Mr. Popular

Hoofdstuk 16

(Lees zeker eerst de laatste paar zinnen van het vorige hoofdstuk opnieuw want anders ga je niet mee zijn!!!)

'Oke ik kom direct terug.' Zegt de verpleegster die me net een paar vragen heeft gesteld en nu een glaasje water is gaan halen voor mij. Even denk ik weer terug zan de kus met Zack. Maar al direct wordt dat beeld verdrongen door het beeld van mij en Cody, zoenend. Dan komt weer dat van Zack en mij en zo gaat het maar door. Na een tijdje wordt ik er gek van een schud ik efjes hard mijn hoofd. Als ik me weer recht zet zie ik uit mijn ooghoek nog net de verpleegster me vreemd aankijken. Dan komt ze naar mijn bed gelopen.

'Dankjewel.' Ik glimlach naar de vrouw en ze geeft me een warme oprechte glimlach. Ik drink ene beetje van mijn water terwijl de vrouw uitlegd wat er straks zal gebeuren. 'Straks gaan we bloed trekken en nog een paar testjes doen en dan mag je naar huis. We zullen u dan nog contacteren over de uitslagen van die testjes.' Ik knik, ze staat op en verlaat de kamer.

'Nu enkel nog het bloedonderzoek en dan mag je bijna naar huis.' 'Super.' Zeg ik flauwtjes. Ze leiden me naar een bed waarop ik ga gaan zitten. Ik doe mijn ogen dicht en voel iets mijn huid ingaan. Voor de rest voel ik er niets van.

'Oke dankjewel.' 'Dankuwel hé.' Ik sta op en met mijn tas over mijn schhouder strompel ik naar mijn ouder stoe. Mijn moeder neemt vlug de tas over en mijn vader neemt me op zijn rug.

Rustig vertel ik over hoe het voelt om in coma gelegen te hebben. Mijn ouders kijken me aan en ik glimlach naar ze. 'Ik ben blij dat je wakker bent.' Zegt mijn vader. 'Ik ben er ook blij om.' En dat meen ik. Het is zo frustrerend dat alle mensen naar je komen. Tegen je praten maar je niet kan antwoorden...

Mijn vader duwt de deur in zijn slot en stapt met mij op zijn rug naar mijn kamer toe. Eenmaal aangekomen op mijn kamer legt hij me neer in mijn bed. Hij slaat het deken over mij engst op de rand van mijn bed zitten.

Mijn vader begint zachtjes een liedje te neuriën dat hij vroeger altijd zong voor ik ging gaan slapen. Het had een heel eenvoudig melodietje en een simpele tekst. Ik sluit mijn ogen en droom weg met het geluid van mijn neuriënde vader. Ik voel nog net een kus op mijn voorhoofd en beland dan in een rusteloze slaap.

Rustig kam ik mijn haren door terwijl ik ga zitten op de badrand. Ik zucht. Ik voel me nogal duizelig. Zal vast nog komen van de coma stel ik mezelf gerust. Ik leg de haarborstel weg en loop naar mijn kleerkast. Ik pak er een donker blauwe high-waisted rok uit. Ook pak ik nog een roos t-shirtje met de tekst 'pink' erop, donkere leren sandaaltjes, een onderbroek en een bh. Snel trek ik het aan en bekijk mezelf nog eens in de spiegel. Ik zie een beetje bleekjes, even twijfel ik om foundation aan te dien maar laat het dan toch maar zo. Het zal wel over gaan.

Ik loop stevig leunend op de trapleuning de trap af. Als ik beneden aankom zie ik mijn moeder bezorgd naar mij kijken. 'Gaat het wel meisje?' 'Ja hoor.' 'Als het niet gaat moet je het zeggen hé dan moet je gewoon niet naar school!' Ze kijkt me bezorgd aan. 'Nee hoor mam, het gaat prima gewoon een beetje duizelig.' Zeg ik met een kleine glimlach. Ze kijkt me onderzoekend aan maar knikt daarna toch maar. Ik loop naar de keuken waar ik snel een kom cornflakes naar binnen probeer te werken. Na twee happen laat ik het maar zo. Mijn moeder kijkt van mij naar mijn volle cornflakes kom en zucht. 'Kom ik breng je naar school maar eerst moeten we nog ergens naar toe. Zegt ze vrolijk. Ze pakt mijn schooltas op en samen lopen we de deur uit.

Mam gooit mijn tas snel in de kofferbak en stapt dan ook in. Ze start de motor en rijdt de veel te lange oprit af.

Ze stopt voor een gebouw dat ik maar al te goed herken. Ze stapt uit de auto en laat mij achter in de auto. Ik blijf zitten en kijk glimlachend naar mijn moeder die even later met twee café latte's de Starbucks uit komt gelopen. 'Voila.' Zegt ze terwijl ze mij een Starbucks overhandigt. 'Dankje mam.' Ik glimlach naar haar. 'Dat is graag gedaan hoor.' Zegt ze terwijl ze de motor start.

