Mr. Popular

Hoofdstuk 8

8. Sara

De deurbel gaat en ik sta op uit de zetel en loop richting de deur. ik open de deur en voor mij staat er een postbode. 'mevrouw sara williams ?' 'ja dat ben ik.' ik glimlach naar hem. 'zou u hier willen tekenen?' ik knik en hij geeft mij een apparaatje. blijkbaar moet ik op het schermpje tekenen... 'alsjeblieft.' zeg ik en geef het apparaatje terug. 'dankje. dit is dan voor u.' zegt hij en overhandigt mij een pakketje. 'dankuwel.' zeg ik terwijl ik het pakketje van hem aanneem. 'nog een fijne dag.' zegt hij en loopt de oprit af.

Ik ga gaan zitten in de zetel en zet de tv uit die nog aan was van daarnet. ik pak het pakketje op mijn schoot en kijk ernaar. het is een rode doos met in het midden in sierlijke gouden letters mijn naam geschreven. Sara Williams. Ik open de doos en kijk erin. in de doos zit niets buiten een witte envelop. hij is best groot en licht. ik open de envelop en vind daarin een brief. hij is 1 keer dubbelgeplooid om er in te passen. Ik ben wel nieuwsgierig naar wat er in staat maar vooral naar van wie hij is...

Ik doe hem voorzichtig open! Als het gelukt is haal ik de brief eruit. Plots gaat de deurbel! Ik zucht en sta op. Als ik de deur open staat Lisa met een big smile op haar gezicht voor de deur. Ik kijk haar vreemd aan! Ik hoor opeens een auto toeteren en ik kijk naar de oprit waar Emily zit in een cabrio! 'Je lift naar school is er. Zegt Lisa vrolijk. Ik loop snel naar binnen en loop naar de bank. Ik pak mijn tas van de grond! Ik werp nog snel een blik op de brief en laat hem dan voor wat het is en loop naar de auto.

'Kunnen we wat voor school stoppen en vanaf daar verder lopen?' Vraagt Emily voorzichtig. Ik en Lisa knikken. Emily haar ouders zijn heel rijk net zoals de mijne, maar allebei stoefen we daar niet graag mee. Ze kijkt ons door de achteruitkijkspiegel aan en glimlacht dankbaar naar ons. Of eigenlijk glimlacht ze dankbaar naar de spiegel, maar, ahn je snapt wel wat ik bedoel. Zo start ik dus een gesprek tegen mezelf.

Ik en Emily lopen samen door de gangen richting gym. Lisa heeft dit lesuur jammer genoeg niet samen met ons. Ik duw tegen de deur van de meisjeskleedkamer en loop samen met Emily naar binnen. Ik kijk de kleedkamer rond opzoek naar een plaatsje. Plots trekt Emily me mee naar een vrije plaats. Waar we onze belachelijke gymkleren aandoen.

'Opstaan luilakken.' De stem van onze gymleraar vult de zaal. Nadat hij alle namen heeft afgeroepen Blaast hij op zijn fluitje. 'Zeven rondjes rond de zaal. Wie afsnijdt moet opnieuw. Start.' Ik begin te lopen en na mijn zevende rondje rond de best grote zaal ben ik helemaal aan het hijgen. Laten we zeggen dat ik niet de beste ben in gym. Dansen en turnen geen probleem! Maar balsporten enzo daar ben ik, nogal, slecht in.

'Vandaag doen we boksen. Straks kom ik rond met de bak met bokshandschoenen en dan pakken jullie allemaal 1 paar dan gaan de meisjes een kring vormen en voor hun komt er dan een jongen staan waarmee ze zullen moeten vechten. Begrepen?' Er klinkt wat toestemmend gemompel.

Ik zucht opgelucht als Nick voor me komt staan. Nick is samen met mij de nerd van de klas. Ik kan niet echt met hem opschieten maar hij heeft geen spieren. En dan ook echt geen. Ik grinnik in mezelf. Naast mij staan Tanya en Judith. Voor Tanya staat Evert. Hij is niet de sterkste en niet de slapste gewoon. Een jongen. Ik kijk naar de persoon voor Judith. Ugh Zack. Waarom is hij er altijd met zijn air en zijn domheid en zijn mooie ogen en zijn- wacht. Wat mooie ogen? Dat dacht ik toch niet echt? Vergeet het Sara hij is gewoon een arrogante courgette.

Uiteindelijk heb ik zonder enige moeite van Nick gewonnen. 'Mag ik effe gaan drinken meneer Jones?' 'Ja hoor. Maar enkel omdat u het zo vriendelijk vraagt juffrouw williams. Ik glimlach naar hem en loop naar de kleedkamer voor mijn flesje water.

Als ik terug kom zie ik dat iedereen al klaar staat. Er is nog maar 1 plaats over. Tegenover Zack. Ik zucht en loop in zijn richting. Ik zal hem eens laten zien dat meisjes ook kunnen vechten.