" သစ္ေတာထဲက တဲအိမ္ကေလး " ( စ/ဆံုး)
ဇာတ္လမ္း -ဘုရင့္ေနာင္
အခ်ိန္ကား ညေနေစာင္းေန၀င္ခ်ိန္ ။ တစ္ေန႔တာလုံး အလင္းေပးခဲ့ေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း
အားနည္းေမွးေဖ်ာ့လာ၍ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးျဖစ္ေန၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ေတာထဲ၌ ညည့္ငွက္တြန္သံမွ
တစ္ပါး အျခားအသံမရွိ ။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေန၏ ။ ေတာေခါင္းၾကီး၏ တဲေရွ႕ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ၌အက်ၤ ီ
လက္ျပတ္ႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထင္းေခြေနသည္ ။ ထိုမိန္းကေလးသည္ သစ္ေတာၾကီးမွ ေပါက္
ဖြားလာေသာ မိန္းကေလးႏွင့္လြန္စြာတူ၏ ။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မွာ ေသးသြယ္ေသာ္လည္းအရပ္
ျမင့္၍ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္း၏ ။ အသားညိဳ၏ ။ သူမအမည္မွာ ျမႏွင္းျဖစ္သည္ ။
ထိုစဥ္ တဲအတြင္းမွ ေခၚသံၾကားရသည္ ။
" ဒီညေတာ့ ငါတုိ႕သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ သမီးေရ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္အိမ္ထဲ ၀င္ပါကြယ္ ။
ေမွာင္လာရင္ သားရဲတိရစာၦန္ေတြ ရန္လည္းေၾကာက္ရ ၊ ေတာပုန္းဓားျပေတြလည္းေၾကာက္ရ ၊ ဂ်ပန္
စစ္သားေတြလည္းေၾကာက္ရနဲ႔ "
ျမႏွင္းသည္ ေပါက္ျခမ္းတစ္ခုကို အားရွိပါးရွိ ခြဲေနသည္ ။ ထင္းခြဲရန္ လက္ကိုေျမာက္တင္လိုက္တိုင္း သူမရင္အစုံမွာၾကြတက္လာ၏ ။ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားလိမ္းထားေသာ သူမမ်က္ႏွာတြင္ ေခၽြးစက္ကေလးမ်ား
စို႔ေန၏။
" အေမရယ္ ထင္းခြဲလို႔ျပီးပါေတာ့မယ္ ၊ စိတ္မပူပါႏွင့္ မေမွာင္ေသးပါဘူး ၊ သမီးလာခဲ့ပါ့မယ္ "
ျမႏွင္းသည္ ထင္းေပါက္စမ်ားကို တဲအိမ္အတြင္းေပြ႕ယူလာျပီး မီးဖိုအနား၌ ပုံေလသည္ ။ ထိုေနာက္ ၀က္သစ္ခ်သားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ တဲတံခါးမၾကီးကို ပိတ္ေလ၏ ။ ထိုျပင္ အတြင္းမွ မင္းတုပ္ပါခ်လိုက္၏ ။
တဲအိမ္အတြင္းတြင္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသာ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ အပ္ခ်ဳပ္ေန၏ ။ သူမအမည္မွာ
ေဒၚျမေမျဖစ္၏ ။
" ညည္းအေဖမရွိတုန္း ငါ အင္မတန္စိုးရိမ္တယ္ ။ ဒို႔မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ အားငယ္တယ္
သမီးရယ္ ၊ ေခတ္ကာလကလည္း မေကာင္းဘူးမဟုတ္လား "
ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္ ။
တစ္ႏုိင္ငံလုံး တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ပြားျပီး ေတာပုန္းဓားျပေတြလည္း ေသာင္းက်န္းလြန္းလွသည္ ။ ထိုအခ်ိန္
အတြင္း ျမႏွင္းတို႔မိသားစုမွာ လုံျခံဳရာျမိဳ႕သို႔ တက္မေျပးဘဲ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ သစ္ေတာထဲက တဲအိမ္ေလးကို
မစြန္႔ခြာဘဲေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။ စင္စစ္ ျမႏွင္းတို႔ တဲအိမ္ေလးႏွင့္ အနီးဆုံးေဒသတြင္ မင္းတပ္ျမိဳ႕ ရွိသည္ ။
ျမႏွင္း၏ဖခင္ ဦးေသာင္းသည္ စားနပ္ရိကၡာအတြက္ တစ္လလွ်င္ႏွစ္ၾကိမ္ မင္းတပ္ျမိဳ႕သို႔တက္၍ယူေလ့ရွိသည္။
ယခုလည္း ဦးေသာင္းတစ္ေယာက္ စားနပ္ရိကၡာ၀ယ္ယူရန္ မင္းတပ္ျမိဳ႕သို႔တက္သြားေလ၏ ။ ျမိဳ႕သို႔မတက္မီ အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ မယားႏွင့္သမီးကို ညေနေစာင္းေမွာင္လာသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ တဲတံခါးကို လုံေအာင္
