K A T A R I N A (•GXG•)

48.

K

"K lumabas ka naman ng kwarto."

"Katarina, inihanda ko na ang agahan mo iha."

"K! Ano ba! Araw- araw ka na lang bang magmumukmok dyan! Kainis! Magsama nga kayo ni Vero!"

"K, anak, si Daddy ito. Okay ka lang ba?"

Iyon ang paulit- ulit na bumubungad saakin kada magsisimula ang bawat araw. I lost my desire, I lost it. I lost my sense with everything. It happened all too fast, I didn't know how I would have reacted on it. Hindi ko alam. Hindi ko alam iisipin. Hindi ko alam gagawin.

Hihintayin pa ba kita?

Hindi ko alam kung dapat pa. Kung sa bawat paghihintay ko sa pagbabalik mo ay ang muling pag- alis mo. It's not always gonna be the scenario where I'm just waiting for her until she returns. It's not always gonna be that way. Damn it.

Damn you Andrea.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana. She said it's only 1 month and she's nowhere seen in Bacolod. There's only one thing that she did, she lied to me. Andrea never lied to me.

F L A S H B A C K

"It's been a month. She's not calling or texting me." Reklamo ko kina Gen at Prim. Nandito rin parents ko, Napagdesisyunan ni mama na siya muna ang magluto ng dinner naming for tonight. Kaya naman ang dalawang babaeng to ay tambay nanaman sa bahay namin.

Gen tapped me on my shoulder. "Baka kasi maraming inaasikaso."

"That better be not her girls o lagot talaga siya saakin pagbalik niya." Sagot ko.

"Iha, calm down. She'll be back just as she promised okay?" Mom reassured me. "Ang batang iyon pa. May isang salita si Andrea, iha."

I calmed myself down even though I am already in the verge of overthinking. Pumayag na hindi siya makakausap ng buong isang buwan basta paglipas ng isang buwan na 'yun ay makikita ko na ang pagmumukha niya.

Damn it.

She's still not here.

Prinepare na ni nila Yaya Isi ang table para kumain na kami. Of course, nauna agad sila Prim at Gen, sila naman lagi ang mas nauuna pa kesa sa anak nila mama. Akala mo mga hindi pa nagtatrabaho. Mukhang mga estudyante pa rin.

I sat on the sofa and hugged one of the pillows. "Please come back soon, Andrea. Please."

Then sighed.

Pero hindi tulad ng sinabi ni mama. She didn't come back sooner. She didn't do as she promised. Lumipas ang ilang araw ng paghihintay ko pero walang Andrea na kumatok sa pinto ng bahay namin, sa pinto ng kwarto ko. Walang Andrea na nagpakita.

Days and more days have passed.

Until it turned into months.

Naniniwala lang ako sa mga sinasabi nila Gen at nila Prim. Ng parents ko. O pinapaniwala ko lang yata sarili ko. Na babalik pa siya. My parents tried to hire for detectives to find her, to trace her. Muntik na naming makalimutan. Si Andrea nga pala siya. Baka kahit ang pinakamagaling na detective ang i- hire ni papa, hindi siya matagpuan. That's what she's good at.