Chanyeolတစ္ေယာက္မ်က္လံုးဖြင့္ၿပီးသူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကိုအကဲခတ္လိုက္သည္။
Hmm
ဘယ္လိုလုပ္ဒီတဲထဲေရာက္ေနပါလိမ့္
အားယူ၍ထမည္ျပဳလိုက္ေသာအခါ...လက္ေမာင္းကဆစ္ခနဲနာက်င္မႈေၾကာင့္ျပန္လွဲက်သြားသည္။
သူ႔လက္ေမာင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ျမႇားမွန္ထားပံုရေသာဒဏ္ရာမွေသြးေတြစိမ့္ထြက္လာၿပီးစည္းထားေသာအဝတ္စျဖဴကိုပင္စြန္းကုန္သည္
ဘာေတြျဖစ္ေနတာပါလိမ့့္...သူကအခုဂါ႐ွာလိုကာေလဆိပ္ေရာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား
ဒီအဝတ္စားေတြနဲ႔ဒီပံုစံကေကာ...
Chanyeolယခုျဖစ္ေနေသာအေျခအေနကိုေလ့လာရန္တဲျပင္ထြက္လာသည္။သူျမင္ရသည့္ပတ္ဝန္းက်င္အရ...အခုသူေတာထဲေရာက္ေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။
ဘာလဲဟ အိမ္မက္မက္ေနတာလား
အိမ္မက္ထဲမွာဒီလိုသတိကပ္ေနတာမ်ိဳး႐ွိလို႔လား
ရုပ္တရက္သူ႕အာရံုကေ႐ွ႕တည့္တည့္႐ွိစမ္းေခ်ာင္းေလးနံေဘးတြင္ထိုင္ရင္းေတြေတြေလးေငးေနေသာသခင္ေလးတစ္ဦးထံေရာက္သြားသည္။
"တစ္စိတ္ေလာက္"
"Aww ဂ်ယ္ဟာ...သတိရလာၿပီလား"
Hmm Baekhyun?
သူကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး
"မွန္ပါ့"
Chanyeolသူ႔နွုတ္ကအလိုလိုထြက္လာေသာစကားေျကာင့္မ်က္လံုးျပဴးရျပန္သည္။
"ေမာင္မင္း...အနာ႐ွိန္ေၾကာင့္ဖ်ားေနတာႏွစ္ရက္႐ွိၿပီ
ငါ...ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနရတယ္ထင္လဲ"
"အခုေတာ့သက္သာသြားပါၿပီ"
မထူးေတာ့...သူ႔flowအတိုင္းသာလိုက္ၿပီးေနလိုက္ေတာ့မည္
"ငါကိုယ္ေတာ္ကိုကာကြယ္ရင္းေမာင္မင္းထိခိုက္ရၿပီ"
"အ႐ွင့္သားကိုအသက္စြန္႔ၿပီးကာကြယ္ဖို႔ကကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕တာဝန္ပါ"
