Genç adam, demir kapıya bir yumruk daha geçirdi. "Yalvarırım açın kapıyı!" diye bağırırken yumruk yaptığı eliyle gözlerinden akan yaşları kuruladı.
Kurulana yanakları yeniden ıslanırken kapıya bu sefer bir tekme savurdu. Acı, içinde dalgalanırken nefesi dudaklarından dökülmüyordu.
"O benim sevdiğim kadın!" diye bağırdı kapıya doğru. Sona doğru kısılan sesini umursamadan fısıldadı. "Ona bir şey olmasına izin vermem."
Yere attığı çantasını kaptığı gibi binanın arka tarafına doğru koştu. Arka kapıya ulaşmasıyla açmayı denedi fakat orası da kitliydi. Öfkeyle bağırarak bir tekme daha attı.
"Açın!" diye bağırdı çaresizce. "Bana ihtiyacı var!"
Kapıdan bir kıpırtı duymasıyla adeta kapıya yapıştı. Kulağını kapıya dayadı. Birkaç hışırtı sesinden sonra demir kapının hemen arkasındaki bedenden çıkan sesi işitti.
"Beyefendi zorluk çıkartmayın. Bu alana girmek yasak."
"Beş dakika." dedi umutla. "Sadece beş dakika."
"Yasak beyfendi." dedi aynı boğuk ses.
Öfkeyle kapıya yumruk atarak geriye doğru sıçradı. "Kaç aydır görmüyorum!" diye haykırdı boş alanda.
Ama bir ses gelmedi.
Yine kendisiyle başbaşa kalmıştı.
Yine acılarına gafil avlanmıştı.
Olduğu yerde dizlerinin üzerine düşerken derin bir nefes aldı. Titrek nefesi boğazına takıldı, gözyaşları daha da şiddetlendi. Omuzları sarsılarak ağlarken, kalbini saran karamsarlık hissi tüm ruhunu sömürüyordu.
Başını kaldırarak binaya baktı. "Yalvarıyorum, benden gitme." Bir hıçkırık kesti cümlesini. "Gitme benden, ne olur!"
Yerden destek alırken avuç içlerine batan taşlar canını dahi yakamıyordu. Şu an öyle bir acıyla baş ediyordu ki, eline batan taşlar yokmuş gibiydi.
"Ben buradayım, sarı papatyam. Gitmiyorum bir yere. Hisset beni. Duy sesimi. Tutun bütün bunlara ve gel artık, bir kez daha kavuşalım."
•••
Bu bölüm, erkekler ağlamaz ve yıkılmaz zihniyetini taşıyan herkese gelsin.
Erkekler de insan, onlarında duyguları var sadece biz kadınlar kadar ön planda yaşamazlar. Onlarda ağlar, canları yanar ve yeri geldiğinde pes edip yıkılır. Bizim aksimize erkekler, sevdiği kadınların varlığından güç alırlar. Kadınlar ise kendilerine yeteceklerini bilirler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni
Short Story#tamamlandı. | kısa hikâye | texting Hasta bir kızın tek umudu, telefonun diğer ucundaki sevgilisiydi. Peki bu yaşaması için yeterli mi? ○●○ Papatya: ama korktuğum bir şey var Papatya: ölürsem eğer... Papatya: ya ölünce sevemezsem seni? Papatya: kur...
