(Zawgyi)
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညစာ စားပြဲဝိုင္း ။ လူပို တစ္ေယာက္
ပိုေနသည့္ အတြက္ ။ ယခင္ကလို ရယ္သံ ၊ စကားသံမ်ား
ကင္းမဲ့ေနသည္မွာ...
ယခုခ်ိန္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ အပ္တစ္ေခ်ာင္း က်သြားခဲ့လွ်င္
ထိုအပ္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ထိေတြ႔ သြားမည့္ အသံကိုေတာင္
ၾကားရေလာက္တဲ့ အထိပင္ ။
" သားၾကီး ဒီမွာ သားၾကီးႀကိဳက္တဲ့ ငါးအသားလႊာ
မ်ားမ်ားစားေနာ္ ေမေမ့သားၾကီးကို ေမေမၾကည့္ရတာ
တေန႔နဲ႔ တေန႔ ပိုပို ပိန္လာ သလိုပဲ မ်က္ႏွာကေလးက
အရင္တုန္းကလို ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း မဟုတ္ပဲ ေခ်ာင္ခ်
သြားလိုက္တာကြယ္ သားငယ္ မင္း ေမေမ့သားႀကီးကို
ဂ႐ုမစိုက္ဘူးလား! အဲ့ဒါေၾကာင့္ သားႀကီးပိန္သြားတာလား! "
စကားတို႔ ကင္းမဲ့ကာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အလႊာကို ျဖိဳခြဲ
လိုက္ေသာေမေမ ။ ပန္းကန္ထဲသို႔ ငါးအသားလႊာ
ထည့္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ေခ်ာင္ခ်သြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို
ကိုင္လ်က္ သူ႔ဘက္မ်က္ႏွာ လွည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့...
သိသိသာသာ ပ်က္သြားတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔
ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမလဲ မသိပဲ အက်ပ္႐ိုက္ေနရေသာ သူ...
" Chanက သားကို ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္ ေမေမရဲ႕
သားပိန္သြားတယ္ ဆိုတာက အလုပ္မ်ားလို႔
အလုပ္ပန္းျပီး ပိန္သြားတာပါ ေမေမရယ္ "
" ဘာအလုပ္မ်ားတာလဲ သားႀကီး ဒုဥကၠဌတစ္ေယာက္က
ဘယ္ေလာက္မ်ား အလုပ္မ်ားႏိုင္မွာလဲ သာမန္ကာလွ်ံကာ
Projectအသစ္အတြက္ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ပဲ အလုပ္မ်ားတာ
က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဆို အလုပ္က သိပ္မ်ားတာ မဟုတ္ဘူး
သားႀကီး သားက ေဖေဖထက္ ငယ္ေသးပါတယ္ကြာ "
သူ႔ဘက္သို႔ အျပစ္မေရာက္ေအာင္ လိုက္ ဖာေထး ေျပာေပး
ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္စကားအဆံုး ။ အေနာက္မွ နႈတ္ဆိတ္
ေနသည့္ ေဖေဖရဲ႕ ျပန္ ေခ်ပ လိုက္ေသာစကားေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငံု႔က နႈတ္ဆိတ္ ေနလိုက္မိသည္ ။
