Runaway Together (Editing)

Chapter 8 - Quack, quack?

♥ Liliana's POV

"Whaaaat!? You've got to be kidding me!" There is no way I'm going to eat those.

"Ayaw mo ba? Ang sarap kaya ng mga yan! Masarap na nga, mura pa at hindi mo kailangang magpakahinhin pag kumakain ka ng mga ganyan dahil komportable ka, malaya kang gawin ang gusto mo sa lugar na ganto." Komportable? Pwes ako, hindi! Mas komportable ako sa restaurant. At hindi ko kailangang magpakahinhin dahil my table manners ako, classy ang luxury!

"Don't want to." Pagmamatigas ko. Kahit gutom na ako ayaw ko pa din kumainng b ganyan. Titiisin ko nalang to. Hindi naman sa maarte ako talagang madumi lang talaga sya at nakakapagdulot ng sakit.

"Sige na. Pumayag ka na kasi. Halika, ipapakita ko sayo." Bakit ba kasi ako sumama dito? Ang daming germs na kumakapit sa katawan ko. Street foods, as in, in streets! Pagkain sa gilid ng kalsada. Gaaaahd!

"Tignan mo sila o. Hmm...ang bango, nakaktakam. Ito palang kulay orange ay tinatawag na kwek-kwek may it--" Wait, it's name is the sound of a duck?

"You mean, quack quack? The sound of a duck?" Natigilan sya. He just stared at me and I stared back. There's no way I'm gonna lose a staring competition. Pero napapikit ako ng tumawa sya ng malakas, xorrection super lakas. "Why?" yanong ko pa ulit. Tss. Ano bang nakakatawa?

"Hahahaha! Anong sabi mo? Pakiulit nga? Hahahaha!" Ano ba kasing mali sa sinabi ko? Baliw netong province boy na to.

"Quack, quack." I repeated. Tumawa nanaman sya ng pagkalakas lakas.

"Hahahaha! Grabe nakakatawa ka talga! Hahaha!" Hindi parin sya tumitigil. Ugggggh! Nakakabadtrip!

"Stoooop!!" Sinigawan ko na! He's sooo mean. I hate him!

"Sorry ha. Haha! Alam ko naman kasing quack quack ang tunog ng duck pero kasi...hahaha...yung a-haha-no...hahaha...sorry, wait 5 seconds... hahahahahahaha!" Ano ba!? He didn't stop talaga, nakalagay yung kamay nyasp sa tiyan nya at sumasakit na ata dahil sa kakatawa. Hmp!

"Will you stop!?"

"Can't help it! Haha!"

"Ang sakit na ng tiyan ko! Ano ba yan!" So, sinisisi pa nya ako? Sana nga malagutan na to ng hininga eh.

"Good for you. And stop laughing at me! First of all, I'm new to these things so literally wala akong alam kung anong tawag sa kanila at kung paano sila kainin. Secondly, I don't know what you're laughing at so perhaps you are crazy. Lastly, kakainin ko lahat yan, all kinds of street foods na makikita dito. At pag nakain ko lahat yan, lalayuan mo na ako. Wag lalapitan, kakausapin at lalong lalong wag mo akong tatawanan. Because to tell you frankly, hindi kita gistong makasama." Sabay lakad papunta sa mga stalls para bumili ng lahat ng klase ng street foods. Wag nya akong mamaliitin. Hindi ko ugaling hindi tupadin ang mga sinasabi ko. Para din naman to saakin eh, para lumayo na sya sakin.

♥ Cholo's POV

Grabe talaga yung masungit na yun. May pagkasakit magsalita, ay hindi pala, dahil talagang masakit nga. Pero lalake ako, hindi naman pwedeng ipakitang mahina at sensitive ako diba? Syempre kawawa ang ego ko nun.

"Liliana sungit, hintay!" Sumunod na lang ako sakanya. Pagkadating ko sa tabi nya, naabutan kong binabayaran na nya yung binili nya.

Seryoso nga talaga syang titikman nya lahat ano? Eh binili talaga lahat ng klase eh. Grabe, takam na takam na ako! Wooooh!

"Ako na magdadala. Dun tayo sa semento umupo, palubog na naman ang araw eh kaya di na mainit." So, nagtungo kami dun. Inabot lang nya yung supot saakin ng walang imik. Ang bipolar naman ng sungit nato. Magsisisigaw tapos mamaya tatahimik nalang basta basta. Kakatakot din no? Baka mamaya magtransform narin tong incredible hulk. Astig yun! Haha!