My teacher ✅

~92~

Jin

Έφτασε επιτέλους η μέρα της αποφοίτησης και πήγαινα στο σχολείο, πραγματικά χαρούμενος.
Μέσα σε δύο εβδομάδες είχαν γίνει Είχαμε ήδη βρει διαμέρισμα στο Jeju. Ο Namjoon είχε αφήσει εμένα να αποφασίσω που θέλω να μετακομίσουμε. Διάλεξα το μέρος που είχα κατάλαβα πως είμαι ερωτευμένος μαζί του και φυσικά δεν μου έφερε αντίρρηση.
Ακόμη κατάφερε να βρει κι άλλη δουλειά σε ένα γραφείο μεταφράσεων. Μπορεί να δουλεύει από το σπίτι και έτσι θα διατηρήσει αυτή τη δουλειά και μόλις φύγουμε.
.

.
Μόλις μπήκα στο σχολείο, όλοι ήταν εμφανώς πιο χαρούμενοι από ότι συνήθως. Δεν έγινε σχεδόν καθόλου μάθημα και η ώρα πέρασε γρήγορα.

Μόλις τελειώσαμε είδα τον Jungkook να με πλησιάζει.

JΚ: Όλα καλά;

J: Δεν περίμενα να μου μιλήσεις.

JΚ: Τελείωσε το σχολείο και δεν θα σε ξαναδώ. Σκέφτηκα είναι καλό να σου μιλήσω λίγο. Βλέπω πολλα πρωινά τον Namjoon να σε φέρνει σχολείο. Είστε μαζί ξανά;

J: Ναι, τα έχουμε βρει εδώ και πολύ καιρό. Μένουμε και μαζί.

JΚ: Αλήθεια; Σε συγχώρεσε..χαίρομαι για εσάς.

J: Ναι.. Εσύ είσαι καλά;
Δεν μου φαίνονταν καλά. Δεν είχε το χαμόγελο που έχει συνήθως.

JΚ: Σε δύο εβδομάδες φεύγω για σπουδές στην Ευρώπη.

J: Δεν ήξερα ότι ήθελες κάτι τέτοιο.

JΚ: Οι γονείς μου το αποφάσισαν, όταν έμαθαν τη σχέση μου με τον Taehyung.

J: Γιατί δέχτηκες;

JΚ: Ήταν η μοναδική λύση για να μην τον καταγγείλουν.

J: Λυπάμαι. Δηλαδή δεν είστε μαζί;

JΚ: Όχι, χωρίσαμε...τον χώρισα.

Δεν ήξερα τι να πω. Έβλεπα τη θλίψη του, την ένιωθα. Αν έχανα τον Namjoon δεν θα ήθελα να ζω άλλο.

JΚ: Πρέπει να πηγαίνω τώρα. Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Μου χαμογέλασε και απομακρύνθηκε.

J: Jungkook περίμενε.

Πήγα και τον αγκάλιασα. Μπορεί να μην είμαστε πια φίλοι, αλλά ήταν ο μοναδικός φίλος που είχα.

J: Αν τον αγαπάς και σε αγαπάει, μην δεχτείτε τίποτα. Κάντε τα πάντα για να είστε μαζί.

JΚ: Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο.

J: Αν θέλετε, θα γίνει εύκολο.

.
.

J: Namjoon έφτασα.

Στο σπίτι τα είχαμε μαζέψει σχεδόν όλα τα πράγματα και ο χώρος ήταν γεμάτο κούτες.

Ν: Μωρό μου πως πήγε;

J: Όλα καλά.

Με τράβηξε στην αγκαλιά του και με φίλησε. Έβαλα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και βάθυνα το φιλί μας.

Ν: Δυστυχώς είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω με τη στολή.

J: Θα την φοράω όποτε θέλεις άτακτο αγόρι.

Μου χαμογέλασε πονηρά.

Ν: Για τώρα λέω να στην βγάλω.

Άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο μου, ενώ βηματίζαμε προς το κρεβάτι μας.

.
.

Είχε βραδιάσει και καθόμασταν στο κρεβάτι μας. Είχαμε δει φωτογραφίες του σπιτιού που θα νοικιάσουμε και σκεφτόμασταν που και πως θα βάλουμε τα έπιπλα.

Ν: Πολύ κοντά στο σπίτι έχει σχολή ζωγραφικής. Από τα πρώτα πράγματα που θα κάνουμε είναι να γραφτείς εκεί.

J: Είσαι τέλειος. Σε ευχαριστώ.

Ν: Πάρε τα χάπια σου και ας κοιμηθούμε.

Δεν το ξεχνάει ποτέ.

J: Σκεφτόμουν αύριο να πάω να δω τη μητέρα μου. Από τη στιγμή που θα φύγουμε δεν θα μπορώ να την επισκέπτομαι συχνά.

Ν: Δεν μπορώ αύριο έχω δουλειά.

J: Το ξέρω, θα πάω με λεωφορείο το πρωί και μέχρι το βράδυ θα γυρίσω.

Ν: Δεν θέλω να είσαι μόνος για τόσες ώρες.

J: Δεν πρόκειται να πάθω τίποτα.

Ν:Το εύχομαι. Εντάξει. Τουλάχιστον είναι ευκαιρία να δεις κι εσύ λίγο το γιατρό. Έχω μιλήσει ήδη μαζί του και μου πρότεινε έναν καλό ψυχολόγο μόλις μισή ώρα μακριά από το νέο μας σπίτι.

J: Καλά.

Ξάπλωσα γυρνώντας του την πλάτη. Δεν μου αρέσει καθόλου όποτε μιλάμε για αυτό.

Ν: Μην μουτρώνεις.
Ξάπλωσε από πίσω μου, αγκαλιάζοντας με.

J: Δεν μουτρώνω.

Ν: Ψέμα.

Άρχισε να με γαργαλάει στην κοιλιά με αποτέλεσμα να αρχίσω να γελάω και να τον παρακαλάω να σταματήσει.

J: Θέλω να είμαστε για πάντα έτσι.

Ν: Δηλαδή πως;

J: Να μουτρώνω για μικρά πράγματα και εσύ να με γαργαλάς, να δείχνεις πως με αγαπάς.

Ν: Έτσι θα είμαστε.

J: Και κάτι ακόμα. Θέλω να μου λες κάθε μέρα πως με αγαπάς.

Ν: Σε αγαπώ.

.
.