The real new me

Hoofdstuk 3

'Zullen we nog even wat drinken voordat jullie weer naar huis gaan?' Jill staat op en wil naar de keuken lopen. 'Ja lekker, ik wil nog wel wat.' Antwoord ik. 'Hé, contact! Joehoe!' Jill zwaait voor het gezicht van Nina. 'Met wie ben je aan het whatsappen?' nieuwsgierig kijk ik.over haar schouder mee. 'Hoe kom je aan zijn nummer!?' Nina wordt ook wakker hoor. 'Van wie?' Ze legt haar mobiel op haar borst en doet net alsof ze niet weet waar ik het over heb. 'Van de ober-jongen.' Ze loopt rood aan. 'Van Jason bedoel je, ik ben hem later die dag tegen gekomen en toen hebben we elkaar onze nummers gegeven.' Ik pak haar mobiel en probeer het gesprek te lezen, wat uiteraard niet lukt. 'En dat vertel je ons niet, heb je ook al verkering met hem?'  

'Nee dat mocht ik willen.' Murmelt ze zachtjes. 'Dit is wel allemaal dankzij mij, besef je je dat wel?' We horen plotseling een harde gil vanuit de keuken. 'Jill!' We komen snel naar haar toe gerend. Als ik haar zie proest ik het uit. 'Ehm ja, de cola fles was uit de koelkast gevallen.' Lach ik. Jill zit helemaal onder de cola. Misschien had ik het toch maar moeten zeggen. We pakken ander drinken en rond twaalf uur gingen we weer naar huis.

Ik zit thuis aan mijn bureau, mijn economie boeken opengeslagen voor me en daarnaast en schrift waarin staat: samenvatting hoofdstuk 1. Dat was het, ik had niet echt de concentratie om een hele samenvatting te maken, al die vreselijke formules om je winst te berekenen... vreselijk! Morgen heb ik weer een opdracht, het was niet dat ik er tegen opzag, in tegendeel, het was heel leuk de afgelopen keer. Ik was gewoon nieuwsgierig en kon me daardoor niet concentreren. Ik sloeg mijn boeken dicht. 'Dat leer ik morgen wel.' murmel ik zacht. Ik ga slapen, morgen moet ik optijd klaarstaan, en ik moet kleren aandoen waar ik me zelfverzekerd in voel en waar ik me buiten kan lopen.

'Kom je bij mij achterop?' Pim staat met zijn fiets voor mijn huis. Hij heeft een zwarte t-shirt aan en een simpele blauwe jeans. Loit staat erachter, hij heeft en rugzak om waar waarschijnlijk de camera in zat. 'Ja, is goed.' 

'Je krijgt een zonnebril op.' Pim staat klaar met de zonnebril. Ik ga achterop zitten en krijg de zonnebril op. 'Ik zie niets hoor!'  

'Dat is de bedoeling.' Ik voel dat de fiets in beweging word gezet. Ik sla mijn armen om zijn middel heen. Ik kreeg en raar gevoel in mijn buik. En warm gevoel, vind ik hem nou leuk? Nee dat kan niet, Jill vind hem al leuk. En hij is de beste vriend van mijn broer, mijn broer! De hele weg zeg ik niets. Na ongeveer vijf minuten moet ik afstappen en kon ik ergens zitten. Ik hoor en trein aankomen en ik werd naar binnen geleid. 'Ik word gedropt denk ik?' Vraag ik als er iemand naast me komt zitten. 'Ja, en als je er bent krijg je een lijst van dingen waar je een foto van moet maken. Je kan niet verdwalen hoor, want wij moeten je nog filmen.' Het is Pim die naast me was komen zitten, het is raar dat ik dat niet kan zien. Maar ik kon hem gewoon niet leuk vinden, ik ken hem niet eens, hij is knap met zijn bruine wilde haren en knal blauwe ogen. Ik ben erover uit dat je niet op iemands uiterlijk verliefd kan worden. 'Oké, en dat is leuk om naar te kijken?' 

'Gebruik je humor maar.' Lacht hij. 'Mijn humor? Oh gosh dat word wat.' Na een kwartiertje sta ik midden op een plein, zonder zonnebril met zwarte plakkertjes erop. Het is heel druk, dat komt vast door het mooie weer. Ik had een topje met franjes eraan, een losse stoffen broek en slippertjes. Ik kreeg een a-4tje in mijn hand gedrukt en er werd een fototoestel om mijn nek heen gehangen. -john frust brug- een van de dingen die op het a-4tje staat. De camera is ook op me gericht. Ik heb echt geen idee waar dat is. 'Meneer,' Ik loop naar de eerste de beste man die ik tegen kom toe. 'Weet u misschien waar de John frust brug is?' De man keek me een beetje vreemd aan. 'Je suis Francais.' Verdomme dat heb ik weer, ik spreek een fransman aan. 'Ah, au revoir.' En ik vlucht weg. Ik loop een straatje in. 'Mevrouw, weet u misschien waar de John frust brug is?' Nu wist ik zeker dat ze nederlands was, ik had haar net nog iets tegen de iets oudere vrouw naast haar horen zeggen. 'Nee, sorry ik kom hier niet vandaan. Ik weet wel waar de stadspoort is, De sabelpoort, maar ik weet niet of je daar naar toe moet.' Ik bekijk snel de lijst. 'Ja, die staat ook op de lijst.'

'Oké, je moet hier de straat uitlopen, en dan links, als je dan alleen maar rechtdoor loopt kom je er vanzelf.' Oké dankuwel. Nadat ik de weg heb gevolgd kom ik bij de poort. Om de poort is een groot grasveld, ik kijk kort rond. Het is er gezellig druk. 'En nu?' Ze leggen de camera neer.

Oké jongens (sorry meisjes) ik heb even jullie advies nodig... eerst wilde ik stoppen met dit verhaal, maar nu heb ik ineens lezers :O en daar ben ik echt super blij mee!! Willen jullie dat ik dit verhaal verder schrijf ( zo ja, wat willen jullie graag lezen?) ik heb zelf ook al ideeën, maar dat is allemaal buiten de opdrachten om... en zo nee dan wil ik een nieuw verhaal schrijven (suggesties)

dus reageer en stem natuurlijk!!

Loveuu~~!!

X Sharon