Chapter 30
Nautal ako sa biglang sabog niya. Tuloy hindi ako nakapagsalita ng maayus at umalis kaagad siya sa harap ko.
Patay.
Pumikit ako ng mariin at kinagat ang labi.
Tinabi ko ang regalo at sinundan ang masungit na boss. Na missunderstand niya lang ito, kailangan kong magpaliwanag.
Hindi na ako Kumatok pa sa opisina niya at naabutan siyang nakatutok sa kanyang laptop. Like the usual, ng suplado ng gwapo niyang mukha.
"Ahm, sir.... Good morning."
Gumalaw ang eyeballs niya papunta sa akin ngunit binalik naman agad sa laptop.
"Hindi naman para sa akin ang regalong iyun. Pinabigay lang." Sabi ko sa depensang tono.
Hindi siya nagreact, parang walang naririnig. I gritted my teeth wanting him so much to listen.
"Sabi ko naman di-diba?...na ayoko ng mga re-regalo, e hindi nga iyun para sa a-akin...mani..wala ka." halos hindi ko naisatinig ang huli dahil sa kaba.
Please maniwala ka naman. At tsaka sobrang mahal naman yung binigay mo,nakakatakot. My heart rant over and over. Pero pinanghinaan ako ng loob na ayaw niya talagang maniwala kaya naramdaman ko ang kunting kirot sa aking puso.
Hindi na nga siguro mababago ang tingin niya sa kin, na isang sinungaling. Nanlumo ako doon.
Napansin ko ang kape sa kanyang mesa, saka ko naisip kung nakapag almusal na ba ito.
"Sorry po at na late ako. May abirya lang sa bahay, igagawa ko na po kayo ng almusal." Pag-iiba ko ng usapan dahil parang tumitindi narin ang nararamdaman ko. Magpapaliwanag pa sana ako ngunit mas pinili kong hindi na at baka may masabi pa akong hindi dapat. Aalis na lamang ako kung ayaw niya talagang maniwala but God knows how I wanted to explain it clearly. Alam ko kasing na offend ko siya at nakakagalit nga naman yun.
Pipihitin ko na sana ang door knob ng kusina niya nang nakatayo na siya sa gilid ko. Halos malamon ako sa kanyang bulto sa sobrang lapit.
"Nakapagluto na ako..." Hinawakan niya ang braso ko upang mapigil. Nagulat ako sa kuryenting dulot nito kaya sinipat ko agad ang kamay niya.
"Hindi ba talaga yun para sayo?..." may munting mura pa iyung kasama.
May nagdribol yata sa utak ko at para akong tanga, hindi lang halata. Namumungay ang mga mata ko sa tanong niya. Kainis, para akong natutunaw sa di malamang dahilan. Yung kirot sa aking puso ay mas masakit niya ngunit may kunting pag-asang sumibol.
"Hindi talaga... " Shit! Bakit ang lambing ng boses ko? Dahil ba nawawalan na ako ng lakas? O dahil gustong-gusto kong maniwala siya? Or both?
Mas malutong na mura ang narinig ko sa kanya. Kinagat ko ang pang-ibabang labi sa hiya at pumikit.
Maingat niya akong pinaikot paharap sa kanyang at giniya ang aking baba upang matingala ko siya. I open my eyes to see his sorry face.
"Galit ako..." sabi niya.
Nagtampisaw nanan sa saya at lungkot ang puso ko.
"Alam ko..." Sagot ko.
Alam ko at hindi ko alam hanggang kailan, sana sooner or later mapapatawad mo na ako dahil gusto ko ng lumayo sayo. Naawa na ako sa sarili ko dahil mahal kita.
Ayan, Inamin ko na sa sarili ko dahil Kahit aning deny ko ay hindi ko maloloko ang sarili ko. He's here for his revenge at dahil Mahal ko siya ay gusto kong masatisfy siya sa gusto niyang mangyari bago kami magkalayong muli. At least hindi na siya galit kapag ganoon. Yun naman talaga tayo e, Kahit nasasaktan na basta para sa minamahal ay gusto natin na kuntento at masaya sila.
