Mr. Popular

Hoofdstuk 23

LEES ZEKER DE AN OP HET DINDE VAN HET HOOFDSTUK!!!
23. Sara
*flashback naar twee maanden geleden*

Mijn ouders kwamen me een paar dagen later ophalen uit het ziekenhuis, ik was enorm blij dat ik eindelijk weg mocht. Die typische ziekenhuis geur, bleef wel nog een tijdje in mijn neus hangen, maar het belangrijkste was dat ik weg was, weg uit de plaats waar ik zoveel beslissingen had moeten nemen...

Ik loop de keuken binnen en zie mijn ouders al aan tafel zitten. Ze glimlachen naar me als ik binnen kom. Ze scheppen het eten op, het is weer zo 1 of ander recept uit zo een kookboek dat vol staat met kankervrije diëten. De laatste tijd proberen mijn ouders op zo een overdreve manier te beschermen tegen de kanker. Maar het probleem is, ik voel dat dit niet gaat werken. Ik voel dat ik niet meer lang te leven heb. Het liefst van al zou ik dan ook gewoon kunnen eten wat ik wil en wanneer, maar mijn ouders illen dat ik blijf vechten. Ik heb het al opgegeven, de enige reden dat ik nog probeer is voor mijn ouders, mijn vrienden en mijn broer. Ik mis hem zo hard... Ik kan hem maar neit uit mijn hoofd zetten.

Ik heb mijn ouders nog niets verteld over Tommy zijn bezoek aan mij in het ziekenhuis. Ze weten nog steeds niet dat ik weet wat er gebeurd is met hem.

'Mam, Pap?' mijn ouders kijken op van hun eten en kijken me bezorgd aan. 'Wat is er liefje?' vraagt mijn vader bezorgd. Ik slik. Dit is het moment, het moment dat ik hen vertel over de eerste beslissing die ik heb genomen toen ik in het ziekenhuis was...
'Ik weet dat ik een broer heb, Tommy. Hij heeft me bezocht in het ziekenhuis en ik wil hem vaker zien.' Mijn ouders kijken elkaar angstig aan. Mijn vader werpt mijn moeder een doordringde blik, zij kijkt hem angstig aan en zo gaat het nog wel een tijdje door.
Uiteindelijk is het mijn vader die de kille stilte verbreekt door eens te kuchen en vervolgens zich tot mij te wenden.

'Liefje, Tommy is dood... Je kan hem niet gaan bezoeken, hij is jou niet komen bezoeken en hij zal je niet koemen bezoeken. Tommy is al een jaar dood. Het is onmogelijk dat jij hem hebt gezien en al helemaal dat jullie hebben gepraat.' Boos kijk ik mijn vader aan en kwaad reageer ik, 'Waarom kwam hij me dan bezoeken in het ziekenhuis? Waarom hebben wij dan gepraat?' 'Liefje dat kan niet, je ziet spoken, warschijnlijk ben je gewoon moe, kom ga maar naar je kamer.' wuift hij het onderwerp weg. Boos ga ik recht staan. 'Wat zeggen jullie dus eigenlijk hé? Dat ik gek ben? Dat ik dingen zie die er niet zijn?' Kwaad gooi ik mijn stoel op de grond en loop de keuken uit, ik sla de deur divcht en loop de trap op. Eenmaal in mijn kamer, bel ik mijn broer. Na een paar keer het gepiep te horen, hoor ik de voicemail.

Ik ga op mijn bed liggen en steek 1 oortje in mijn oor en laat het andere naast mijn lichaam bungelen. Ik schrik op uit mijn gedachte door een steentje tegen mijn ruit.
Ik loop naar mijn raam en kijk wie er beneden staat. Tommy.

Ik open het raam en klim naar beneden met behulp van de struik naast mijn raam. Als ik eenmaal veilig op de grond sta loop ik op Tommy af en geef ik hem een knuffel. 'Hey, wat doe je hier? Ik heb je gemist!' Zeg ik opgewonden. :Ik jou ook! Ik dacht laat ik den goede broer zijn en mijn zussie nog eens meenemen voor een dagje, gewoon met z'n tweeën.' Ik glimlach naar hem en samen lopen we de tuin uit, de stad in.

Zachtjes probeer ik de voordeur open te doen. Er komt geen beweging in. 'Fuck.' Scheld ik zachtjes tegen mezelf. Plots verschijnen er twee gedaantes aan de andere kant van de deur. Shit, mijn ouders. Ik blijf staan tot ze de deur hebben geopend. Ik hoor de sleutel die zich omdraait in het sleutelgat en even later wordt de deur geopend. Ik kijk op van mijn super interessante schoenen, recht in het gezicht van mijn woedende ouders. 'Waar the hell ben jij geweest Sara?' Roept mijn vader kwaad. 'Ik was bij Tommy.' Roep ik terug. :Sarah stop met die fucking onzin Tommy is dood. Begrijp het nu toch eens. Je bent echt gek aan het worden. Twee maand huisarrest!' Schreeuwen mijn ouders. De hand van mijn vader, komt razendsnel op mijn gezicht af. Voor ik het door heb doet mijn wang enorm veel pijn. 'Auw!' Schreeuw ik. Ik loop zo snel als ik kan voorbij hun, de trap op, mijn kamer in. Ik pak mijn koffer uit mijn kast en vul hem met alles wat ik nodig heb.

Ik ben hier weg. Ik ga bij Tommy wonen.

Heey iedereen,
Sorry dat ik een week niet meer heb ge-update, maar ik had geen tijd en geen inspiratie...
Ik ben namelijk aan nog zes andere boeken aan het schrijven... Gen van die staat er al op, maar ik wil graag al wat hoofdstukken klaar hebben staan voor als het er op staat. Over een paar dagen, woensdag denk ik, komt een van die boeken erop. 'An appel tree' heet het. Ik heb nog een aantal personages nodig en/of proeflezers. Als je geintresseerd bent laat dan gewoon een berichtje achter in de comments of op privé bericht.
Heel veel liefs,
Minte❤️