It's been months since he started to court me. He became more and more caring as the months passed by. Para na nga akong buntis sa ginagawa niya. Ni hindi niya ako pinapabuhat ng mga mabibigat na bagay kahit na iyong bag ko.
"Ivy!" Napalingon ako ng marinig ko ang boses ni Frans. Hingal na hingal siyang tumigil sa harapan ko dahil sa bilis ng kaniyang pagtakbo.
"Bakit ka tumatakbo? Anong meron?" I squat to look in her in the eyes.
"Pinapabigay ni Wonwoo. Sorry daw hindi ka niya maihahatid pauwi." Frans said while giving me Wonwoo's gift. Mapait akong ngumiti, It's my first birthday na kilala ko siya pero asan siya ngayon?
"Bakit daw?"
"Emergency." Simpleng sagot nito.
"Thank you, Frans. Ayan na si Woozi you better get going. Ingat kayo." I replied when I saw Woozi approaching. Mukhang hingal na hingal din ito. Bakit ba sila tumatakbo?
"Tara na." Ani woozi.
"Wait lang. Bakit ba tayo nagmamadali?" Kahit na medyo mahina ang boses niya, nagawa ko pa din itong marinig.
"Basta, tara na kasi. Huwag ng makulit." Pagpupumilit sakanya ni Woozi.
"Sige na. Kaya ko namang mag-isa."
"Sige. Call me if you sense something wrong ha? I love you! Happy birthday, Ivy!" She said then planted a kiss on my cheeks, marahan ko siyang niyakap.
"Happy birthday." Bati sa akin ni Woozi. Ngitian ko sila at nagpasalamat.
Agad din silang umalis kapag katapos nila akong batiin. I didn't expect that I will be this lonely on my birthday. Dadaan nalang muna ako sa japanese resto na gusto kong puntahan.
I turned off my phone, they left me with no one. I'll just enjoy my alone time and make myself happy for today. Medyo maaga pa naman, alas otso na ako uuwi.
Dahil hindi ako makapagbook ng grab dahil pinatay ko ang cellphone ko, naisipan ko nalang na sumakay sa bus kahit na medyo siksikan. Isasantabi ko muna ang mga maliliit na problema ko ngayong araw.
Nagmadali akong bumaba dahil medyo lagpas na ako dun sa japanese resto. Nakatayo kasi ako dun sa medyo dulo.
Medyo madami ang taong nasa loob, buti na nga lang ay may nakita agad ako na pwede kong upuan.
Nag-order na ko ng mga gusto kong kainin. I don't care if I'm wasting my money right now kasi ngayon lang naman 'to tsaka gusto ko talaga siyang tikman.
Kumain lang ako ng kumain hanggang sa may nakita akong pamilyar na taong papasok sa resto.
"Aly, stop following me!" Rinig kong sabi nung lalake na matangkad at kulot ang buhok.
"I'm not following you." Mahinhing sabi ni Aly.
"Then, why are you here?" tanong ni brocolli at huminto sa harap ko. Inilapag ko ang chopstick ko at itinigil muna ang pagkain.
"She's here to celebrate with me. Do you have any problem with that living broccoli?" They diverted their eyes to me and stare at me intently.
"Yes... She's right." Sadness was evident in her voice.
"Tsk." Masungit na sabi nito habang tinitignan ako.
Hindi na siya pinansin ni living brocolli at tuluyan ng nawala sa paningin namin. I offered her my food when she sat down. Hindi naman na siya tumanggi at nagsimula na ring kumain.
"San si kuya, ate?" Tanong niya sa akin habang kumukuha siya ng okonomiyaki.
I shrugged because I really don't know where he is. Sabi lang nila emergency kaya hindi na ako nagtanong pa.
