ABİN

BAŞLIYORUZ

Nihayet bu cehennemden kurtuluyorum iki senden sonra sonra dışarı çıkacam ama kan dökülecek hemde çok fazla hem abime hem bana yapılanlar fazlasıyla acısı cıkartılacak artık ne on beş yaşında abisi öldürülen ezra ne de on sekiz yaşında aldatılan ezra var bundan sonra yirmi yaşına gelmiş intikamını alacak olan ezra var .

Eşyalarımı toplayıp artık özgürlüğme ulaştım kapıdan çıkıp beni bekleyen çeliğe koştumbir süre sarıldıktan sonra arabaya binip ceza evinden uzaklaştık

"başlıyormuyuz "

dedim hafif çarpık gülümsemeyle bana dönüp aynı gülmümesememden göderdi

"başlıyoruz "

"güzeeel ,önce avukatla görüşecem babamın ölümünden sonra ceza evine girdiğim için hiçbir şeyle ilgilenememiştim herşeyi benim üzerime alacağım o annem olacak kadına birşey bırakmayacağım "dedim bırakmam o kadına hiç bişe müstakbel kocası bıraksın babamın hiçbir şeyini haketmiyor

"Tamam ayarlarız , şimdi ne yapıyoruz ?" dedi virajdan dönerken

"Abime götür beni , çok özledim" dedim içim sızlamıştı bunu söylerken, onu toprağın altında olduğuna hala inanmıyorum belkide inanmak istemiyorum daha on sekiz yaşındayken girdi oraya girmemeliydi ona yapılanlar misli misli ödenecek

"tamam " dedi çelik sadece tamam yüzü düştü onunda çeliğin en yakın arkadaşıydı abim , abiminde en yakın arkadaşıydı çelik kardeş gibilerdi çelik evinden çok bizde kalırdı ölmeden son cümlesi 'ezra o sana emanet , ne olursa olsun onun la ol ona abi abi ol ' buymuş o günden beri çelik hiç yanımdan ayrılmadı

biraz sonra gelmiştik mezarlığa arabadan inip abime doğru yürüdüm onu orda görmeye dayanamıyordum evet ama beni duyduğunu bilmek iyi hissettiriyordu yeni öldüğü zamanlarda gelip saatlerce konuşurdum onunla ağlardım hatta bazen kızardım beni yanlız bıraktığı için keşke diyorum o gün ağlayıp zırlayıp göndermeseydim gelecem demişti gelince çıkarız ama gelmedi abimin mezarının önüne geldiğimde boğazıma bi yumru oturdu HAZAR KARALAR ismi hiç yakışmıyordu o taşa yerinden sökmek istiyordum o taşı param parça etmek istiyordum bunun bir şeyi değiştirmeyeceği gerçeği insanı paramparça ediyordu zaten arkamı dödüm ve çeliğe baktım çok kötü görünüyordu aynı benim gibi bakıyordu bom boş mezarın kenarına oturdum ve toprağın üzerinde elimi gezdirdim

"hazar " dedim titreyen sesimle " bak ben geldim ,küçük şımarığın geldi iki yıl oldu özlemişsindir beni özür dilerim gelemedim izin vermediler çıkamadım ordan ama çelik çıkarttı beni bak artık yanındayım geldim gitmicem bi daha söz " başımı eğerek gözlerimi kapattım iki damla yaş mermerin üzerine düştü "çok özledim seni abi neden gittin benim ne kadar ağlıyacağımı hiç susmayacağımı bilmiyormuydun , babamda bıraktı beni sende gittiniz ikinizde, evleniyomuş annemiz daha babamın senesi dolmadan taktı koluna bi herifi zaten umrumda değil ama en azından babmın hatırasına saygısı olmalıydı " nefes alıp biraz durdum "sen özledinmi beni ne zamandır rüyalarımada gelmiyorsun zaten büyüdüm artık ben yeni halimi görmedin sen gittikten sonra o senin bayıldığın sarı saçlarımı kızıl yaptım hayran olduğun mavi gözlerime siyah lens taktım yani eski ezra yok yirmi yaşına girdim geçen ay beş sene oldu sen gideli ama hala sanki bir saat önce olmuş gibi aklımda acısı her ayrıntıyı hatırlıyorum , gene çok konuştum değilmi haklısın şimdi gitmem gerekiyor görülecek hesabımız var" deyip kalktım

çeliğe baktığımda dizlerinin üzerine çökmüş başını iki elinin arasına almış yere bakıyordu yanına yaklaştım ve omzuna dokundum "çelik" dedim başını kaldırarak bana baktı sonra ayağa kalkıp mezarın başına gitti "bende ,kardeşim rahat uyu" deyip yanıma geldi ve beni arabaya yönledirdi yavas adımlarla arabaya bindim