ပိတ္ရန္မွာၾကားခဲ့သည္။
မိန္းမႏွစ္ဦးအနက္ သမီးျဖစ္သူ ျမႏွင္းမွာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ေသာ္လည္း အေမျဖစ္သူေဒၚျမေမမွာ
အစဥ္သျဖင့္ တုန္လႈပ္ေန၏ ။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔ညေန၌ ေဒၚျမေမတစ္ေယာက္ ခါတုိင္းထက္ပို၍စိုးရိမ္ေနဟန္
ရွိသည္။ထိုေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူအားလွည့္၍
" ညည္းအေဖ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာသိရဲ႕လားေအ"ဟု ေမးေလသည္။
" ၁၁နာရီမထုိးမခ်င္းေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္အုံးမွာမဟုတ္ဘူးနဲ႔ တူပါတယ္ အေမရယ္ "
ထိုအခ်ိန္တြင္ တဲအေရွ႕မွ မထင္မရွား အသံတစ္ခုၾကားရေသာေၾကာင့္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္တံခါးနားသို႔
သြားကာ အသာရပ္၍နားေထာင္ေလသည္ ။ "ေတာထဲက ေျခသံၾကားရတယ္ "ဟု သူမ အေမအားတိုးတိုး
လွမ္းေျပာလိုက္သည္ ။ လန္႔ဖ်ပ္ေနေသာေဒၚျမေမသည္ အပ္ခ်ဳပ္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ ထရပ္၍ "ဘုရားေရ ၊ ဒုကၡပါပဲ ညည္းအေဖလည္းျပန္မေရာက္ေသးဘူး" ဟု တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ဆိုေလ၏။
စကားမဆုံးမီ တံခါးကို ျပင္းထန္စြာေခါက္ေသာ အသံၾကားရေလသည္ ။ မိန္းမသား ႏွစ္ဦးကားဘာမွ
အသံျပန္မျပဳေခ် ။ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾက၏ ။ ထိုအခါ အျပင္မွ တစ္ေယာက္ေသာသူက ခ်ိဳသာေသာအသံျဖင့္
"အိမ္ရွင္တို႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ တံခါးျဖင့္ပါအုံး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေကာင္းေတြပါခင္ဗ်ာ " ဟု ေအာ္ေျပာေလ၏ ။
ဗမာစကားသံၾကားရေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြား၏ ။ ဒီအတိုင္းဆို ဂ်ပန္စစ္သား
ေတြမျဖစ္ႏုိင္ဘူး ။ သို႔ေသာ္ တံခါးကို ဖြင့္သင့္မဖြင့္သင့္ စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ေန၏ ။ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ နံရံေပၚတြင္
ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ငွက္ၾကီးေတာင္ဓါးကို သြားေရာက္ျဖဳတ္ယူေလ၏ ။ ထိုေနာက္ "အျပင္က ဘယ္သူေတြလဲ
ေတာ္ " ဟု ေအာ္ေမးေလ၏ ။
အျပင္မွအသံတစ္ခုက " ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႕ကလာတဲ့ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္မေတာ္က တပ္စိတ္တစ္စိတ္ပါ ခင္ဗ်ာ" ဟု ျပန္ေျဖေလ၏ ။
"ရွင္တုိ႔ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ မင္းတပ္ျမိဳ႕ကို သြားမလို႔ပါ ၊ ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတာမနက္ကတည္းကဘာမွမစား
ခဲ့ရဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ့္ လူေတြလည္း ဘာမွမစားရေသးဘူး ၊ အစားအစာ မေပးရင္ေတာင္ မင္းတပ္ျမိဳ႕ကို
ဘယ္လမ္းက သြားရမလဲဆိုတာ လမ္းျပေပးပါခင္ဗ်ာ"
ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ထိုလူ၏စကားအားယုံၾကည္သြားေလ၏။ထိုေၾကာင့္ လမ္းျပေပးရန္ငွက္ၾကီးေတာင္ဓါး
အားဆုပ္ကိုင္၍ တံခါးမွ မင္းတုပ္ကိုျဖဳတ္ေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ေလးလံေသာ တံခါးမၾကီးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ခ်ိန္
