေကာင္းရင္ျပန္ဖို႔စီစဥ္ထားေသာ နန္းလံုလည္း သက္ကုိအေဖာ္လုပ္ေပးရင္း အိမ္မွာဆက္ေန
ေနရသည္။ ကိုစိုင္းကို ေဝမ်ွေပါင္းရသလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း နန္းလံုကို သက္နည္းနည္းေလးမွမၿငိဳျငင္မိပါ။
မၿငိဳျငင္ရေအာင္လည္း နန္းလံုက ျဖဴစင္လြန္းသည္။ ကိုစိုင္း၏ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ရလိုစိတ္ႏွင့္တြယ္ကပ္
ေနတာမဟုတ္၊ ကုိစိုင္းကို ေက်းဇူး႐ွင္လိုတစ္မ်ိဳး ခ်စ္သူလိုတစ္သြယ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သက္
ကိုလည္း ကိုစိုင္းကို သူ႔လက္ထဲမွ လုယူသြားသူလို သေဘာမထားပဲ ေက်းဇူး႐ွင္၏ ဇနီးအျဖစ္သေဘာထား
ေၾကာင္း သိသာသည္။ အစစအရာရာ အႏြံအတာခံၿပီး ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ကိုင္ေပးသည္။
နက္ျဖန္ကိုစိုင္းျပန္လာမည္။ ဒီေန႔ သက္ကိုယ္တိုင္အိမ္ကို႐ွင္းေနသည္။ အလုပ္မ႐ွိဘဲအိမ္မွာ အား
ေနတာၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ နည္းနည္းပ်င္းရိစျပဳလာသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမကူနဲ႔ဟုေျပာထားၿပီး သက္စိတ္
ႀကိဳက္အိမ္ကိုသေနသည္။
ခန္းဆီးေတြအကုန္ျဖဳတ္ၿပီးအသစ္လဲ၊ ျခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းေတြခူးကာ ဧည့္ခန္း၊ မီးဖိုခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲပါမက်န္
ေတြ႕သမ်ွပန္းအိုးေတြမွာထိုး၊ စားပြဲခင္းေတြလဲ၊ သူ႔ေနရာႏွင့္သူမဟုတ္ေသာ ပစၥည္းမွန္သမ်ွကို သိမ္းဆည္း
ေနရာခ်၊ အဝတ္ဗီ႐ိုေတြ႐ွင္း၊ မွန္တင္ခံု႐ွင္း...အားလံုးၿပီးသြား၍ တစ္အိမ္လံုး သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္ၿပီး ႏွင္
းဆီရနံ႕ႀကိဳင္လိႈင္သြားေသာအခါ သက္လည္း ဖတ္ဖတ္ေမာၿပီ။ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲမွာ ေရေႏြးေႏြးေလးကို စိမ္ခ်ိဳးၿပီး
ေနာက္ညဝတ္ဂါဝန္ေလးတစ္ထည္ဝတ္ကာ အိပ္ရာေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲေနမိသည္။
" မမ၊ ပင္ပန္းေနတာလား၊ နန္းကူေပးပါမယ္ဆို တစ္ေယာက္တည္းလုပ္တာကိုး"
နန္းလံုက အခန္းထဲသို႔ဝင္လာရင္း အသံဝဲဝဲေလးႏွင့္ ေျပာသည္။
" မမလုပ္ခ်င္လို႔ပါ နန္းရယ္၊ အလုပ္မ႐ွိေတာ့ပ်င္းေနတာ။ ခုေတာ့ ပင္ပန္းၿပီးေညာင္းကိုက္သြားေပမယ့္ ကိုယ္
့လက္ရာေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတယ္။"
"မမေညာင္းေနတာလား၊ နန္းႏိွပ္ေပးမယ္ေလ။ ေမွာက္လိုက္မမ"
နန္ းလံုကိုအားနာေသာ္လည္း သက္တကယ္ကိုေညာင္းေနသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔ ပင္ပန္းတာေတြ ေပ်ာက္သြား
ေသာ္လည္း ကို္ယ္လက္ေတြက ခုမွ တျဖည္းျဖည္း ေညာင္းညာကိုက္ခဲလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အားနာနာႏွင့္ပင္
ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက ခုတင္ေပၚတက္လာၿပီး ေခါင္းကေန စႏွိပ္ေပးသည္။ ႏူးညံ့ ေသာ္လည္း သန္မာေသာ လက္ေခ်ာင္း
ေလးမ်ားက အႏွိပ္ကြၽမ္းက်င္သည္။ ငါးမိနစ္အတြင္းမွာပင္အေၾကာအခ်င္မ်ားေျပေလ်ာ့လာသည္။ ဂ်င္းပန္
ေလးႏွင့္မို႔ သက္ေက်ာေပၚလြယ္လြယ္ကူကူခြၿပီးဆက္ႏွိပ္ေပးသည္။ ဇက္မွေန၍ ေျခဖ်ားအထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္
းႏိွပ္သြားသည္။ သက္အိပ္တစ္ဝက္ႏိုးတစ္ဝက္ျဖစ္လာသည္။ ေျခဖဝါးထိႏွိပ္ၿပီးသြားေတာ့ "ပက္လက္လွန္
လိုက္ပါလားဟင္ဆိုေသာအသံေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္သည္။
နန္းလံုက လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ ႏွိပ္ေပးေနသည္။ အိစက္ေႏြးေထြးေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္႐ုတ္
