My teacher ✅

~46~

Ήταν η μέρα του χορού. Ο Namjoon είχε βάλει το κουστούμι του και είχε φτάσει από νωρίς μαζί με κάποιους άλλους καθηγητές. Συνήθως αυτές οι εκδηλώσεις δεν του αρέσουν, αλλά ήταν αδύνατον να χαλάσει χατίρι στο αγόρι του, βλέποντας πόσο το θέλει.

.

.

Όταν είδε τον Jin να μπαίνει κοκκάλωσε. Δεν πίστευε πως μπορεί να ομορφύνει κι άλλο, αλλά το είχε κάνει. Πέρασε από μπροστά του μαζί με τον Jungkook.

N: Είσαι πανέμορφος. Σαν πρίγκιπας που βγήκε από παραμύθι.
Του είπε σιγά, ενώ έσκυψε στο αυτί του για να ακουστεί.

J: Κι εσύ κάτι κάνεις.

Ν: Να 'σαι καλά. Φρόντισε να περάσεις όμορφα.

J: Να έρθω μετά να κοιμηθώ σπίτι σου;

Ν: Εγώ με τους άλλους καθηγητές θα πρέπει να φύγω τελευταίος.

J: Εντάξει, αλλά μην θυμώσεις αν αυτοϊκανοποιηθώ. Έφηβος είμαι και έχω ορμόνες.

Ν: Πολλές ορμόνες μάλιστα. Κάθε μέρα παιχνιδάκια θέλεις.

J: Κακό είναι;

Ν: Καθόλου. Θα δω τι μπορώ να κάνω. Μιλάμε ήδη αρκετή ώρα και θα αναρωτιούνται τι λέμε. Πήγαινε να διασκεδάσεις.

J: Κι εσύ διασκέδασε.

.
.

Σε όλη τη διάρκεια του χορού, τα μάτια του Namjoon βρίσκονταν σε αυτόν. Του άρεσε να τον βλέπει να γελάει και να χορεύει. Καταλάβαινε πως παιρνούσε καλά. Λογικό. Ήταν μαζί με συνομηλίκους του και διασκέδαζε όπως αρμόζει σε έναν δεκαεπτάχρονο. Αυτό σκέφτονταν ο Namjoon και στεναχωριόταν που δεν μπορεί να του προσφέρει και ο ίδιος τέτοιες στιγμές.

Μονάχα μια στιγμή ζήλεψε. Ο Jin χόρευε με μία συμμαθήτρια του. Ακουμπούσε ο ένας τον άλλον χαλαρά στη μέση. Ζήλευε που δεν μπορούν να το έχουν οι δυο τους αυτό. Να χορεύουν και να ακουμπιούνται χωρίς να τους νοιάζει ποιος θα τους δει.

Κάποια στιγμή πλησίασαν τον μεγαλύτερο κάτι κορίτσια, μαθήτριες του και μίλησε μαζί τους. Για αυτά τα λίγα λεπτά έχασε τον Jin από τα μάτια του.

Έκανε βόλτες σε όλη την αίθουσα για να τον βρει, αλλά δεν ήταν πουθενά. Σκέφτηκε πως μπορεί να έπαθε κάτι και να βγήκε έξω. Αποφάσισε λοιπόν να βγει στην αυλή του σχολείου και να τον ψάξει. Εκεί είχε αρκετά παιδιά σε παρέες και σε ζευγάρια. Μη βλέποντας τον άρχισε να ανησυχεί περισσότερο. Έκανε τον γύρο του σχολείου και τον είδε στο πίσω μέρος της αυλής. Αμέσως ένιωσε ανακούφιση, αυτό όμως άλλαξε όταν παρατήρησε πως μιλούσε  έντονα με ένα κοκκινομάλλικο αγόρι. Σε δευτερόλεπτα τον πλημμύρισαν ερωτήματα και άρχισε να τους πλησιάζει με γρήγορο βήμα.

Το άγνωστο αγόρι μόλις τον είδε σταμάτησε να μιλάει με αποτέλεσμα ο Jin να κοιτάξει πίσω του να δει τι έγινε. Στην έκφραση του ήταν αποτυπωμένη η αγωνία που του δημιουργήθηκε μόλις είδε το αγόρι του.

Άγνωστος: Καλό σας βράδυ.

Ο άγνωστος απομακρύνθηκε και το ζευγάρι έμεινε μόνο του.

Ν: Ποιος ήταν αυτός;

J:  Και που θέλεις να ξέρω;

Ν: Εσύ μιλούσες μαζί του.

J:  Δεν τον ήξερα όμως. Αυτός με πλησίασε.

Ν: Από τον τρόπο που μιλούσατε δεν φάνηκε αυτό.

J: Δηλαδή τι; Πιστεύεις πως σου λέω ψέματα;

Ν: Όχι. Τι σου έλεγε;

J:  Ρώτησε αν ενδιαφερόμουν να μου πουλήσει ναρκωτικά και δεν καταλάβαινε πως του έλεγα όχι και επέμενε. Προφανώς είδε εσένα ευτυχώς, φοβήθηκε και έφυγε.

Ν: Κυκλοφορούν πολλοί περίεργοι. Γιατί όμως βγήκες έξω;

J:  Είχε πολύ κόσμο και αισθανόμουν πως πνιγόμουν. Είχα ανάγκη από καθαρό αέρα.

Ν: Τώρα είσαι καλύτερα;

J: Ναι.

Ν: Πάμε να φύγουμε;

J: Μπορείς από τώρα;

Ν: Ναι, θα ενημερώσω απλά συνάδελφο πως κάτι μου έτυχε.

J: Τέλεια, πάμε. Να περάσουμε πρώτα από το σπίτι μου να πάρω τη στολή μου για την Δευτέρα.

Ο Namjoon δεν μπορούσε να συγκρατήσει το χαμόγελο του.

J: Γιατί χαμογελάς;

Ν: Θα μείνεις μαζί μου δηλαδή όλο το Σαββατοκύριακο;

J: Ναι. Γιατί; Δεν με θέλεις;

Ν: Χαζός είμαι να μην σε θέλω;

.

.

💙💙

Φιλιά!