တြင္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ အ့ံၾသမွင္တက္သြားေလ၏ ။ သူ မႏႈတ္ခမ္း၀ကို ေျခာက္လုံျပဴးေသနတ္ေျပာင္း၀ျဖင့္
အေတ့ခံရေသာေၾကာင့္ပင္ ။ ထိုေနာက္ ၄င္းေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ကို ကိုင္ထားေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္
၊ႏွာတံေကာက္ေကာက္ ၊ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဗရပြႏွင့္ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းလူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရေလသည္ ။ ထိုသူမွာ
ဂ်ပန္စကားျပန္ ေအာင္ဒင္ျဖစ္သည္ ။ ေအာင္ဒင္၏ အေနာက္တြင္ အရပ္ပုကြကြႏွင့္ လူေလးေယာက္ခန္႔ကို
ေတြ႕ရေလ၏ ။ ထိုလူေလးေယာက္တြင္ သုံးေယာက္မွာ အသက္ငယ္ပုံ ရေသာ္လည္း က်န္တစ္ေယာက္မွာ
ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးကားကားနဲ႔အသက္ၾကီးပုံရ၏ ။ ထိုသူကားကာနယ္ဆူတိုျဖစ္သည္။
" ဒီမွာ သူငယ္မ ၊ မင္းလက္ထဲကဓါးကိုိ ခ်လိုက္ ။ မင္းလိမၼာရင္ အသက္ခ်မ္းသာေပးမယ္"ဟု
ေအာင္ဒင္တစ္ေယာက္ ျမႏွင္းအား ေဟာက္လိုက္၏ ။ ထိုေနာက္ျမႏွင္းတို႕ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ၄င္းတုိ႔ပါလာေသာ လက္ထိပ္ျဖင့္ လက္ျပန္ခတ္၍ တဲတံခါးမၾကီးကို ဟန္မပ်က္ျပန္ပိတ္လိုက္၏ ။
ျမႏွင္းတို႔သားအမိကို မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ဖမ္းေခၚသြားကာ ဒူးေထာက္ေနရန္ အမိန္႔ေပးေလ၏။ ကာနယ္ဆူတို
ႏွင့္ ဂ်ပန္စစ္သား သုံးေကာင္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲရွိ ထမင္းစား စားပြဲပတ္လည္တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ေနရာ
ယူလိုက္ၾက၏ ။ ထိုေနာက္ ေအာင္ဒင္သည္ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွ ထမင္းအိုး၊ဟင္းအိုးမ်ား၊စားစရာေသာက္စရာမ်ား ယူလာ၏ ။ ေအာင္ဒင္ႏွင့္ ဂ်ပန္ေလးေကာင္မွာ ဆာလြန္းသျဖင့္ သြားရည္တျမားျမားႏွင့္ အငမ္းမရ စားေသာက္
ၾက၏ ။ ျမႏွင္းတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ရႊံ႕ရႊံ႕ျဖင့္ ဒူးေထာက္ေနၾကသည္ ။ စကားတစ္လုံးမွ
မဆုိႏိုင္ဘဲ ဖခင္ၾကီးအိမ္ျပန္လာရန္သာ ႏႈတ္ဆိတ္ဆုေတာင္းေနၾကသည္ ။
ထမင္း၀သြားေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းအား ထိုင္ၾကည့္၍ ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ပြစိပြစိေျပာကာ ရယ္ေမာေနၾကသည္ ။ ထိုေနာက္ ကာနယ္ဆူတိုအား ဂ်ပန္စကားျဖင္႔ ျမႏွင္းအားလိုးခြင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆို
ေလ၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုက ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာအခါ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္မွာ ထိုင္ေနရာမွထလာ၍ျမႏွင္းထံ
ေလွ်ာက္လာ၏ ။ ဂ်ပန္တစ္ေကာင္၏ လက္တစ္ဖက္သည္ ျမႏွင္း၏ ညာဘက္ရင္အုံကို လာကိုင္၏။ထိုေနာက္
အပ်ိဳမေလး၏ေတာင့္တင္းေသာရင္အစုံကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္ကိုင္ေလ၏။
" ရွင္တုိ႔ မယုတ္မာၾကနဲ႔ေနာ္ "
ျမႏွင္းတစ္ေယာက ္ေအာ္ဟစ္ရုံသာ တတ္ႏုိင္၏ ။ ထိုဂ်ပန္ငပုသည္၄င္း၏ အေနာက္မွဂ်ပန္ႏွစ္ေကာင္အား
ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ျမႏွင္း၏ ရင္အစုံမွာ မည္မွ်ေတာင့္တင္းေၾကာင္း ရယ္ေမာ၍ေျပာေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ၄င္း၏
ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖဳတ္၍ ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ အျဖဴေရာင္ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္း အတြင္းခံေအာက္၌ ေဖာင္းထေနေသာ အရာတစ္ခု ။ ထိုေနာက္ အတြင္းခံကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ရာ အရွည္ ၅လက္မ
ခန္႔ရွိေသာ ဒစ္ဖုံးေနသည့္ ေယာက်္ားအဂၤါတစ္ခုကို ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕ရေလ၏ ။
ထိုေနာက္ ဘယ္ဘက္လက္က ဒစ္ဖ်ားကို ဆြဲလွန္၍ ညာဘက္လက္က ျမႏွင္း၏ ပါးစပ္ပြင့္ေအာင္ ညွစ္ကာ
လီးကို အတင္းထိုးထည့္ေလ၏ ။ ျမႏွင္း အတင္းရုန္းကန္ေလ၏ ။ ဂ်ပန္ဂ်ပု၏ လက္၀ါးတစ္ဖက္သည္ ျမႏွင္း၏
ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေပၚသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ က်လာ၏ ။ ျမႏွင္း၏ ပါးျပင္မွာ နီရဲက်ိန္းစပ္ သြားေလ၏ ။ ရုန္းကန္ေလ
အသားနာေလျဖစ္မွာေၾကာင့္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ပါးစပ္ကို အသာအယာဟ၍ ်ျငိမ္ခံေနရုံသာ ရိွေတာ့၏။
ဂ်ပန္ဂ်ပုသည္ လီးအစုပ္ခံရင္း ျမႏွင္း၏ ရင္အစုံကို ဖ်စ္ညွစ္ကစားေန၏ ။ ထိုေနာက္ျမႏွင္း၏ အက်ၤ ီလက္ျပတ္
ေလးကို ဆြဲျဖဲလိုက္၏ ။ အျဖဴေရာင္ ဘယာစီယာေအာက္မွ အပ်ိဳမေလး၏ ရင္သားမ်ားမွာ တင္းထြက္ေန၏ ။
အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဘယာစီယာကို အတင္းဆြဲခၽြတ္လိုက္၏ ။ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားေလ
ရာ ျမင္ေတြ႕ရသူ ဂ်ပန္ဂ်ပုမ်ားမွာ လီးပိုေတာင္လာၾကသည္ ။ အေနာက္မွ ဂ်ပန္ဂ်ပုႏွစ္ေကာင္မွာ ေဘာင္းဘီ
ခၽြတ္၍ ဂြင္းတိုက္ေနၾကသည္ ။ ထိုေနာက္ ဂ်ပန္ဂ်ပုႏွစ္ေကာင္ထဲမွ တစ္ေကာင္က ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔
သြားကာ ျမႏွင္း၏ ထဘ ီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ေလသည္ ။ ထိုေနာက္ အတြင္းခံကိုပါခၽြတ္ယူ၍ နမ္းရႈံ႕ေလ၏ ။
ျမႏွင္းမွာ ေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့သျဖင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ဖင္ကုန္း၍ ျငိမ္ခံေနရ၏ ။ ျမႏွင္း၏ အဂၤါ၀ကို တစ္စုံ
တစ္ခုျဖင့္ အေတ့ခံလိုက္ရသည္ ။ ေျမြေဟာက္တစ္ေကာင္လို ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးၾကီးသည္ ျမႏွင္း၏
အပ်ိဳစင္အဖုတ္ထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္လာ၏ ။ ဂ်ပန္ဂ်ပု၏ လီးသည္ ျမႏွင္း၏ အပ်ိဳစင္ေမွးပါးကို ထိုးေဖာက္
ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ စို႔လာ၏ ။ သို႕ေသာ္ ပါးစပ္မွာလီးစုပ္ေန ရေသာ
ေၾကာင့္ ေအာ္သံကား မထြက္လာ ။ ၄င္း၏ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ျမႏွင္း အဖုတ္ထဲ ဝင္ေသာအခါ အသားကုန္
ေဆာင့္၍ လိုးေလ၏ ။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ အားကုန္ေဆာင့္၍ လိုးျပီးေနာက္ ျမႏွင္း၏သားအိမ္ထဲသို႔ ပူေႏြးေႏြး
အရည္မ်ား ပန္းထည့္ကာ ျငိမ္က်သြားေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ၄င္း၏လီးကို အဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ ပင္ပန္းႏြမ္း
လ်စြာ ထသြားေလ၏ ။ ျမႏွင္း၏ အဖုတ္ထဲမွ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ား တစိမ့္စိမ့္ စီးက်လာ၏ ။ လီးစုပ္ခံေနေသာ
ဂ်ပန္ဂ်ပုလည္း ၄င္း၏ လီးကိုျမႏွင္း၏ ပါးစပ္မွဆြဲထုတ္ကာ ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔ ဝင္သြားျပန္၏ ။ ထိုအခါ