တရက္မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေနတုန္း လက္ဖ်ားက နန္းလံု၏ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး
ရင္သားမ်ားႏွင့္ အမွတ္မထင္ထိမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ ဘာမွမခံဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္တီ႐ွပ္
လက္႐ွည္ေလး တစ္ထပ္ထဲဝတ္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္လံုးဝန္းေနေသာ ရင္သားမ်ားကိုျမင္ေနရသည္။ ဟိုတစ္
ေန႔က ထိုႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို ကိုစိုင္း စို႔ေနခဲ့သည္ကို သတိရသြားၿပီး ၾကက္သီးေလးမ်ားထသြားသည္။ နန္
းလံုကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ဆက္ႏွိပ္ေနသည္။
ဒီဘက္လက္ကို ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကုိမေျပာင္းဘဲ သက္ကိုယ္ေပၚမွငံု႔ကိုင္းကာ ဟိုဘက္လက္ေမာင္းကိုႏွိပ္
ေပးသည္။ အိစက္ေသာနန္းလံု၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားက တြဲက်လာသျဖင့္ ညဝတ္အက်ႌေအာက္က သက္၏
ရင္သားမ်ားႏွင့္မလြတ္ဘဲ ဖိမိသြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နန္းလံုသတိထားမိသြားၿပီး အို ဟု ခပ္တိုးတုိးေရရြတ္
လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကိုေျပာင္းၿပီးလက္ေမာင္းကိုႏွိပ္ေပးသည္။
ေမ်ွာ္လင့္မထားေသာအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သက္စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ညဝတ္အက်ႌေအာက္မွ
ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္းမာၿပီးေထာင္ထလာသည္။ နန္းလံုကုိၾကည့္မိေတာ့ သက္၏ ရင္ဘတ္ေနရာကို
စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ သက္၏လက္က သူ႔ရင္သား ထြားထြားမ်ားႏွင့္ လက္
မအနည္းငယ္သာကြာေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္သက္စိတ္ဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲမသိ၊ နန္းလံု၏ႏို႔ေလးတစ္ဖက္
ကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။ ႏွိပ္ေနေသာ နန္းလံု၏လက္မ်ားက ရပ္သြားၿပီး မ်က္စိေလးမ်ားမွိတ္သြားသည္မွအပ
မ႐ုန္းဘဲၿငိမ္ေနသည္။ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ေရာ ကိုစိုင္း ကိုင္ဖူးစို႔ဖူးေသာ ႏို႔ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ေရာ သက္
တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိန္းဖိန္းၿပီး ထူပူလာသည္။ ထိုစဥ္နန္းလံု၏ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလးမ်ားက သက္ႏို႔မ်ားကို ဆုပ္
နယ္လာသည္။ ေစာေစာကႏွိပ္ေပးေနသလိုမ်ိဳး စည္းခ်က္ညီညီႏွင့္ ညင္ညင္သာသာေလး။ ႏို႔သီးဖ်ား
ေလးမ်ားကို အက်ႌေပၚမွ ခပ္ဖြဖြေလးညႇစ္ေပးသည္။ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားမိသည္။
လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အျပန္အလွန္ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ အိစက္ဖြံ႕ထြားၿပီး ေႏြး
ေထြးေသာအထိအေတြ႕ကဆန္းသစ္ေနသလို ကိုစိုင္း၏သန္မာၾကမ္းတမ္ေသာ လက္မ်ားႏွင့္မတူသည့္ ႏူးညံ့
ေသာ လက္ကေလးတစ္စံုကလည္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသည္။ ထိုလက္ကေလးမ်ားက ခဏေနရာ
ေရႊ႕သြားၿပီး ရင္ကြဲညဝတ္အက်ႌေလး၏ ခါးစည္းႀကိဳးကို ေျဖေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကို ဆြဲလွန္ခ်လိုက္သည္။
မာေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီး နီညိဳညိဳကေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ထြားေသာ ရင္သားအစံုက ဘြားခနဲေပၚလာသည္။
