The real new me

Hoofdstuk 8

“Nina, kom je bij mij filmpje kijken?” Sinds dat ze zo raar deed aan de telefoon heb ik haar niet meer gesproken. Ik had haar wel berichtjes gestuurd, maar ze had er op geen een gereageerd. “Ah, hier ben je.” Loit komt mijn kamer binnen stormen, ik gebaar naar hem dat hij stil moet zijn omdat ik aan het bellen ben. Nina had me ook niet meer gebeld om te praten. Loit verontschuldigt zich en loopt de kamer uit. “Ja, is goed, ik kom nu naar je toe.” Haar stem klinkt niet zo opgewekt als normaal, ze is een beetje schor. Als ik heb opgehangen komt Loit mijn kamer weer in. “Ken je die dans van gisteren nog?” Ik sper mijn ogen wijd open. “Nee, nee niet nog een keer!”

“Ik zou nog maar even oefenen.” Hij legt een cd op mijn bed en loopt met een gemeen glimlachje mijn kamer uit. Ik stop de cd in mijn laptop, het is een filmpje met de choreografie. O fijn, ik sta er zelf ook op. Ik kan het niet aanzien hoe ik met mijn sukkelige lichaam op de muziek beweeg. Het ergste vind ik dat de onzekerheid ervan af spat.

Ik schrik als ik de deur open doe. Nina ziet er slecht uit, haar ogen zijn rood aan gelopen door het huilen en haar huid is bleek, zonder make-up om haar wallen te verbergen. “Wow Nina, wat zie jij eruit.”

“Hé, bedankt.” Ze trekt haar schoenen uit en ploft neer op onze bank. Ik ga voorzichtig naast haar zitten. “Wat is er gebeurd.” Ze zucht diep en schud zwijgend haar hoofd. “Chocola? Thee?” nu knikt ze met haar hoofd. Ik kom terug met een reep chocola en twee koppen warme thee. “Wil je het niet vertellen?”

“Nee, jawel ik wil het wel vertellen, dat is het niet. Ik weet even niet waar ik moet beginnen.” Ze neemt een hap van de hele reep, ik kijk er afkeurend naar. “Sorry.” Ze breekt de reep doormidden en geeft de helft die nog heel is aan mij. “Zaterdagavond ging ik uit, met Jason. En nu hebben we ruzie.” Ik breek, een voor een, een stukje chocola af en stop het in mijn mond. “Waar heb je ruzie over dan?”

“Ik denk dat er iets in mijn drankje zat.” Ik kijk haar vragend aan. “Het was best gezellig, maar Jason zegt dat ik met allemaal jongens heb gezoend. Ik kan me er niks van herinneren.”

“Gelooft hij niet dat er iets in je drankje heeft gezeten?”

“Jawel, maar ik denk dat hij het erin heeft gedaan. Hij was de enige die bij mijn drinken in de buurt is geweest.” Mijn mond valt open. “Dus hij heeft iets in je drankje gedaan, daardoor zoen jij andere jongens en vervolgens krijgen jullie ruzie?”

“Nee, niet zodat ik andere jongens zou gaan zoenen en om dan ruzie te krijgen.” Ze neemt een slok van haar thee en zet hem meteen weer terug. “Kijk, vorige week hebben we afgesproken en hij wilde wat meer dan wat ik wil. Ik ben nog niet klaar voor sommige dingen. Ik denk dat hij hoopte dat ik door drugs wel met hem het bed in zou duiken.”

“Dat is walgelijk! Dan moet je hem echt aangeven bij de politie.” Ik spring op van de bank en loop naar de stoel, ik ga op de leuning zitten. “Ik weet het niet eens zeker, ik heb geen bewijs.” Ze heeft wel gelijk, misschien was het wel een barman of een andere creep. “Wie weten het?”

“Alleen jij.” Loit komt de kamer binnen. “Weer geen goede timing?”

“Jawel, kom binnen.” Zegt Nina snel als ze ziet dat ik mijn hoofd schud. “Nou, ik wilde je eigenlijk mee vragen voor een opdracht.”

