Ja Kontra Chłopcy

Rozdział 1

Osiemnastoletnia ja - ładna, mondra, inetligętna, nienudna i z szansą na wyrwanie karzdego hlopaka. Zawsze wiedziałam, że jedzenie odrzywia muzg, a jem bardzo durzo. I ja lubie nowe rzeczy, jak np. nowych chłopaków lub nowe ciuhy. Jak miałam szesć lat, to już pierwszego chlopaka (kraszi wielu innych moih koleżankuf) rzuciłam, bo miał niebieski sweterek, a ja ich nie cierpiem. Moja mama, za każdym razem zastanawiajonc się, jak trafił się jej taki piękny ponczuszek jak ja, opowiada mi z przyjemnościom po trzy razy na dzień tę historie.

- Przedszkole nie było duze, a u ciebie z rocznika chlopakow bylo jeszcze mniej. No to co? Miałaś wybierać w byle kim?! Niedożecznosc! Powiedzialas wszystkim frajerom, zeby sie odpieprzneli, bo nie som ciebie warci. A ten idiota, na kturego wszystkie leciały jak muchy do rosołu? Najgorszy! Niebieski sweterek? Już wtedy to bylo stare. Co one w nim widziały? Ale moja ukochana córeczka była mondra i wiedziala, co dobre.

- Do tej pory wiem, mamo - odpowiedziałam. Wiedziałam, że faceci nie lecom tylko na wnętrze, ale przede wszystkim na twarz... Na moją twarz. Nie musze uprawiać sportu ani odmawiać sobie kebaba, żeby dobrze wyglądać - po prostu urodziłam się piękna i taka jusz zawsze bende.

      Moje życie nie było łatwe, w końcu musialam stawić czoło swoim abfytikantom. Karzdy mówił "Jesteś ładna", albo w gimnazjum "Ruchałbym", ale żaden nie był ładny ani czysty. Wszyscy chłopacy smierdzo na kilometer! Raz nawet próbowała mnie podrywać jakaś lesba i, co warzne, nie śmierdziala, ale mój cel byl inny! Chciałam, żeby chłopcy o mnie walczyli, aby na samym końcu zostać wyśmianym przez całą bude! Ale beka!

Wiem, że wszyscy chłopaki grają w nogę, tarzajo się w błocku i śmierdzą potem (chyba, że jedzą kebaba, wtedy bardzo ładnie pachną!), ale marzę o takim, który w jakiś sposób urzeknie mnie swoją osobą... Żart! Tak naprawdę moim jedynym pragnieniem jest niszczenie rzycia chlopakom, bo są fuuuuuuuuuj!