သက္၏လက္တစ္ဖက္က နန္းလံု၏တီ႐ွပ္ေအာက္နားစကို လွမ္းဆြဲမိသည္။ နန္းလံုက သူ႔တီ႐ွပ္ေလးကို ေခါင္း
ေပၚမွေက်ာ္ၿပီး ခြၽတ္ခ်လုိက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းသြားသည္။
႐ွမ္ းမေလးပီပီ နန္းလံု၏အသားအေရက ျဖဴေဖြးဝင္းစိုေနသည္။ သက္ထက္အနည္းငယ္ပိုၿပီး ျပည့္တင္းသလို
ႏို႔မ်ားကလည္း ပိုထြားသည္။ သို္႔ေသာ္သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေယာက်္ားႏွင့္အထိအေတြ႕႐ွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္
ပိုၿပီး အိတြဲေနသည္။ သက္က ေျမျပန္႔သူေတြထဲမွာ အသားျဖဴေသာ္လည္း နန္းလံုႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္အနည္းငယ္ညိဳ
ေနသလို ကိုယ္လံုးလည္း နည္းနည္းပိုက်စ္သည္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴသံေလးမ်ား ျမန္လာၾကသည္။ သက္က တံေတာင္ဆစ္
ေထာက္ၿပီး ကိုယ္တစ္ပိုင္း ထထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးႏွစ္ခုနီးကပ္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက အလိုအ
ေလ်ာက္နမ္းမိၾကသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ပန္းႏုေရာင္ေလးမ်ားႏွင့္ အိစက္ေသာ ျဖဴျဖဴထြားထြားႏို႔တစ္စံုက ႏို႔သီး
ေခါင္းနီညိဳညိဳ မာမာေတာင္ေတာင္ေလးမ်ားႏွင့္ တင္းရင္းဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ အသားလတ္လတ္ႏို႔တစ္စံုႏွင့္ ပူးကပ္ထိ
ေတြ႕သြားသည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားခ်င္း ထိခတ္မိၾကသည္။ လ်ွာပါးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက အျပန္အလွန္ဝင္လိုက္
ထြက္လိုက္ပြတ္သပ္ကစားမိၾကသည္။ နန္းလံုက သက္ကို ကုတင္ေခါင္းရင္းသို႔ အသာအယာ တြန္းလွဲၿပီး ေခါင္
းငံု႕ကာ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို္႔လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ပါးစပ္ေလး၏ အထိအေတြ႔က လ်ွပ္စစ္ဓာတ္
စီးဝင္သလို။ နန္းလံုက ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီေျပာင္းကာစို႔ေပးသည္။ ႏို႔ဆာေနေသာ ကေလးေလးတစ္
ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစို႔ၿပီးေတာ့ သက္က နန္းလံုေခါင္းကို တြန္းခြာလိုက္ကာ
သူ႔ႏို႔အိအိထြားထြားႀကီးေတြၾကားမွာ ေခါင္းႏွစ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးမ်ားကုိ အျပန္အလွန္စို္႕ေပးသည္။
ဟိုတစ္ေန႔မနက္က ကိုစိုင္းစို္႕ေနတာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ေႏြးေႏြး
ေလးႏွင့္ က်ဥ္တက္လာသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေႏြးေႏြး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက စို႔မဝႏိုင္စရာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုစိုင္
း စြဲလမ္းေနတာပဲဟု ေတြးမိသည္။
အၾကာႀကီးစို႔ၿပီး ေနာက္အသက္႐ွဴမဝဘဲေမာလာသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း မ်က္စိမွိတ္
ထားကာ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴၿပီး နားေနသည္။ ႐ုတ္တရက္ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားလိုက္သည္ကုိသိလိုက္ၿပီး
ေႏြးေထြးစိုစြတ္ေသာ ပါးစပ္ကေလးက ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို စုပ္ငံုလာသည္။ လ်ွာေလးက အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း
ေအာက္မွအထက္သို႔ သိမ္းလ်က္လာၿပီး အေစ့ေလးကို ပြတ္တိုက္သြားသည္။
"အား...နန္းလံု၊ မလုပ္နဲ႔ အဲလိုေတာ့မလုပ္ေပးပါနဲ႔။"
သို႔ ေသာ္နန္းလံု၏ ပူေႏြးေသာပါးစပ္ေလးက လံုးဝမရပ္ဘဲ ဆက္လႈပ္႐ွားေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို
