K A T A R I N A (•GXG•)

51.

           

K

I woke up in a room. Nakahiga ako sa malaking kama. Nanlaki agad ang mga mata ko nang mapansin ko na iba ito sa room ko. This is not my room! Bumangon agad ako at tinignan ang paligid ko. 

Where am I?

Where could this place be?

Simple ngunit maayos ang kwarto. Walang kung anu- anong mga gamit. Inisip ko kung bakit ako nandito. Kung anong nangyari kahapon.  Paanong nandito ako. Hinanap ko 'yung bag ko. 'Yung cellphone ko. 'Yung mga gamit ko.

"Finally. You're awake."

Nakatalikod ako sa pinto kaya hindi ko nakita kung sino 'yung biglang sumulpot at nagsalita. Pero alam na alam ko ang boses niya.

Red.

Paglingon ko sakanya ay tumitig lang ako sakanya.

He's smiling. Like a fool. "Are you hungry? Naghanda ako ng pagkain para sayo."

"Nasaan ako?" Ayon lang ang sinagot ko.

Tumawa siya nang bahagya. Nang- aasar. "Come on, kumain ka muna. Sabayan mo ako."

I glared at him. "Sinabi nang nasaan ako?!"

He's still smiling at me. Looking down. "Calm down Katarina. Fierce as always."

"Give me back my things. I'll go home."

He stared at me. Trying to get near to me. "Who said you're going to go home?"

I fought with his stare. "I need to go home." I told him.

"This," He looks around. "Is your home....with me."

Nagulat ako sa sinabi niya.

Natahimik ako.

He laughed. "You're stuck here with me now Katarina. Kahit anong gawin mo. Sumigaw ka man o ano, walang makakarinig sayo."

Patuloy siya sa paglapit saakin.

"Fuck you!" I spat on him. "Don't get close to me, Red. I am warning you."

He smirked. "And what are you gonna do to me? Ikaw? Look at you." He pointed at me. "Your hands are shaking Katarina."

"Sinabi ko nang huwag kang lumapit saakin!"  I screamed even though inside I feel already scared.

Nagdadasal ako sa isip isip ko.

Andrea....Andrea....please

Please come and save me baby...please.

Please...

Naiiyak na ako.

He laughed again lightly. He just kept on staring at me and started walking away.

He stopped when he's already at the door. "Lumabas ka na maya- maya. Kumain ka."

Lumabas na siya at sinara na ang pinto. Umupo lang ako sa kama. Wala akong magawa. Nanghihina ako. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin para makatakas sa lugar na 'to. I don't even know where I am. Tagung- tago ang lugar.