Złe uczucie

15

Pov Zayn

- Jak mogłeś mu coś takiego powiedzieć? Może mam się teraz do ciebie zwracać tatusiu? Na pewno już zdania nie zmienię, chcę się wyprowadzić - Nadia jest na mnie wściekła i szczerze to wcale się jej nie dziwię. Sam namieszałem, więc teraz muszę się z tym zmierzyć.

- To tylko tak na kilka dni. Później on się ode mnie wyprowadzi i nasze relacje wrócą do normy. Błagam nie obrażaj się, on na pewno gdzieś wyjdzie wieczorem, a ja się tobą wtedy odpowiednio zaopiekuje. Na pewno będziesz zadowolona - trudno zrobię to. I to z ogromną przyjemnością chociaż jestem pewien, że późnej będą mnie zżerać wyrzuty sumienia.

- Nie przesadzaj, seks z tobą nie jest czymś o czym ciągle marzę. Wolę wrócić do domu i poznać jakieś fakty z mojej przeszłości. Od ciebie za dużo się nie dowiedziałam.

Cholera. Muszę przyznać, że teraz to mnie zaszokowała. Nie mogę zawieść jej do Rachel, to nie wchodzi w grę.

- Idę zabrać swoje rzeczy, zawieziesz mnie zaraz - informuje mnie i wchodzi na górę. Dlaczego wszystko musi się pierdolić na raz.

- To, to jest ta twoja córeczka? - na domiar złego słyszę jeszcze głos Harry'ego.

- Nie do końca - muszę mu coś innego powiedzieć, bo Nadia nie zgodzi się udawać mojej córki. Gdyby tylko wiedziała, że naprawdę nią jest.

- Czyli kto to, bo już nic nie rozumiem. A przyznaję, że ona jest śliczna - zaciskam pięści jak słyszę jego słowa. Nawet nie chcę sobie wyobrażać jakie on ma teraz myśli związane z Nadią.

- To moja dziewczyna.

- Mogłeś powiedzieć od razu, nawet bym nie pomyślał on niej. Masz świetny gust - dobrze, że to sprosotowałem, bo Harry'ego nic by nie powstrzymało przed poderwaniem Nadii jakby dalej sądził, że ona jest moim dzieckiem.

- Najlepiej się do niej nie odzywaj, bo niedawno miała wypadek i straciła pamięć. Nie chcę byś mieszał jej w głowie.

- Okej, już się tak nie przejmuj, nie poderwe ci jej - idzie w stronę drzwi wejściowych. Oby już wcale nie wracał. - Jednak jeśli ona będzie się pchała w moje ramiona to na pewno jej nie odepchnę - informuje mnie i na szczęście opuszcza mój dom.

Wiem, że nie powinienem tak myśleć, ale mam nadzieję, że ktoś szybko pozbędzie się go z tego świata.

Powoli też kieruję się na górę, bo muszę odbyć pewną rozmowę z Nadią. Jak wchodzę do pomieszczenia to widzę jak ona do torby wkłada swoje rzeczy.

- Kochanie daj mi jeszcze jedną szansę - nie jestem przyzwyczajony do blagania kobiet.

- Mam już cię dość - nie zaprzestaje swoich czynności. Jest cholernie uparta, ma to po swojej matce.

- Ale ja cię kocham - podchodzę do niej przyciągam do siebie i zaczynam namiętnie całować.

Nareszcie przyszedł czas by zrobić to na co od dawna mam ochotę.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej kolejny rozdział.