UMUDUM OL

11.BÖLÜM

Arabadaydık ve yaklaşık yarım saattir sessiz bir şekilde gidiyorduk.Artık dayanamadım ve elimi radyoya doğru uzattım.Ama elim radyoyu bulmadan Umut'un eli elimi buldu.

"Sessizlik istiyorum."

Kafamı sallamakla yetindim çünkü burdaki imanın radyonun da seninde sesini çekemem olduğunu anlamıştım.Zeki ben!Bu imayı anlamamak için salak olmak gerekirdi.

Bir süre daha sessiz ilerledikten sonra araba durdu.Baktığımda kocaman bir lunaparkın önünde durmuştuk.

Benimle lunaparka gelirsen sana aşık olabilirim.

Aklıma hemen bu söz geldi ama tabiki Umut 'abim' olduğu için şuanki duruma uymuyordu bu söz ama ben bu sözü hep çok sevmişimdir.

Ben yine düşüncelere daldığımda o çoktan inmiş beni bekliyordu.Beklediğini fark edince bende hemen indim ve yanında yürümeye başladım.

O hemen korku tünelinin önünde durdu.Kaş hareketiyle de orayı işaret etti yine sadece kafa sallamakla yetindim madem sessizlik istiyordu. Korku tüneline bilet alınca bir boş yere oturduk trende zaten hemen harekete geçti. İlk başlarda bir şey yoktu ama sonradan bir tabut çıktı yandan o an annenin öldüğü ve onunda bir tabuta konulduğu aklıma geldi ürperdim.Normalde olsa korkmazdım ama anneminde bir kaç gün önce öyle bir tabutta olduğu aklıma gelince tabuttan çıkan iskeleti gördüğüm gibi çevredekilerin kulak zarını pert edecek derecede bağırdım ve ağlamaya başladım. Ama kendimi tutamıyorum hıçkıra hıçkıra bağıra bağıra ağlıyordum.Umut tabii ne yapacağını şaşırdı. Ama sonradan bir sinir krizi geçirdiğimi anlamış olacaktı sarıldı ve sakinleştirici etkisi yapan sesiyle konuşmaya başladı.

"Tamam canım geçti. Bakma etrafına. Sarıl bana.Gözlerini açma küçüğüm.Biraz sonra çıkacaz zaten."

Bende dediği gibi yaptım gözlerimi hiç açmadım.Gözlerim kapalıyken beni kucağına aldı gözüme güneş Işığı geliyordu fakat açamıyordum gözlerimi. Beni kucağında taşıyarak bir yere oturttuğu zaman anca açabildim gözlerimi. Hala sarılıyordu.

"Tabutu görünce annen mi aklına geldi?"

"Evet."

"Ah salak kafam niye korku tüneline getirdiysem seni.Tabut olduğunu biliyordum da öyle düşüneceğini tahmin edemedim.Özür dilerim."

"Dileme.Senin hatan değildi ki.Bende bilemezdim.Hadi tamam iyiyim ben kalkta şu büyük beşiğe binelim."

İçten bir kahkaha attı.

"Tamam küçük kız gel."

Ayağı kalktı ve elini uzattı elini tuttum ve gişelerden büyük beşiğe de bilet aldık.

Beşiğe binerken çok heyecanlıydım.Çocukken hep annemle parklara giderdik o zamanda beşikleri çok severdim.

Beşik yukarı çıkıp dönmeye başladığında kahkahalar atıyordum.Yüksekteydik.Bu özgürlüktü.Bu uçmak gibi mükemmel bir duyguydu.Kafamı Umuta çevirdiğimde gülümseyerek beni izliyordu.Beni öyle izlemesi hoşuma gitmişti. Sanki çok özel bir sanat eserine bakıyor gibiydi.Tamam fazla egodan da böyle düşünmüş olabilirim ama öyle bakıyordu işte.

Durduğunda hala sırıtıyorduk.El ele tutuştup gülerek arabaya bindik.

Bugün muhteşemdi dostum!!

Öyle mi fayişe ¿

Öyle kevaşe!

İç sesimle saçma kavgamdan sonra hemen Umut a döndüm.Arabayı daha çalıştırmamıştı daha kemeri bağlıyordu. Yanağını öptüm.

"Teşekkürler bugün mükemmeldi!"

"Bence de!"

dedi ve gülümserek arabayı çalıştırdı.