Yine berabersin, bir kalem ve kağıtla. Sanırım yine acıtmış biri kalbini. Sert olduğu belli. Gülmez olmuşsun aylardır. Anlatmak istersen şayet, ben buradayım. Asla yokmuş numarası yapmayacağım. Zorunluluktan vermişsin o sahte gülümsemeleri. Kimsecikler anlamasın kalbine anlattığın ninnileri. Vazgeç. Her şeyden hemde. Aşklardan, dostluklardan. Seni yaralayan her kabuktan. Başlarda acı olacak her şey. Ama unutma. Şayet böyle yapmazsan eğer, girer merhamet masum bir insan kılığına. Asla çıkmaz. O hep orada. Kapatır çivilerle kapıları; kimsecikler içeride olmamalı. O yüzden kır tüm kabukları, duygu dolu katmanları. Akşam bir mesaj bekleme, kavuşmayacak tekrara tozlu siyah anıların.
Tutsak bir şairin gözlerindeki hasret misali, tıpkı naif bir çocukmuşcasına. Vazgeç. Canını acıtan her insandan, kimseler gelmeyecek. Bazen düşecek sükunet elinden. Yapma. Sımsıkı tut onu. Seni sen yapanı kaptırma onlara. Acıma. Hasat zamanı çoktan gelen bir tarlaymışcasına al intikamını. Yalnız kalmayı tercih etmelisin. Tıpkı önceki gibi.
Her şey net.
Her şey pek.
Kimler düşman,
Kimler tek.
O uğraştığın aşka , o uğraştığın dostluk uğruna daha fazla hırpalanma. O da yalan dolan bir kader tiyatrosu aslında. Uğruna çalıştığın hiçbir işin hakkını alamayacaksın çünkü aklını onlardan geri alamıyorsun. Ne o dostluğu elde edeceksin, ne de başka bir şeyi. Neden mi ? Çünkü insanlar bayılırlar diğer insanları yanlış tanımaya, denilenler doğruymuşcasına. İstersin ki elinde olsun değiştirme imkanı, ama o tren gideli çok olmuştur. Yoluna kurulmuş puslu yalanlar. Sisle kaplılar. Görünmez gibi yok olmuşlar. Hayat gibi onlarda kirlenmiş kendi yalanlarıyla. Asla unutma bunu. Sakın kaybetme bu ağıt dolu yatakları.
Sen hep yalnızdın.
Sen hep yalnızsın.
Sen hep yalnız kalacaksın.
Çok yoruldum bu hallerimden. Oysa değişmek için elimden geleni ardıma koymamıştım. Kartları açmıştım. Her gece, başımı yastığa her koyduğumda, dualar ettim Tanrı'ya. Ama ne fayda. Duyulmaz olmuşum uçsuz bucaksız uçurumlarda. Beklemekten sıkıldım. Her seferinde "diğer sefer kesin olacak !" demekten yıldım. Montum artık su geçiriyor. Kalbim artık dayanamıyor. Kanamam artık durmuyor.
Hikayenin sonu yakındır. Kim bilir, belki mutlu olma umuduyla yum gözlerini. Duygularını. Sevgini. Kendini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olmayan Birine Mektuplar
Roman d'amourO asla beni anlamadı. O asla beni duymadı. O asla varlığını kanıtlamadı. Ama insan onun varlığını inkar etmek için aptal olmalıydı.