တလွည့္စီစုပ္ယူရင္း အေစ့ေလးကို လ်ွာႏွင့္ထိုးကလိေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔
ထိုးေမႊသည္။ သက္မတားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာခင္းမ်ားကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ဆြဲရင္း ေကာ့လိမ္ကာ အသံထြက္
ၿငီးတြားေနမိသည္။ နန္းလံုက အေစ့ကေလးကို လ်ွာျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လ်က္ေပးေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္
ခ်က္လ်က္တာကိုရပ္ၿပီး စုပ္ငံုလိုက္သြားေလးျဖင့္ခပ္ဖြဖြကိုက္လိုက္လုပ္ေပးသည္။ သက္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွာ
မုန္တိုင္းတစ္ခုက အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ စတင္ျဖစ္တည္လာသည္။ ေသြးမ်ားဆူပြက္ေနသည္။ နန္းလံုကလအလိုက္
သိစြာလ်ွာကို ျမန္ျမန္ေလး လႈပ္႐ွားေပးေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္၏ခံစားခ်က္မ်ား အထြတ္အထိပ္
နားသို႔နီးကပ္လာသည္။ နန္းလံုက လမ္းေၾကာင္း ေလးထဲကိုလ်ွာထိပ္ဦးျဖင့္တစ္ခ်က္ထိုးေမႊလိုက္ၿပီး ကြဲ
ေၾကာင္းအတိုင္း အေပၚသို႔အျပားလိုက္ပြတ္ဆြဲလာကာ အေစ့ေလးကို ပတ္ရစ္ၿပီးလ်က္ေပးလိုက္သည္။ ဆူပြက္
ေနေသာေသြးမ်ားအားလံုး ခဏရပ္တန္႔သြားၿပီး ဝုန္းခနဲ အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပန္လည္ပတ္လာသည္။ ခံစားခ်က္
မ်ားအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္သြားၿပီး ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားရင္း လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို ဆင့္ကာဆင့္ကာစီး
ေနရသလို တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ေနသည္။ နန္းလံုက လိႈင္းလံုးမ်ားတျဖည္းျဖည္းညင္သာလာၿပီး ၿငိမ္သက္
သြားသည္အထိ သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စုပ္ငံုထားေပးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ အေပၚဘက္သို႔ျပန္တက္
လာၿပီး သက္ေဘးမွာ ဝင္လွဲသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးတေစာင္းပူးကပ္အိပ္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး အသက္
ျပင္းျပင္း႐ွဴရင္း ေမာဟိုက္ေနၾကသည္။
လက္ေတြ႕ဘဝထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္းအာ႐ံုျပန္ေရာက္လာရင္း ကိုစိုင္းကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့ဟု သက္ေတြး
ေနမိသည္။ နန္းလံုနဲ႔ဆက္ဆံေရးကေရာ ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ဘယ္လိုဆက္သြားရမွာပါလိမ့္။ အရင္က အလြန္
သမား႐ိုးက်ဆန္ခဲ့ေသာ သက္ရဲ႕လိင္မႈဘဝဟာ ခုခ်ိန္မွာ ႀကီးက်ယ္ေသာအေျပာင္းအလဲေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၾကံဳ
ေနရတာကိုေတြးရင္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနသည္။ သို္႔ေသာ္လက္က နန္းလံု၏ အိစက္ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔တစ္ဖက္ကို စမ္
းမိျပန္ေသာအခါ အရာရာကို သက္ခဏျပန္ေမ့သြားျပန္သည္။
ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကခ်စ္ပံုျပင္ (ဇာတ္သိမ္း)
__________________________
Happily ever after ဆိုတာ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာပဲ ႐ွိတယ္ထင္တယ္ဟု သက္စဥ္းစားေနမိသည္။
ခုဆို သက္ကေလာကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ သက္ရယ္ကိုစိုင္းရယ္နန္းလံုရယ္သံုး