Mijn moeder stopt de auto zoals altijd een stukje voor de schoolpoort en geeft me een kus. 'Dag mam.' Zeg ik glimlachend en loop rustig en een beetje wankelend richting de schoolpoort. Als de schoolpoort al bijna in zicht is begin ik mega hard te duizelen. Ik wankel en val bijna om. Gelukkig zie ik een bankje een paar meter voor mij waar ik snel naar toe probeer te gaan. Als ik bij het bankje aankom is bijna heel mijn beeld al bijna bedekt met zwarte vlekjes. Ik ga gaan zitten en direct beginnen de vlekjes te verdwijnen. Ik blijf nog een paar minuutjes zitten en kijk naar eidereenden voorbij wandelt. Af en toe fietst er iemand die ik herken van op school voor bij.

Het tweede lesuur is nog niet halverwege maar ik ben zo moe... Ik voel me nog steeds duizelig. Ik voel al de hele les twee paar ogen in mijn rug priemen... Ik draai me schuin richting Cody die me al de hele tijd aantsaard. Als hij het merkt kijkt hij meteen weer weg. Een aantal seconden later kijkt hij me weer aan waardoor onze blikken elkaar kruisen we blozen allebei en ik kijk snel een andere kant op. Hij is zo lief... Ik hoor iemand geïrriteerd zuchten. Ik draai me om en kijk naar Zack die me aan staart. Gij heeft een dromerige blik in zijn ogen en kijkt me liefdevol zan. Ik bloos en glimlach voorzichtig nara hem waarna ik me snel weer omdraai. Daarbij glijd mijn blik langs Cody die verdrietig voor zich uitstaart... Dit kan nog eens moeilijk worden... Waarom zijn ze allebei zo lief? En waarom hou ik even veel van hun allebei?... Ik zit uit het raam te staren als ik plots een zacht klopje hoor op de deur. Alle blikken zijn meteen gericht op de deru behalve die van Frédéric want die heeft nogal druk met snurken en kwijlen...

Dendert wordt geopend en mijn ogen worden groot als ik zie wie er in de deur opening staat. Ik werp Lisa en Emily een angstige blik toe en ze halen allebei hun schouders op en kijken me verbaasd aan. Ik haal mijn schouders op en kijk naar nestor. Onze deftig geklede butler. 'Wie bent u?' Vraagt de leerkracht biologie verbaasd aan nestor. Ik kruis mijn vingers. Lat hem alsjeblieft nie-'ik ben nestor de butler van de familie Jones.' Daar zul je het hebben. Al de blikken van de klas zijn plots op mij gericht behalve die van Frédéric, Emily en Lisa. 'Oh. En waarom bent u hier?' 'Mevrouw Jones heeft mij de opdracht geven juffrouw Jones van school te halen. Aangezien er een heel belangrijke ontdekking is gedaan in verband met de onderzoeken in het ziekenhuis. Alle ogen die op,mij gericht zijn, nu inclusief die van Emily en Lisa kijken mij met grote, angstige ogen aan. En dan hebben we het nog niet over Zack die een verdrietige blik in zijn ogen heeft. De juf knikt. 'Sara. Ga je maar gaan afmelden aan het onthaal en dan mag je gaan.' Ik knik en Sil opstaan maar zak door mijn benen. Lisa, Emily en Zack staan direct op en willen mij rechthelpen. 'Zack.' Loop jij effe mee met sara naar het onthaal?' Hij knikt en tilt me op. Ik sla 1 arm over zijn schouder en hij slaat zijn arm over mijn heup.

In totale stilte lopen we richting het onthaal. 'Hoe gaat het?' Vraagt Zack waarmee hij de stilte verbreekt. 'Goed...' Hij glimlacht zachtjes. 'Je. Bent een volhouder! Als er iets is wat ik kan doen moet je het maar zeggen oke?' Ik knik. Hij kijkt me bezorgd en liefdevol aan. Ik bloos en kijk de andere kant op.

'Veel geluk Saartje van me.' Zegt Zack Lief als hij mij tot bij de auto heeft geholpen. Hij geeft me een kus op mijn hoofd, draait zich snel om en loot weg, de school weer in. Mijn huis begint helemaal te tintelen en met een glimlach op mijn gezicht stap ik de auto in.

Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis zie ik mijn ouders al voor de ingang staan. En aan de blik in hun ogen zie ik al dag dit niet veel goede kan betekenen...

Heeyy,❤️

Het spijt me zooo dat het zo lang heeft geduurd voor ik update maar de eerste week had ik gewoon helemaal geen tijd... Ik heb met mezelf afgesproken om 3 keer in de week te updaten. Ik hoop dat jullie het blijven lezen... Ik vond het een redelijk hoofdstuk om te schrijven en ik weet zeker dat wat er in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren geen van jullie verwacht had... ❤️

Dankjeee voor de 100 votes! Dat is echt fantastisch! De volgende update komt vanaf dat er 110 votes zijn dus voten maar!!!

Heel veel liefs,

Minte❤️