-Şu an söyleyeceklerime ben de inanamıyorum..." konuşmaya başlarken bile söyleyip söylememekte kararsızdı.
-Sen salağın tekisin.
-Bunu azönce söylemiştin.
-Anlamamışsındır diye tekrarlıyorum salağın tekisin.
-Peki neden? Senin söylediklerini yaptım diye mi?
-Evet. Tam da bu yüzden.
-Ne demeye çalışıyorsun? Haklıydın. Gizem'e zarar veriyorum.
-Hayır haksızdım. " başımı kladırıp ona baktığımda ciddi olduğunu gördüm.
-Gizem senin yanındayken daha iyi.
-Hayır değil. Ben yokken ona bir şey olmaz sen varsın.
-Evet varım ama ağlamalarını kesecek olan ben değilim. Ağladığını biliyorsun ama bakmaya dayanamıyorsun. Biran için gözleri ışıl ışılken azsonra donuyor." Doruk konuşmanın uzayacağını bildirmek ister gibi karşımdaki sıraya oturdu.
-Bu neyi değiştirir Benim yanında olmam...
-Birçok şeyi değiştirir. İkiniz de mutlu olursunuz.
-Benim mutluluğumu umursamıyorsun.
-Onu umursamaktan iki yıl önce vazgeçtim. Ama Gizem önemli."ben susunca doruk ikna eder gibi tekrar konuşmaya başladı.
-Haksızdım diyorum. Gizem'le olmalısın.
-Onu bu kadar kırdıktan sonra yapamam.
-Yapmalısın. Bak şimdiye kadar ve bundan sonra da amacım seni incitmekti ve öyle de olacak. Ama ben seni Gizem'den uzaklaştırarak iyi yapmadım. Senin mutsuzluğun ve Gizem'in mutluluğu? Seçimim zor olmadı.
-Peki ya sen?
-Gizem'i seviyorum. Kaybettiğim veya hiç bulamadığım kardeşim gibi. Ama narin. Onu sonuna kadar korurum. Onu seninle paylaşırım. Onun yanındayım sizin değil.
-Onunla olamam.
-Olacaksın. Sen uzakken bile olanlara bak. Yakınken olanlarla başedebileceğimi düşünüyorum ama bu bambaşka bir şey. Ve onu bir daha üzme. Seninle ben kavga ederim." arada uzayan sessizlikte sürekli kafamı salladığımı farkettim. İki senedir ayrı olunca konuşacak bir şey de kalmıyordu galiba. Ama o sırada düşündüklerim bunlar değildi. Sadece Gizem ve Doruk'un söyledikleriydi. En büyük sorunumdu Gizem şuan am açözümümde oydu. Sessizliğe daha fazla dayanamayıp ilk kalkan Doruk oldu.
-Doruk?" kapıya uzanmış olan eli öylece kaldı ama arkasını dönmedi.
-Sağol...
*******************************
GİZEM
-Sen ağladın mı?" film bittiktan sonra kızlar beni aramışlardı. Başta meşgule atsam bile sürekli aramaya devam ettiklerinde açmak zorunda kaldım ama eve geldiğimden beri ağlıyordum. Ve sesim acayipleşmeye başlamıştı. Gizleme isteği bile duymuyordum. Kızlara anlatıp rahatlamaya ihtiyacım vardı. Yatağa yatıp tavanı izlerken konuşmaya başladım.
-O gece benimle ilgilendi değil mi? Yani ben şizofrence kafamdan uydurmuyorum?" bunu ciddi anlamda düşünmeye başlamıştım.
-Gerçekten seninle ilgilendi. Yanına kimseyi yaklaştırmadı.
-Bugün sadece yardım ettiğini ve bende uzak durmay adevam edeceğini söyledi." bir tülü durduramadığım yaşlar şakaklarıma inmeye başlamıştı.
