Ölünce Sevemezsem Seni

ÖSS 12

Güneş: bunu sana söylemem ne kadar doğru

Güneş: ya da doğru mu bilmiyorum

Güneş: ama beni biliyorsun. Ben öyle kolay içini açan birisi değilim ve bu huyum sadece sen de işe yaramıyor

Güneş: o yüzden şimdiden kötü bir şey dersem beni affet

Güneş: ama ben ne yapacağımı bilmiyorum Papatya

Güneş: söylediklerini çok düşündüm

Güneş: yaptıklarımı da düşündüm

Güneş: haklısın bu ben değilim

Güneş: ama asıl sorun ben kimim?

Güneş: artık hiçbir şeye enerjim yokmuş gibi hissediyorum

Güneş: ruhsuz gibi ortada geziniyorum ve kimi zaman o kadar gereksiz çıkışlar yapıyorum ki çevremdeki herkesi kırıyorum

Güneş: dengesiz hareketlerim tüm çevreme zarar veriyor

Güneş: kendimi durmadan eve kapatıyorum

Güneş: bugün Hasan Hoca bir gün daha antremana katılmazsam takımdan atılacağımı söyledi ama inanır mısın umursamadım

Güneş: bunu umursamam gerekiyordu ama

Güneş: omuz silkeleyip eve geldim

Güneş: okula gittiğim zaman senin sırandan kalkmıyorum

Güneş: kalkamıyorum Papatya

Güneş: yoklama sırasında adını geçen hocalarla tartışmalar yaşamaya başladım. Neden sen yokmuşsun gibi davranıyorlar? Bu sinir bozucu!

Güneş: bana ne oluyor?

Güneş: ben senin yokluğunu kaldıramıyorum

Güneş: belki bu dediklerim bencillik

Güneş: sen orada benim yaşadığımın bin katını yaşıyorsun biliyorum ama...

Güneş: ama bütün bunlar beni yok ediyor

Güneş: sensizlik çok ağır Papatya

Güneş: ve bazen senin pes ediyormuş gibi konuşman beni öldürüyor

Güneş: boğuluyorum sanki

Güneş: yalvarırım pes etme

Güneş: beni sensiz bırakma

Güneş: çünkü ben sen varken bile nasıl davranacağımı bilmiyorum

Güneş: aksi olursa...

Güneş: yalvarıyorum sana sarı papatyam

Güneş: solma

Güneş: papatyalar kopunca kokarlarmış ya ben seni kokun için sevmedim

Güneş: senin içindeki ruhu sevdim

Güneş: o yüzden kendini kopartma

Güneş: benimle kal