The real new me

hoofdstuk 11

Ik heb mijn licht blauwe gala jurk aan. Er is een limousine geregeld, er ligt een rode loper en er is een fotograaf. Natuurlijk is het verre van hoe het op tv is, maar het gaat in de goede richting. Ik voel me een ware filmster. Jill en Nina zijn met me mee gegaan in de limousine. Jill heeft een licht roze jurk aan en Nina een kort lila jurkje. Er staan een stuk of vijftig mensen. De klasgenoten van Loit en Pim, de leraren en vrienden en familie. Ik strompel op mijn hakken van hoogstens vijf centimeter de zaal binnen. Ik deed het mezelf niet aan om hakken van tien centimeter hoog te kopen. Een ware marteling voor mijn voeten en een te groot risico om te vallen. Vijf centimeter is voor een persoon als ik ook al een hele uitdaging. En wat maakt het uit, niemand die het ziet want mijn jurk hangt er toch overheen. "Het was de beste vriend van Jason, Jason en ik zijn weer samen." Fluistert Nina.

"Waarom deed hij het?" Vraag ik terwijl ik Nina een knuffel geef.

"Hij was jaloers." Loit is bij ons komen staan. We moeten op de foto. Loit gaat naast Jill staan, Pim naast mij. Zodra de foto is gemaakt loop ik weer naar Nina toe. "Maar wat had hij gedaan dan en hoe ben je erachter gekomen?"

"Hij had drugs in mijn drinken gedaan. En hij heeft het opgebiecht aan Jason."

"Zomaar?"

"Nee, Jason begon hem door te krijgen. Hij wist iets te veel van die avond en toen hij door ging vragen werd hij heel verdacht."

Iedereen zit in de gehuurde bioscoopzaal. De film begint met een reclame van een sponsor. De eerste shot dat in beeld komt ben ikzelf. Ik loop door de school, er is muziek en alle namen komen in beeld, die van mij, Pim, Loit, Jill, Nina en alle andere mensen die er in voorkomen. Daarna komen de opdrachten een voor een in beeld. Van het zingen in het café tot het helpen van mensen. Er komen ook beelden voorbij waar ik met Pim praat, achterop zit op de fiets, zelfs van onze game date. Ik kijk Loit vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. Als de film is afgelopen, lopen Pim en Loit het podium op. "Wij willen allereerst onze geweldige hoofdrolspeelster naar voren halen." Ik loop nu, geheel zonder begeleiding om me op te vangen, door de zaal naar voren. Bij het trappetje biedt Pim gelukkig zijn hand aan. Ik pak hem vast en klim snel het trappetje op. "We willen iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt graag bedanken..." zo ging het dankwoordje nog even verder. "Pim wil ook graag nog iets tegen Lieke zeggen." Pim kucht zenuwachtig en pakt dan de microfoon over. "Lieve Lieke, je bent een heel speciaal persoon. We hebben tijdens het filmen een hele boel leuke dingen meegemaakt, van een dropping waarbij je achterop de fiets zat tot het samen bouwen van een wc-rollen toren. Ik vind je al een tijdje leuk en dat wilde ik je graag op deze manier vertellen." Ik voel dat mijn hart sneller gaat kloppen. Het is een tijdje snel. De mensen in het publiek gaan klappen. Sommige klasgenootjes beginnen te schreeuwen: "Zoenen!"

Ik geef Pim een knuffel. "Je bent echt een leuke jongen en ik heb heel lang gedacht dat ik verliefd op je was, maar dat ben ik niet. Ik ben erachter gekomen hoe het is om verliefd te zijn, maar niet bij jou. Het spijt me."

"Ben ik te laat?"

"Misschien wel ja. Maar het ligt echt niet aan jou, je bent geweldig en je komt nog wel iemand tegen."

Als we weer naar buiten lopen pak ik mijn mobiel erbij.

Hey Nils, ik heb eigenlijk wel trek... zin om met me uit eten te gaan?

De missie is geslaagd, ik heb het lef gekregen dit te vragen.

~

Dat was het dan, het einde!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Ik ga hem nog verbeteren en daarna is dit verhaal helemaal klaar.

Iedereen die heeft gestemd en/of gereageerd: heel erg bedankt!!