ေယာက္သား တျခားသူေတြ ယံုၾကည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ နားလည္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ေန႔ရက္မ်ားကို ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာစြာ၊
ရမၼက္ပင္လယ္မွာ မိန္းေမာစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။ သက္ဘဝတစ္ေလ်ွာက္မွာ ေမာပန္းခဲ့ရသမ်ွ၊ ကိုႏွင့္ပတ္
သက္ၿပီး နာက်င္ခဲ့ရသမ်ွ ေန႔ရက္မ်ားကို ေက်ာခိုင္းကာ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္မွာ အတိုးခ်ၿပီး အနားယူခဲ့ရသည္။ သက္
စိတ္ထဲမွာေတာင္မကူးခဲ့မိဖူးေသာ အခ်စ္နယ္ေျမသစ္မ်ားစြာကိုလည္း႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့ရသည္။ ဒီသာယာတဲ့
ေန႔ရက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးေတာ့မလိုလိုကို ထင္ခဲ့သည္။ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကို မလြဲသာမေ႐ွာင္သာ
ခြဲခြာရေတာ့မယ့္ ေန႔ရက္ကို ေရာက္လာတဲ့အထိပါပဲ။
အစက သက္အေပၚရက္စက္ခဲ့ျခင္းအတြက္ကုိ႔ကို စိတ္နာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုစိုင္းနွင့္ေတြ႕ဖို႔ ဖန္တီး
ေပးခဲ့သလို ျဖစ္သည့္အတြက္စိတ္နာရမယ့္အစား သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာင္ေက်းဇူးတင္ရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ပတ္
ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း ကို႔သတင္းတခ်ိဳ႕က ႐ွာၾကံၿပီး သက္နားထဲကို
ေရာက္ေရာက္လာသည္။ သက္ကိုပစ္ၿပီးတြဲခဲ့ေသာ ဆရာဝန္မေလးႏွင့္ ကြဲသြားသည့္အေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္မ
ေအာင္ျမင္ေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကုိ ထပ္ၾကံဳရၿပီးသည့္ေနာက္ခုခ်ိန္မွာ စတုတၳေျမာက္ခ်စ္သူႏွင့္ တြဲ
ေနေၾကာင္း၊ အစံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေျပာတဲ့သူေတြက လာေျပာျပေသာ္လည္း သက္အထူးတလည္စိတ္မဝင္
စားမိေတာ့ၿပီ။ လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ သက္စိတ္ထဲမွာ႐ွိေနတာက မၾကာခင္ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရေတာ့မည့္ အေျပာင္
းအလဲ တစ္ခုသာ။
_____________________________________________
တစ္ရက္တြင္မနက္စာစားေနရင္း ကိုစိုင္းက သက္ကို ေျပာသည္။
"သက္ထား၊ ငါတို႔ "........" ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သြားေနရေအာင္။ "
႐ုတ္တရက္ႀကီးမို႔ သက္အံ့ၾသသြားမိသည္။
"ဘာလို႔လဲကိုစိုင္း၊ ဒီမွာလည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနတာႀကီးကုိ။ "
ကိုစိုင္းက စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ သက္လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"အဆင္ ေျပတာကဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီအလုပ္ေတြက ဒီထက္လည္း ခ်ဲ႕ထြင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါကဒါပဲေလ။ ၿပီး
ေတာ့ သူ႔ဘာသာ လည္ပတ္ေနၿပီ။ ငါဘာမွသိပ္လုပ္စရာမလိုေတာ့သေလာက္ပဲ။ ခုက လက္႐ွိတြဲလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္
ငံျခားသားလုပ္ငန္း႐ွင္က အဲဒီႏိုင္ငံမွာ အဲဒါေတြကို စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္၊ ၅၀-၅၀ နဲ႔ အက်ိဳးတူလုပ္၊
ငါကဦးစီး။ ျမတ္မယ္လို႔လည္းယံုၾကည္တယ္။"
"အင္း၊ ကိုစိုင္းကဘာလို႔အဲဒီမွာ သြားေနခ်င္တာလဲဟင္။ သက္မေျပာင္းခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္
အဲဒါကိုသြားမလုပ္လည္း သက္တို႔ ဒီမွာ ေငြအလံုအေလာက္ရေနသလားလို႔။"
" ေငြကေတာ့ ရတယ္သက္ထား၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဒီၿမိဳ႕မွာပဲ ဒီလိုေက်နပ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီအိမ္ထဲမွာ မင္
းရယ္ငါရယ္နန္းလံုရယ္ပိတ္မိေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ငါၿငီးေငြ႕လာလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့စိတ္ကုိ မင္
းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာ ဒီထက္ေတာ့ပုိမယ္ထင္တာပဲ။ ငါ့အေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဘဝကို စြန္
႔စြန္႔စားစားေနၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ မင္းကိုလည္း အသက္တအားမႀကီးခင္မွာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြရေစခ်င္
တယ္။ ၿပီးေတာ့...နန္းလံုလည္း လူငယ္ရယ္လို႔ ဘဝမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနေစခ်င္ေသးတယ္။ ငါတို႔သံုး
ေယာက္လံုး ဒီလိုဆက္ဆံေရးႀကီးထဲ ပိတ္မိေနတာ မဟုတ္ေသးဘူး။"
လက္ထပ္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ဒါ ကိုစိုင္းဆီကၾကားရေသာ အ႐ွည္ဆံုးစကားျဖစ္မယ္ထင္သည္
။ သက္ကိုလည္း အေတြးေတြပြားေစသည္။ သူေျပာတာေတြအကုန္လံုး က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ၿပီးလက္
ေတြ႕က်သည္။ သက္တို႔သံုးေယာက္လံုး အိပ္မက္ကမ႓ာထဲမွာ ေနထိုင္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လက္
ေတြ႕ဘဝထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔ အခ်ိန္လည္းက်ပါၿပီ။
______________________________________________
ကားကို နန္းလံုကို အပိုင္ေပးၿပီး အိမ္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ရင္း အိမ္မွာပဲေနဖို႔ သေဘာတူၾကသည္။
အလုပ္ ေတြကို မန္ေနဂ်ာက ဆက္လုပ္ေပးေနမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္လူ႐ွိမွ ျဖစ္မွာမို႔ နန္းလံုက အလုပ္ထဲျပန္
သြားရသည္။ ဟိုမွာအေျခက်ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျပန္လာၾကည့္ဖို႔လည္း အစီအစဥ္႐ွိသည္။
ပစၥည္ းေတြကို သိမ္းဆည္းထုပ္ပိုးေနေသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း နန္းလံုႏွင့္သက္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္
ေယာက္စကားမေျပာမိေအာင္ေ႐ွာင္ခဲ့မိၾကသည္။ သံေယာဇဥ္ေတြခိုင္မာၿပီးမွ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္
းသည္။ ကိုစိုင္းလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း။ သံုးေယာက္သား အရင္လိုမေနျဖစ္ၾကတာ အခ်ိန္အေတာ္
ၾကာလာသည္။ သက္တို႔ ရန္ကုန္သို႔မထြက္ခြာခင္ညအထိပါပဲ။
ညအိပ္မီး ဝါက်င္က်င္အလင္းေအာက္မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ သက္ႏွင့္ကိုစိုင္းအိပ္ေနၾကသည္။ မီးလင္
းဖိုက မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းက ေႏြးေထြးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ အိပ္လည္းမေပ်ာ္ဘဲ တိတ္
ဆိတ္စြာလဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။ ထိုစဥ္မွာ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီး ညဝတ္အက်ႌေလး ဝတ္ထားေသာ ေကာက္
ေၾကာင္းေလးတစ္ခု အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းဘက္မွေနၿပီး သက္တို႔ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။ ကိုစိုင္းက နန္းလံုလက္ကေလးကိုလွမ္
းဆြဲၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ကာ အေပၚမွ စီးမိုးၿပီးနမ္းသည္။ နန္းလံုကလည္း အနမ္းကို အေမာတေကာေလး
တံု႕ျပန္သည္။ နန္းလံု၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ခြထားကာ ငံု႔ကုိင္းၿပီး မြတ္သိပ္စြာနမ္းရင္း ကိုစိုင္း၏လက္မ်ားက
