(ZAWGYI)
" အ့ "
အခန္း ဝရံတာတြင္ ေလညင္းခံေနရာမွ မိုက္ခနဲ
တစ္ခ်က္မူးေနာက္သြားတဲ့ ေခါင္း ။
နာက်င္မႈက ေသမတက္ ။
" Baek ! ! "
ယိမ္းယိုင္ေနသည့္ ကိုယ္အား လဲက်မသြားေစေရး
အတြက္ ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုတ္ကိုင္ထားမိသည့္
ဝရံတာ လမ္းရမ္း ။
အေနာက္မွ သူ႕ခါးေလးကို လွမ္းဖက္ၿပီး ထိန္းလာ
ေပးေသာ ဒဏ္ရာေတြ ဗလာပြနဲ႔ ၾကည့္ရဆိုးေနသည့္
နာက်င္လွေသာ သူ႔ ႏွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ခ်စ္ရသူ ။
ေသမယ့္ေန႔ကို နာက်င္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့
မိမိလို လူတစ္ေယာက္အတြက္ ျဖဳန္းတီးဖို႔ မသင့္တဲ့
ခ်စ္ရသူရဲ႕ တန္ဖိုးရိွတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ။
ဟန္ေဆာင္အမုန္းေတြနဲ႔သာ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး
အေဝးသို႔ နွင္ရန္ သူဟန္ျပင္မိသည္ ။
" မင္းဘာလာထပ္လုပ္ျပန္ျပီလဲ ? "
အေမးႏွင့္အတူ သူ႕ ခါးေပၚက ခ်စ္ရသူရဲ႕ လက္
တစ္စံုအား အားျဖင့္ ဆြဲျဖဳတ္ရင္း ခ်စ္ရသူအား
ေက်ာခိုင္းလိုက္လ်က္ ေမးလိုက္ေတာ့. . .
ဆက္ခနဲ ခါးေပၚသို႔ တဖန္ ျပန္သိုင္းဖက္လာတဲ့
လက္တစ္စံု ။
ေက်ာနဲ႔ကပ္မိတဲ့ ခ်စ္ရသူ၏ ဝဲဘက္ ရင္ဘတ္မွ
ၾကားေနရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေပးတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ ။
ႀကိတ္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ရလြန္းလို႔
မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို စံုမိွတ္ခ်လိုက္သည့္ အခါ . . .
ပါးျပင္ထပ္သို႔ စီးက်လာေသာ ေဘာင္ဘင္ခတ္ေနေသာ
မ်က္ဝန္းအတြင္းက ပုလဲ မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ ။
တဖန္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံ့၍ အားနဲ႔ သူ ျဖဳတ္ခါမိသည့္
ခါးေပၚက သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ နွလံုးသားသဟန္ ခ်စ္ရသူရဲ႕
လက္တစ္စံု ။