“Top, ik heb wel zin om Jill keihard uit te lachen, ik ga mee! Tenminste… als het mag.”

“Tuurlijk, deze afgang wil je niet missen.” Ik gooi mijn jas naar Nina toe. Dit keer heb ik wel een broek aan als ik bij de andere dansers kom. “We gaan een flashmob doen.” Pim is ondertussen ook gearriveerd en de camera’s zijn gereed. We lopen in de winkelstraat, het is gezellig druk, maar op dit moment had ik liever gehad dat het was uitgestorven. Ik weet precies wat het plan in. Ik doe net of ik aan het winkelen ben met Nina, met camera’s achter me aan maar hé, de muziek gaat plotseling aan en ik begin met dansen. De rest volgt dan hopelijk.

Ik kan gaan roepen hoe verschrikkelijk het was, maar het gaf echt een kick. Ik wil het echt niet terug zien, maar het was wel gaaf om te doen. “Ik plas serieus bijna in mijn broek Liek, ik heb zo hard gelachen.” Nina valt me om mijn nek. Ik kijk geïrriteerd om me heen. Mijn blik valt op een jongen met bruine ogen die ons toevallig aankijkt. Hij is niet lelijk, knappe jongens hebben mij ook zien dansen... fijn. Over knappe jongens gesproken. Pim heeft de camera nog steeds op mij gericht. “Zullen we nog wat gaan drinken?” ik sleur Nina mee naar een restaurantje. Ik heb gesport dus ik mag chocolade. “Hé, stond jij net niet te dansen op straat?” Ik kijk opzij en voel mijn hoofd warm worden. “Ja, dat was ik.” Ik schaam me kapot, kom maar met de beledigingen, ik kan het aan. “Zag er soepeltjes uit hoor.” Zegt de jongen met de bruine ogen met een grijns. “Bedankt.” Antwoord ik sarcastisch. “Ik ben Nils.” Hij draait nonchalant zijn glas. Ik staar hem even aan. Zijn haar is kort en bruin, er zit iets een slag in. Zijn ogen zijn puppy bruin. Er verschijnt een lach op zijn gezicht. “Oh… ik ben Lieke.”

“Jij bent Lieke, een meisje dat weinig zegt, maar liever mensen observeert.” Hij laat zijn glas los en schuift het van zich af. “Zo, gaan je nu stoer doen met je mensenkennis?”

“Geef toe ik had gelijk.” Ik knik en geef hem een neplachje. Nina komt naast me staan. “En jij bent?”

“Nina.” Ze geeft hem elegant een hand, besteld wat drinken en loopt dan weer weg. “Wil je haar nummer?” Vraag ik aan hem als ik zie hoe hij Nina na kijkt. Nina heeft die charmes, de jongens vallen voor haar. “Nee, ik heb liever die van jou.” Ik staar hem alweer aan. Na een stilte van een paar seconden schraapt hij zijn keel. “Sorry, maar ik ben mijn telefoonnummer kwijt, mag ik die van jou?” hij kijkt me uitdagend aan. Ik probeer mijn gezicht in plooi te houden, maar ik kan de lach niet meer onderdrukken. Ik neem zijn mobiel aan en zet mijn naam erin. “Zo dat deed je snel.” Voegt hij er nog pesterig aan toe. “Ik moet gaan.” Ik pak mijn tas en loop naar het tafeltje waar Nina, Loit, Pim en de dansers zitten.

“Het is wel een volhouder zeg!” Nina gilt in mijn oor, ik heb haar net het verhaal over Nils verteld. “Ugh, nee ik haat hem nu al.”

“Hoe zit het dan tussen jou en Pim?” Ik kijk verschrikt naar Nina. “Ja, ik ben echt niet blind hoor.”

“Niks.”

“Nee, niks nee, als jullie zo doorgaan gaat het ook nooit wat worden. Waar is de romantiek, ga een keer met hem afspreken. Ja, ga samen gamen en dan bam zoenen.” Ze klapt erbij in haar handen. “Nin, waar haal je de energie vandaan. Ik ga naar huis.”