ဖြံ႕ထြားေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို ေၾကမြမတတ္ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နန္းလံုက နာက်င္ျခင္းႏွင့္ သာယာျခင္းေပါင္းစပ္
ကာ သားရဲတိရစာၦန္မေလးတစ္ေကာင္လို ေအာ္ညည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစိုင္းက နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဘက္ကို
အက်ႌလည္ပင္းကို ဆြဲခ်ၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ ဆြဲသား ပိုးဂါဝန္၏ လည္ပင္းႏွင့္ ပင့္တင္ထားသျဖင့္ ႀကီးမား
ေသာ ႏို႔ႏွစ္လံုးက အရင္းတြင္က်ပ္စည္းထားသလိုျဖစ္ကာ စြင့္ေနသည္။ နီတာရဲေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားက
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ထြက္ေနသည္။
ကိုစိုင္ းက နန္းလံု၏ ႏို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို စို႔ခ်ိန္တြင္သက္ကလည္း တျခားတစ္ဖက္ကို ဝင္စို္႔လိုက္သည္။
သက္၏နဖူးစြန္းက ကိုစိုင္း၏ေခါင္းႏွင့္ ထိေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား နန္းလံု၏ ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္စီ အၿပိဳင္
စို႔ေနၾကသည္။ နန္းလံုက မ်က္စိမ်ားကိုမွိတ္ထားရင္း အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴကာ ခပ္တိုးတိုးညည္းတြားေနသည္။
လက္ႏွစ္ဖက္က ခႏၶာကိုယ္ေဘးမွာ ခ်ထားရင္း အိပ္ရာခင္းစကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ကိုစိုင္း၏ လက္
တစ္ဖက္က နန္းလံု၏ ေပါင္ၾကားထဲကို ႏိႈက္ကာ အေစ့ေလးကို ကစားေပးေနသည္။ သက္က ကိုစိုင္း၏ ညဝတ္
ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ႏႈိက္လိုက္သည္။ မာေက်ာေတာင့္တင္းစျပဳလာေသာ လိင္တံကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း
ဥမ်ားကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။
တျဖည္းျဖည္း သက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္လည္း အေစ့ေလးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား ေဖာင္းတင္းကာ အရည္
ၾကည္မ်ား စို႔လာသည္။ အားေနေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔မ်ားကို ကိုယ့္ဘာသာ ဆုပ္နယ္ေနမိသည္။ ကိုစိုင္
းက နန္းလံုႏို႔ေလးကို စို႔ေနေသာ သက္ေခါင္းကို အသာအယာ တြန္းဖယ္ကာ နန္းလံုး၏ မ်က္ႏွာကို တက္
ခြလိုက္သည္။ ေလးဘက္ေထာက္ထားရင္း နန္းလံု၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ႔လိင္တံကိုထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔
ေနာက္ခပ္သာသာ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ စလုပ္သည္။ အေႏြး႐ွိန္ျဖင့္ တြဲက်ေနေသာ ဥႏွစ္လံုးက နန္းလံု၏ ေမး
ေစ့ႏွင့္ လည္ပင္းကို ႐ိုက္မိေနၿပီး နန္းလံု၏ ႏွာေခါင္းလံုးလံုး ျမင့္ျမင့္ေလးက ဆီးခံုေမြးမ်ားအၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္
ေနသည္။
သက္ ၏ ႏို႔မ်ား တင္းေတာင္လာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ခြၽန္တက္ေနသည္။ အေစ့ေလးက သိသိသာသာ
ေဖာင္းတင္းလာၿပီး ထိပ္ဖ်ားမွာ ေသြးတဒိတ္ဒိတ္တိုးလာသည္။ ကိုစိုင္း၏ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏိႈက္ကာ ဥႏွစ္
လံုးကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးရင္း အားေနေသာလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေမာပန္းေန႐ွာေသာ နန္းလံု၏ေခါင္းက
ေလးကို ပြတ္ေပးေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ားၾကားမွ လိင္
တံကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲကားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔
ေနာက္ခပ္မွန္မွန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း အဆံုးထိ အားထည္ၿပီး ေဆာင့္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေမြ႕ရာေပၚ
ေထာက္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကႏို႔သီးေလးမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ နန္းလံုက ျဖဴေဖြးေဖာင္းအိေသာ
လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုစိုင္းေက်ာကိုဖက္ထားသည္။
သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း သက္စိတ္မ်ား တ႐ွိန္႐ွိန္ထႂကြလာသည္။ ဘယ္လက္ကႏို႔မ်ားကိုကိုယ့္ဘာသာ
ဆုပ္နယ္ေနရင္း ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲေရာက္သြားကာ လက္ခလယ္ျဖင့္ အေစ့ေလးကို ေဆာ့ကစား
မိသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးမခြာစတမ္း ၾကည့္ေနသည္။ ကိုစိုင္းပ
နန္းလံုကို ငါးမိနစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ခဏဆင္းလာသည္။ သက္ေပၚကို တက္ၿပီး နန္းလံု၏ အရည္မ်ားစိုရြဲ
ေနေသာ လိင္တံကို သက္၏အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အနမ္းမပါဘာမပါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆက္
ဆံသည္။ နန္းလံုက လူးလဲထကာ သက္တို႔ဘက္သို႔ ေလးဘက္ေထာက္လာၿပီး သက္၏ ႏို႔မ်ားကို ပူေႏြး
ေသာပါးစပ္ေလးႏွင့္ စို္႔ေပးသည္။ လ်ွာေလးက ႏို႔သီးေခါင္းကို လွိမ့္ကစားခ်ိန္တြင္သက္အသံထြက္ၿပီးေအာ္
ညည္းမိသည္။
ခဏေနေတာ့ ကိုစိုင္းက နန္းလံုကို တစ္လွည့္လုပ္ျပန္သည္။ ခုတင္စြန္းမွာေမွာက္ခိုင္းကာ ေနာက္ကလုပ္ျခင္
းျဖစ္သည္။ ေဘးတြင္ရပ္ေနေပးေသာ သက္၏ႏို႔မ်ားကုိ အားျပဳဆုပ္ညႇစ္ကာ ေဆာင့္သည္။ နန္းလံုကို ပိုေဆာင့္
ေလေလ သက္ႏို႔မ်ားကို ညႇစ္ထားေသာလက္က ပိုသန္လာေလေလ ျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ကိုစိုင္း၏ လိင္
တံအသြင္းအထုတ္က ပိုျမန္ကာ ပိုအားပါလာသည္။ ထို႔ေနာက္အားကုန္သံုးကာ အျမန္ေဆာင့္ရင္း နန္
းလံုအထဲတြင္ၿပီးသြားသည္။ နန္းလံုထဲမွာ ဆက္စိမ္ထားရင္း သက္၏ခါးကိုဖက္ကာ ႏို႔တစ္လံုးကို စို႔ေနေလသည္
။
ညတစ္ညလံုးနီးပါး သံုးေယာက္လံုးမအိပ္ဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆက္ဆံၾကသည္။ စပတ္သက္ခဲ့ၾကကတည္းက ဒီတစ္
ခါ အၾကာဆံုး အၾကမ္းဆံုး ရမၼက္အထန္ဆံုးျဖစ္သည္။
မိုးလင္းခါနီးေတာ့ နန္းလံု ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေစာင္တစ္ထည္ျခံဳေပးထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္
လက္သန္႔စင္ကာ အဝတ္အစားလဲၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးက ကားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္
းလာေခၚသည္။ အထုပ္ေတြကို စီးလံုးငွါးထားေသာ ကားေပၚတင္ၿပီး တံခါးကို ညင္သာစြာ ေလာ့ခ္ခ်ကာ အိမ္
ထဲမွထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မထြက္ခင္ကိုစိုင္းက နန္းလံုနဖူးေလးကို ညင္သာစြာနမ္းခဲ့ေသးသည္။
_____________________________________________
ႏွင္ းျမဴထုကိုထိုးခြဲကာ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာလာေသာ ကားထဲမွ သက္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ဝက္သစ္
ခ်ၿမိဳင္က မျပယ့္တျပယ္အေမွာင္ထုထဲမွာ ထီးထီးမားမား ရပ္တည္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေဝးကာက်န္ခဲ့သည္။
သက္ဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးခဲ့ျပန္ေလၿပီ......။
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
