Mr. Popular

Hoofdstuk 18

18. Sara

In stilte lopen we achter dokter Stevens aan. We lopen door de gang waar er haast geen geluid te horen valt. Als ik goed luister hoor ik het gehuil van een kind, mijn ademhaling en het geluid van de rode hakjes van m'n moeder. We komen tot stilstand voor een deur met daarop een plaatje waarin keurige letters opgeschreven staat 'dokter Stevens' eronder staat er in het iets kleiners nog iets, maar ik krijg de kans niet om dat te lezen aangezien de deur geopend wordt door de vriendelijke dokter.

De dokter neemt plaats achter een bureau en knikt vriendelijk naar de zeteltjes die ervoor staan. Ik glimlach naar hem en loop richting een zeteltje een laat me erin neer zakken.

Dokter Stevens schraapt kort zijn keel en opens vervolgens zijn mond. 'Dus, jij bent Sara?' Ik knik. 'Ja, inderdaad dat ben ik. Aangenaam.' Ik steek mijn hand naar hem uit en alvast pakt hij mijn hand vast en knijpt er stevig in tijdens het handen schudden. 'Je vraagt je waarschijnlijk af waarom je zo snel naar hier moest komen?' Ik grinnik nerveus. 'Inderdaad meneer.' De dokter knikt en kijkt ons alle drie kort maar bestuderend aan. 'Uit de onderzoeken die we hebben gedaan heeft gebleken dat' ik slik de krop die zich vormde in mijn keel gauw weg. 'Gebleken dat,' hij aarzeld even. Maar zegt dan zeker van zijn stuk, 'dat er iets zit bij je hart, er zit iets dat we er zo rap mogelijk moeten weg halen, maar het probleem is dat we niet weten hoe... Je hebt een harttumor. Tijdens de scan die we ook hebben gedaan tijdens de testjes is er gebleken dat er iets zit bij je hart, als we het er niet gauw weg halen kan dit tot de dood leiden. We weten niet zeker of het kwaadaardig of goedaardig is, maar dat moeten we zo snel mogelijk te weten kome-' ik luister niemeer, de woorden blijven zich maar in mijn hoofd herhalen, je hebt een harttumor. Ik had nooit gedacht dat vier woorden je leven zoveel konden beïnvloeden...

Ik verstijf helemaal, ik kan niet meer bewegen, ik kan niet meer denken het enige wat ik op dit moment kan is die vier woorden blijven en blijven herhalen... Je hebt een harttumor.

Heey,

Het is een kort stukje maar dat komt omdat dit stukje eigenlijk nog bij het vorige hoofdstuk hoorde. ❤️

Hopelijk vinden jullie het een mooi stukje xx

Heel veel liefs,

Minte❤️