my sweet surrender

Hazel brown eyes

Mia's POV

Sinipa ko pahubad ang mga sapatos ko sa may pinto namen. At dali daling umakyat sa kwarto ko, kahit narinig ko ang nanay na tinawag ako sa ibaba.

I took my Humanities syllabus at nagbasa ng mga topics na ididiscuss ng prof namen bukas. Tiningnan ko iyon, pero every now and then nakikita ko ang bwisit na mukha ng lalaking iyon kanina. Di ko na kinulit ang utak ko, itinabi ko nalang ang syllabus ko at Marahas na huminga. Who does he think he is?!

(flashback)

" W-What?"

Lalo siyang ngumiti at ang gwapo2x nya talaga. Pero bakit kilala siya nito?

"Grabe ka naman Mia, nakalimutan mo talaga ako? After ng mga pinagdaanan natin noon? C'mon." Papresko nyang sabi.

" I'm sorry but I don't know you. "

takang sabi ko.

He made a step towards me, andun parin ang nakakalokong ngiti nya. I find it scary pero pinanindigan ko ang pagtitig sa kanya. Baka nga sakaling makilala ko sya, pero hindi na natuloy ang pag iisip ko, dahil ang lapit2x na ng mukha nya saken!

He towered me with his height. 5'3" lang kasi ako, pero sya, 6 footer. His smile became smirk, at inilibot nya ang mga mata nya sa mukha ko. Bigla naman ako na concious, baka may dumi sa itsura ko.

He continue to stare at me. Agad kong napasin ang hazel-brown nyang mga mata. Nakaramdam ako ng recognition. Parang nakita ko na yun dati, pero di ako sure. Nakakaramdam ako ng kakaibang init sa dibdib ko, pero di ko lang pinansin yun. Kasi itong lalaking to sa harap ko, busy sa kakatitig sa mukha ko.

"Is there something on my face?"

There goes his killer smile again. "Wala naman, gusto ko lang na titigan ka. Ang ganda mo parin."

" I don't know you mister, and you know it's rude to stare."

Tumalikod na ako dahil wa-sense din pagpinatulan ko tong lalaking to. Ngayong alam ko nang siya ang dinumog ng mga girls dito sa campus gate, kailangan ko na ring umiskapo sa lugar na to, masyado na kasing masakit ang mga titig saken ng mga tao sa paligid. Masyado ata silang nainggit saken kasi tong mamang to, prinoclaim na kilala ko daw sya. Kapal din eh no?

"Mia!"

Napalingon ako sa tumawag ng pangalan ko, yung lalaki na naman. Naiinis na ako. Kilala nya ako pero sya hindi ko man  lang alam kung anong pangalan nya. At ang presko pa nya. Ayaw na ayaw ko nun.

"Now that I'm here, I will never leave your side. It's a promise, Mia."

Lalo akong napikon sa sinabi nya. Sino ba sya para sabihin yun?! Never leave my side?! What the hell?! At yung nakakaloko nyang ngisi, nakakabwiset na rin! Ang yabang!!

Tumalikod na ako at naglakad ng tahimik, kahit sa luob ng isip ko, gusto kong sumabog sa inis. Great! what a way to crush my day!

(End of flashback)

Nakakapanggigil talaga ang apog ng gunggong na yun. Bakit kaya sa lahat ng araw, ito pa ang pinili ng diyos na malasin ako? kung kailan ang saya2x ko dun pa may susulpot na kakairitang tao at sirain ang mood ko.

Well, ang consolation lang siguro sa lalaking yun, ang gwapo nya. As in sya na talaga ang lalaking nagpabilis ng heartrate ko dahil sa kakisigan nito. Naalala ko na naman ang mga matang yun. Those pair of eyes were the most captivating eyes I had ever seen, as in literally. Pakiramdam ko nga nakatingin parin ang mga matang yun saken.

Oops! si nanay! Kailangan ko palang sabihin sa kanya ang about sa grades ko. Siguradong maglulupasay na naman yun sa tuwa. Kaya nga mahal na mahal ko ang nanay, proud na proud sya sa mga accomplishments ko, at kahit mahirap kami, salat sa mga bagay na kailangan namen, naging laking tulong ang pagiging masipag ko sa pag aaral samen dahil full scholar ako ng Bagwis Uni. At di biro ang kurso kong Industrial Engineering. I took that course kasi, pangarap kong pagtayuan si nanay ng malaking bahay. At ilang taon na lang, gagraduate na ako.

Bumaba ako sa hagdan namen ag hinanap ang nanay. Nakita ko syang naghuhugas ng pinggan, kaya patalikod akong yumakap sa kanya.

"Nay, tingnan mo oh, puro A ang nakuha ko ngayong taon. " masayang sabi ko.

Humarap ang nanay saken, at parang kinurot ang puso ko ng makita ko syang umiiyak sa tuwa. Kahit ganun ang nanay ko, emotional sa mga ganitong bagay, di ko parin sya ipagpapalit sa iba. Kasi kahit anong hirap namen, stick kami sa isat isa.

---

sorry for the grammar, amateur lang eh.

:miakochanonlyhara29