K A T A R I N A (•GXG•)

XXII.

I promise. I promise. Your questions will be answered in the next chapters. Hahahaha! At least some. Hahahahaha! Hindi po edited. Naduduling po kasi ako sa pag- edit ganon. Hahahaha! Pero naiintindihan pa naman ang errors ^__^v. Enjoy reading! <3 

K

Shit shit shit.

Why did I even do that?

Why did I even hug her?

Why did I even let myself be near to her?

Goddamnit Katarina! What is really happening to you!

Damn it! Damn it! Damn it!

I covered my face with both of my hands sa pagkakaalala nang pagyakap ko kay stupid! Gusto kong maglaho all of a sudden. Like disappear and just forget about it and why the hell did I even do it at sa may Bridgett pa! Wow Katarina! How do you think will it affect your reputation if someone saw you hugging that loser?

Damn it!

"Uggghhhhhhh!!!!"

Napalakas ata ang sabi ko non dahil napatingin sa may rearview mirror 'yung personal driver ko na nagtataka.

"Ma'am Katarina okay lang ho ba kayo?"

Hindi ko siya sinagot imbes ay umiling na lang ako. Damn it! Why am I acting this way? Why am I acting like a child who didn't get the thing she's always wanted? Nakakairita! Nakakainis! Uggghhh!

Nagtaka pa ako nang ihinto ni Junitz ang sasakyan sa may tapat lang ng fastfood na mcdo na nadaanan namin. What the hell is the problem of this guy?

Kinalabit ko sya at napatingin naman siya saakin. "What are we doing here?" Mataray ang pagkakatanong ko.

"Ma'am, kita niyo po ang kotse na iyon?" Tinuro niya 'yung may itim na sasakyan na nakapark sa may labas din ng fastfood branch. "Parang... ayon ho ata 'yung nag- overtake saatin kanina..." Nag- isip pa ito.

Parang nagulat naman ako at napatingin din ako sa direksyon ng sinasabi niya. Itim na sasakyan din iyon ngunit hindi ko sigurado kung iyon nga iyon dahil hindi naman namin nakuha 'yung plate number mismo.

Nanatili lang kaming nakatingin parehas doon sa kotse. "Hindi ma'am. Sigurado ho ako. Malakas ang pakiramdam ko na iyon ang kotse na nag- overtake saatin kanina." Dagdag pa niyang sabi. "Sandali lang ho ma'am..." Bigla ay lumabas na ito ng kotse and I think he's about to go examine the car.

Damn it!

Why did he have to leave me here?

Parang kinabahan naman ako bigla. Hindi ako sanay na mag- isa sa loob ng sasakyan. I'm beginning to remember awful things and I'm beginning to feel things that I shouldn't feel especially that I should've already forgotten about it.

"Dito ka lang. Masasaktan ka talaga kapag sinubukan mong tumakas."

"Dito ka lang. Masasaktan ka talaga kapag sinubukan mong tumakas."

"Dito ka lang. Masasaktan ka talaga kapag sinubukan mong tumakas."

It's like an echo inside my head. The voice of that man has kept on haunting me. Pwede kong sabihin sa lahat na nakalimutan ko na, na okay na ako. Pero hindi ako buo. Hindi na ata ako muli magiging buo matapos ang pangyayaring iyon.