Hoofdstuk 13

528 21 8
                                    

13. Sara

Ik zwaai mijn been over mijn fiets en stap met mijn fiets richting de fietsenstalling waar Emily en Lisa mij al opstaan te wachten. Oh nee ik weetal wat er gaat gebeuren aan hun blikken. Van hun geraak ik het komende uur niet meer af... Ik zucht en loop op hun af.

'Hallo.' Zeg ik zo normaal mogelijk in de hoop dat ze vergeten waarom ze zo naar mij kijken. Ze antwoorden niet en blijven me gewoon aanstaren zonder enige emotie in hun ogen. Ik zucht en trek hun mee naar een bankje langs de zijkant van het schoolplein. 'Oké vraag maar wat jullie willen vragen en ik zal eerlijk antwoorden. Hun gezichten klaren direct op. Lisa opent haar mond om iets te vragen maar wordt onderbroken door een ongeduldige Emily. 'Waarom wou je Zack zijn nummer?' 'Hebben jullie afgesproken?' 'Vind je hem leuk?' 'Vind hij jou leuk?' Hebben jullie gekust?' Ik begin te lachen door alle vragen die naar me worden afgevuurd. '1 per 1 graag.' Emily opent haar mond en begint te praten. 'Waarom wou je Zack zijn nummer?'

'Sukkel.' Zegt Lisa grinnikend. Ik heb hun net verteld wat er is gebeurd en waarom ik zijn nummer wou. Simpel, gewoon om hem te bedanken.

We hebben vandaag, maar 2 uur les aangezien de eerste 2 wegvielen. Twee uur Latijn. Ik hou van talen daarom dat ik ook alle mogelijke talen hierop school volg buiten Duits. Ik weet niet waaro, maar ik hou niet zo van Duits. (Niet persoonlijk opvatten als er hier iemand Duits spreekt of volgt ofzo het was gewoon de eerste taal die in me opkwam :) )

'Mandy vervoeg voor mij eens het werkwoord 'zijn' in het Latijns?' Ze kijkt de klas rond en houdt haar blik gevestigd op Mandy die heel gefocust haar nagels zit te vijlen. Ze zucht. 'Mandy opletten alsjeblieft.' Ik grinnik en kijk verveeld om me heen. Waarom duurt het toch zo lang voor dat iedereen die werkwoorden kent terwijl ik ze na 1 keer lezen al lang ken? Ik kijk de klas rond zoekend naar Zack die normaal ook Latijn volgt. Mijn blik blijft plakken bij een leeg tafeltje naast Ryan. Ik zucht, draai me om en volg de les verder.

De bel gaat en ik spring op van mijn stoel, pak mijn rugzak en race de deur uit. 'Man, dat was echt de saaiste les ooit!' Denk ik in mezelf. Ik kijk naar Cody die naast me staat. Ik geef hem een knuffel en samen lopen we naar de uitgang. 'Cody ik moet nog mijn boek wiskunde uit mijn kluisje pakken.' Zeg ik. 'Is niets. Ik moet ook nog iets hebben uit mijn kluisje.' Ik knik en samen lopen we richting onze kluisjes. Aangezien onze kluisjes onder elkaar liggen lopen we allebei de zelfde kant op.

Ik leg mijn boeken in mijn kluisje en pak mijn wiskunde. Ik stop het boek in mijn zak en doe mijn kluisje weer op slot. Ik kijk naar Cody die inmiddels al klaar is en me aankijkt. Cody begint te stappen, maar ik blijf staan. Na een tijdje heeft hij het door en loop terug. Hij kijkt me vragend aan. Ik draai hem om met zijn rug naar mij toe en spring er op. 'Dat had ik kunnen verwachten.' Zegt hij al grinnikend. 'Jup.' Ik sla Cody een keer op zijn kont. 'Ju paardje.' Al lachend gaan we de gangen door, mensen ontwijkend. Richting de deur.

Cody loopt het schoolplein over tot hij bij een bankje komt. Hij stopt en ik spring af zijn rug. We gaan gaan zitten en ik kijk hem vragend aan. 'Wat wil je doen?' Cody kijkt me met een glimlach aan. 'Gaan karten.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'En dat is?' Zeg ik vragend. 'Dat is in race autootjes op een baan rijden.' Hij grinnikt. 'Het klinkt dommer dan het is. 'Voegt hij er lachend aan toe. Ik grinnik. 'Okidoki.' Hij pakt mijn hand vast en sleurt me mee naar zijn auto. Ik voel een paar ogen in mijn rug prikken, even twijfel ik om mij om te draaien, maar ik het laat het dan toch maar voor wat het is.

'Hoe lang nog?' Vraag ik aan Cody. 'Sara je weet toch wel dat we nog stil staan hé.' Ik kijk uit het raam. Oepsie. Hij kijkt me grinnikend aan en start de auto. Ik kijk uit het raam en zie Zack naast Ryan staan. Hij kijkt naar de auto en lijkt niet te merken dat Ryan iets tegen hem is aan het vertellen dat hij zelf blijkbaar heel grappig vindt. Ik bijt nadenkend op mijn lip en richt mijn blik dan weer op Cody die de auto de parking van de school afrijd.

Mr. PopularWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu