The real new me

Hoofdstuk 5

Kunnen wij zo even praten?

Is zijn antwoord op de vraag of Pim weet dat hij Jill leuk vind, geen ja, maar ook geen nee. Ik weet niet of ik het mijn broer kwalijk kan nemen. Het is te ingewikkeld om een logische verklaring in mijn hoofd te zetten.

"Hoe ben je erachter gekomen dat ik Jill leuk vind?"

"Ik zag hoe je naar haar keek, ik ken je langer dan vandaag, broertje." Hij gaat met zijn handen door het haar. "Ja, dat wist Pim wel. Hij heeft z'n excuses aangeboden, ik ben ook behoorlijk boos op hem geworden."

"Vind hij haar ook leuk?" Ik sta op en loop van mijn bed naar mijn bureaustoel, er ligt een kussen op die ik op mijn schoot neem. "Hij zegt van niet." Loit zit zenuwachtig aan mijn dekbed overtrek te frunniken. "Als hij haar niet leuk vind, waarom gaat hij haar dan zoenen." Loit maakt het gebaar van drinken. "Ja, hij had wat gedronken, maar niet te veel. Hij kon nog redelijk helder nadenken, hij wist donders goed wat hij deed." De frustraties schieten weer omhoog. "Ik weet het niet Liek, ik weet het ook allemaal niet." Ik sta weer op van mijn bureaustoel en ga naast Loit op mijn bed zitten. "Misschien moeten we zorgen dat ze het samen even gaan bespreken. Het is een beetje lullig om het allemaal via berichtjes te zeggen." Loit knikt. "Bel jij Jill? Ik bel Pim, vraag maar of ze om elf uur op het pleintje komt." Ik doe wat Loit heeft gezegd en vijf minuten later zitten we weer op mijn bed. "En nu?"

"Ze zien elkaar daar vanzelf, we bellen ze later wel om te horen hoe het is gegaan."

Om precies tien minuten voor twaalf word ik gebeld door Jill. "Kan ik naar je toe komen?" En nog geen vijf minuten later ging de deurbel. "Dit was jou plan?" ik knik voorzichtig. "Dankjewel, het was echt heel fijn."

"Wil je wat drinken? Je moet me even vertellen wat er is gebeurd." We gaan weer op mijn bed zitten. We zitten tegenover elkaar, Jill bij mijn hoofdeinde en ik aan het voeteneinde. "Nee, ik hoef niks." Ik zet het kussen in mijn rug even goed en kijk Jill dan strak aan, ze begint meteen met vertellen. "Ik kwam er en toen was je er niet, toen ging ik wachten en toen kwam Pim er ineens aan. Toen was ik even heel boos op je, maar we hebben het echt goed uitgepraat. Ik heb hem verteld dat ik hem leuk vind." Ik blijf stil en laat Jill eerst haar hele verhaal doen. "Toen zei hij dat hij mij een aardig meisje vond, maar niet meer dan dat. We blijven nu gewoon vrienden, alleen zo voelt het voor mij nog niet echt. Ik ben wel blij dat we het hebben uitgepraat."

"Waarom heeft hij je gezoend?"

"Weet ik niet, hij had gedronken, ik drong aan. Ik wil het vergeten."

"Jill, eet je mee?" Roept mijn moeder naar boven. Ze kijkt me aan en ik knik van wel. "Ja, graag!" roept ze terug. "Zullen we Nina bellen of ze ook komt? We hebben nog wat voor je."

"Oh, jongens... ik zweer het jullie. Ik ga nooit, maar dan ook nooit meer drinken." Nina ploft op neer de bank. "Nina, wil je een biertje of liever wijn?" Ik sta net in de keuken drinken in te schenken voor Jill als Nina binnen komt. "Ja, spot er maar mee. Het was echt niet leuk." Ik geef haar een glas water. "Wat ben je toch ook een lekker ding. "Het cadeau!" we maken tromgeroffel geluiden en halen het cadeau tevoorschijn. "Het was de bedoeling dat je die op je verjaardag kreeg, maar ja, je snapt het wel." Ze haalt ons boek uit de verpakking en tien minuten later liggen we dubbel van het lachen om de foto's. "Ohja, ik ga morgen met Jason naar de film."

"Nina, waarom vertel je ons dit nu pas?" Jill pakt haar arm vast. "Met al dat alcohol in mijn bloed kon ik niet meer nadenken."

"Ha ha." Zeg ik hardop. "Grappig, dit soort dingen hoor je ons meteen te vertellen. Geen water meer voor jou."

"Ja, mag ik wat lekkers, mijn kater is over."

"Wijntje dan maar?"

"Nee, die grap is maar een keer grappig." Jill moet heel hard lachen om ons gesprek en we kijken haar verstoord aan, maar schieten dan ook in de lach. "Hé," we houden op met lachen, "wanneer heb je eigenlijk je volgende opdracht?"

"Donderdag."

"Een wereldrecord verbeteren?" Er staan twee mensen, die dit officieel gaan bijhouden. "Ja, een wereldrecord verbeteren. Je moet een zo hoog mogelijke toren maken van deze wc rollen." Met een grijns op zijn gezicht wijst Loit naar de wc rollen die zo'n beetje overal liggen. Pim gaat je helpen. "Het moeten er in totaal 79 worden, daar staan de extra grote ladders, de tijd gaat in zodra je de eerste er neer hebt gezet." Een man, strak in het pak, met een zware stem, maakt nog even alle regels duidelijk. Pim en ik kijken elkaar even lachend aan. We krijgen er hooguit twintig op elkaar gestapeld en daarna val alles alweer om. "Haal jij lijm?" We hebben alleen nog maar gelachen en je kan ook niet echt zeggen dat we ons best erop hebben gedaan. Als we er veel hadden gingen we wel ons best doen, maar ver kwamen we niet. "Ik denk dat u wel kunt gaan, met deze kluns word er nooit een wereld record gezet." Ik pak een wc rol en gooi die op Pim. "Die neem je terug!" En zo ontstond een wc rollen gevecht. We vallen elkaar in de armen van het lachen.

Elke keer als ik een opdracht heb ben ik bang, zenuwachtig en toch heb ik er ook wel zin in. Ik snap niet dat ik er bang voor ben, tot nu toe is het elke keer leuk geweest. Je zou kunnen zeggen dat het went, maar dat doet het niet, elke keer is het eng. Bang voor het onbekende, bang om te falen. Maar het tegenovergestelde gebeurd. Deze keer hebben we gefaald, maar erg is het niet. Waarom ben ik dan nog altijd zenuwachtig? Elke opdracht weer is het leuk, moeten we lachen. Ik sla mijn boek open die ik net in de boekenwinkel in het dorp heb gekocht. Een klein winkeltje met een paar boeken, maar wel altijd de nieuwste. Ik laat mijn hand over de, nu nog helemaal nette en zonder vouwen, kaft glijden. Ik heb een hele lange tijd geen boeken meer gelezen, maar afgelopen winter heb ik er een gekocht en sindsdien ben ik niet meer gestopt. Boeken koop ik altijd, dan kan je ze houden en zo vaak lezen als je maar wilt. Ik heb een witte asymmetrische boekenkast waarin ik alles kleurrijk heb uitgestald. Ze begint met lezen. "Voorzichtig laat ze haar hand over het hoofdje met een paar zachte haartjes glijden, haar kind."