"Galit ako sa sarili ko..." Ang dalawang kamay niya ay nasa aking maliit nang mukha. Scooping carefully.
"Dahil nasasaktan at nagseselos ako Kahit wala naman akong taong nakikita. Yang pagiging mailap mo, Galit na galit ako. Gusto kitang mahawakan.... I mean your time, your personal space.... I want you. I want to know everything about you, not just on the info from your bio." Sa kagustuhan niyang magpaliwanag ng katutuhanan ay halos bulong na lang ang huli sa lapit ng mukha namin. Nagpang abot na ang aming nga noo.
"Ayokong magpaimbistiga dahil ayokong magalit ka... At ayoko ding may malamang hindi ko gusto." I can hear his gritted teeth. Nagpipigil. He wanted me pero hindi siya handa sa kung ano mang hindi katanggap-tanggap tungkol sa akin.
My tears fall, like rain. The pain I'm feeling right now is slapping me bigtime. Possible talagang hindi ako magiging sapat sa kanya if by chance na magkakapareho kami ng nararamdaman. Lalo na sa simula pa lang ay hindi na tama. May mga bagay talagang hindi compatible pagdating sa amin at iyun ang kinatakot niya.
"Maraming bagay sa akin na talagang hindi mo matatanggap. Dahil mahirap lang ako-"
"No!" he blocked my lips with his right tumb.
"that's not what I mean... I'm afraid that...what if you're already taken or worst you have already had a man in your life.... I don't care if your the poorest rat, takot lang akong malamang may nagmamay-ari na sayo... Sabihin mong wala, please?" He pleaded.
Napuno ako ng sari-saring emosyon. Mas lalong humina ang aking mga tuhod. Nabibingi na din ako sa tambol ng aking puso.
Hindi ako sumagot at umiling nalang. I felt extreme that's why I can't speak. Nauunahan ako ng mga emosyon. I breathe hardly. Tumango siya at pumikit ng mariin bago ako hinalikan ng sobrang ingat habang pinupunasan ng kanyang mga hinlalaki ang luha sa aking pisngi.
Pinikit ko ang mga mata at nagpadala sa kanina pang magulong sistema. He caress my lips with his, so softly. I felt home and at peace all of the sudden. The memories of us together is coming back like and old video playing in my mind. The memories of how he showered me with so much love. At Kahit hindi ako ang taong pinag-alayan niya ng tunay na pag-ibig niya ay ang sarap parin sa pakiramdam na ituring na ganoon.
Humawak ako sa kanyang braso upang hindi mabuwal, his left hands snaked around my waist and pulled me closer to him. Agad na dumikit ang munting katawan ko sa kanya. Napaungol ako ng mas lumalim ang kanyang halik. Mas bumilis at mapang-angkin. Minsahi niya ang aking balakang na lalong nagpainit sa akin. Napaliyad ako at napisil ang muscles niya sa braso. My mind was haywired. Muli ay nababaliw na naman ako sa kanya.
His kisses went down my neck and I can feel his hot breathing. Another moaned escaped my lips. Naisandal na niya ako sa pinto sa aking likod dahil dalang-dala na kami sa init ng aming mga damdamin.
"Welcome to me, my brother...Oops! Sorry! I'm out." A woman's voice thundered. Naningas ako ng maibalik ako sa huwestyo.
"Damn!..Brat!" he cursed.
Nabuksan na pala ang unang botones ng aking blusa nang hindi ko namamalayan. Uminit ang pisngi ko, dalang dala na pala talaga ako. Binaon ko ang mukha sa kanyang dibdib sa hiya.
"That was my sister. Bella. I forgot that she's coming." He whispered and hugged me so tight while chuckling. Mas lalo akong nahiya at binaon lalo ang mukha. Malutong naman siyang tumawa.
Pinasok niya ako sa kanyang kwarto at pinaupo sa kanyang kama. He kneeled down in front of me, he is smiling maliciously. Hindi tuloy ako makatingin, so I looked down in shame.
"Mag-uusap tayo, haharapin ko muna si Bella at ipapakilala kita... Kapag okay na ang pakiramdam mo." He kissed me again, nanggigil.
❤Lyra