က်န္ေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသည္ ၄င္း၏ လီးကို ျမႏွင္းပါးစပ္ေပါက္ထဲသို႔ လာထိုးထည့္ျပန္၏ ။ ဂ်ပန္ ဂ်ပု
သုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းကိုတစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနၾကေသာ္လည္း ေဒၚျမေမကိုမူ
အသက္ၾကီးေသာေၾကာင့္ စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ထိပင္မထိၾက ။
ကာနယ္ဆူတိုႏွင့္ေအာင္ဒင္္တို႔မွာ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အလိုးခံေနရသည္ကို ထမင္း
စား စားပြဲတြင္ ဇိမ္ျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾက၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုမွာ ထိုကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတြ႕အၾကံဳ မ်ားလွသျဖင့္
သိပ္အလ်င္မလို ။ အသက္အရြယ္ ေၾကာင့္ပင္ လီးေတာင္ရန္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူရေလသည္ ။ထိုေၾကာင့္
စိတ္္ၾကြလာေစရန္ သူ၏ တပ္သားမ်ားကို အရင္ေပးလိုးကာ ဇိမ္ျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေလ့ရွိသည္္ ။ ေအာင္ဒင္
တစ္ေယာက္ ျမႏွင္း အလိုးခံေနရသည္ကို ၾကည့္ေနရင္း ၄င္း၏ လိင္တံမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္မွထိန္းမရ
ေအာင္ ရုန္းကန္ထၾကြေန၏ ။ ဂ်ပန္သုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းကို အားရေအာင္လိုးေနသျဖင့္ စိတ္ရွည္သည္းခံျပီး
ေစာင့္ဆိုင္းေနရ၏ ။
"ဒီဂ်ပုေတြကလည္း အခုခ်ိန္ထိ လိုးလို႔မျပီးေသးဘူးကြာ ၊ လီးေသးသေလာက္ ေတာ္ေတာ္
ေစာက္ေၾကာရွည္တယ္ " ဟု စိတ္ထဲမွ ျငီးတြားေလ၏ ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ စိတ္မထိန္းႏုိင္ေတာ့သျဖင့္
ေဒၚျမေမကို အရင္လိုးရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္၍ ကာနယ္ဆူတိုထံ ခြင့္ေတာင္းလိုက္၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုက ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာအခါ ေအာင္ဒင္တစ္ေယာက္ ထိုင္ရာမွထကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ ထိုေနာက္ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ေဒၚျမေမထံ ေလွ်ာက္သြားေလ၏ ။ ေအာင္ဒင္၏ လီးမွာ အရွည္ေျခာက္လက္မခြဲခန္႔ရွိ၍ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားလီးထက္ပိုမဲ၍ပိုၾကီးေလ၏ ။ ေအာင္ဒင္သည္ လက္တစ္ဖက္က ၄င္း၏ လီးကိုကိုင္ကာ
က်န္လက္တစ္ဖက္က ေဒၚျမေမ၏ ေခါင္းကို ဆြဲယူ၍ လီးစုတ္ရန္ အမိန္႔ေပးေလ၏ ။ေဒၚျမေမမွာ ေယာက်ား္ႏွင့္
ကာမစပ္ယွက္ဖူးေသာ္လည္း လီးတစ္ခါမွ မစုတ္ဖူးသျဖင့္ ပါးစပ္ဟေပးရုံသာ တတ္ႏုိင္၏ ။ ေအာင္ဒင္သည္
ေဒၚျမေမ၏ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ၄င္း၏ လီးကို လည္ေခ်ာင္းထဲထိ ေရာက္ေအာင္ အတင္းထိုးထည့္ေလ၏ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမႏွင္းကို လိုးေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္စလုံး အားကုန္၍ လိုးခန္းရပ္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ
ထြက္သြားေလသည္ ။ ထိုအခါ ကာနယ္ဆူတိုသည္ ထိုင္ေနရာမွ ထလာကာ ျမႏွင္းထံ ေလွ်ာက္လာ၏ ။
ထိုေနာက္ ၄င္း၏ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံကို ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ ကာနယ္ဆူတို၏ လီးမွာေရွ႕က ဂ်ပန္စစ္သား
သုံးေကာင္ထက္ အနည္းငယ္ ပိုတိုေသာ္လည္း ပိုတုတ္ေလသည္။
