Μια Ιστορία Αγάπης και Μίσους: Κάρλαντ

Το Πάρτι

Δύο εβδομάδες μετά

Το καλό με το να έχεις γενέθλια αμέσως μετά τα Χριστούγεννα είναι πως το σπίτι βρίσκεται στη γιορτινή ατμόσφαιρα που τόσο αγαπάς και υπάρχουν τόσα γλυκά ακόμα για να καταβροχθίσεις... Το κακό είναι πως η επιστροφή του σχολείου πλησιάζει απειλητικά επισκιάζοντας τη γιορτινή χαρά σου.

Ξύπνησα το πρωί από τις μυρωδιές που έρχονταν από την κουζίνα και από τη στριγκιά φωνή της αγχωμένης θείας  που είχε πάρα πολλά να κάνει, σε πολύ λίγο χρόνο. Είχαμε συμφωνήσει πως θα κάναμε ένα πάρτι στο σπίτι, ενώ εκείνη θα έλειπε για ολόκληρο το Σαββατοκύριακο, ώστε να έχουμε και χρόνο να καθαρίσουμε το χάος που θα είχε προκληθεί. Πάντα έτσι γινόταν. Πλησίαζαν τα γενέθλια τα δικά μου, της Μάντι ή του Σαμ, της λέγαμε ότι θέλουμε να κάνουμε πάρτι, και εκείνη κανόνιζε κάποιο επαγγελματικό ταξίδι γιατί μας εμπιστευόταν και πίστευε πως ήταν καλό να μένουμε μόνες μας και να αναλαμβάνουμε ευθύνες από τώρα για να μην μας φανεί βουνό όταν θα πηγαίναμε πανεπιστήμιο. 

Κατέβηκα βαριεστημένα τη σκάλα, φορώντας τις πιτζάμες μου και πήγα στην κουζίνα. Στηρίχθηκα στο κούφωμα της πόρτας. "Καλημέρα εορτάζουσα" είπε η θεία Ρόουζ και ήρθε να με αγκαλιάσει. Ακολούθησε και η Μάντι. Ήμασταν μια μάζα από γλάσο, πιτζάμες και ευτυχία. Όταν με άφησαν, χαμογέλασα και σάρωσα την κουζίνα. Είχαμε τηγανίτες για πρωινό, μουσακά για μεσημέρι και γύρω γύρω υπήρχαν στοίβες από πιτάκια κάθε είδους. Η Μάντι τώρα διακοσμούσε τη δεύτερη στρώση τούρτας, ενώ η θεία ανακάτευε τη τρίτη. Πήρα μερικά λουλουδάκια από το τραπέζι και άρχισα να βοηθάω τη Μάντι.

 Μια ώρα μετά είχαμε τελειώσει την τούρτα, η οποία, τελικά, αποτελούνταν από τέσσερις στρώσεις κέικ βανίλιας, καλυμμένες με λευκή σαντιγί, στολισμένη με γαλάζια και λιλά ζαχαρωμένα τριανταφυλλάκια και πάνω πάνω- γραμμένο με γλάσο- ήταν το 'Sweet 17'

"Εγώ θα φύγω το απόγευμα γύρω στις πέντε. Πιστεύω πως είναι αρκετός ο χρόνος για να ετοιμαστείτε και για να διακοσμήσετε το σπίτι για το πάρτι. Υπενθυμίζω όχι αλκοόλ και να είστε φρόνιμες" Και φυσικά δεν θα είχαμε αλκοόλ. Όχι πολύ τουλάχιστον.

"Οκ ναι, ναι μαμά δεν θα έχουμε και ΜΑΜΑ!" ο τρόπος με τον οποίο κλιμακώνονταν οι απαντήσεις της Μάντι ήταν πάντοτε ξεκαρδιστικός. Η θεία την κοίταξε σοβαρά αλλά ο τόνος της όταν απάντησε ήταν ελαφρός απολογητικός. "Το ξέρεις ότι το λέω επειδή σας νοιάζομαι" η Μάντι αγανάκτησε αλλά δεν απάντησε.