Bayan Başarı

BB-13.BÖLÜM

Selam!

BB'yi askıya almıştım.Üstünde biraz düşünmem gerekiyordu.

Hikayede düzenli bölüm yayınlayamayacağım çünkü bellirli bir gün veya zaman verince içimdeki yazma sevgisi tamamen gidiyor.

Uzuuun bir bölüm oldu:D Umarım beğenirsiniz.Keyfini Çıkarın!

İstanbul'a geldim geleli bir çok şey değişmişti:Yaşama tarzım,düşüncelerim,isteklerim,insanlarla ilişkilerim,hayallerim,dış görünüşüm...Daha sayılacak yüzlerce madde vardı ancak içlerinden birisi diğerlerini önemsiz kılıp,tüm ilgiyi üzerine çekiyordu.

Hayaller...Bize verilen en büyük yetenek.Gerçekleşmeyeceğini bile bile kurduğumuz hayaller...Onlar benim yaşaşma amacımdı.Hep özgürlüğü hayal ederdim ben.Sevmeyi,sevilmeyi hayal ederdim.Saçlarımın rüzgarda salınırak uçuşmasını isterdim.Nereye gideceğimi bilmeden,sürmek isterdim arabamı.Özgürlüğü istiyordum.Ancak,şuan yaşadığım hayatın özgürlükle yakından uzaktan alakası yoktu.

Özgürlük benim hayatımın anahtar kelimesiydi.Şu hayattaki tek amacımdı belki de...Babam aşırı despottu ve benim hayatımı değiştirecek kararları o alırdı.Hiçbir şeyde kendi başıma karar verecek iradeyi göremezdi bende.Babamı ne kadar sevsem de,yanınsa kalırken çok yıpranıyordum.Onun yanındayken kendimi robot gibi hissediyordum.Diğer taraftan annem de despottu.Şimdiden,hangi üniversiteyi gideceğimi seçmiş olduğunu tahmin ediyordum.Bana sormadan,ismini bile duymadığım bir okula kaydettirmişti.Sinirlensem de sesimi çıkarmadım.Sonuçta babam da aynısını yapmıştı.

Özgürlüğü bu yüzden bu kadar istiyordum.Eğer özgür olursam,kendi kararlarımı kendim verebilirdim.Böylece robot gibi hissetmekten kurtulurdum.O bana özgürlüğü veriyordu.Bunu seviyordum.

Sevmeyi sevmiştim.Birilerine öylesine değer vermeyi sevmiştim.Biliyordum.Birgün kırılacaktım ama kafes altında yaşamaktansa kırılarak yaşamayı tercih ederdim.Hem özgür olmak istiyorsam ilk kendimi özgür bırakmalıydım.Her hareketimi aptal duvarlarla engellemeyi bırakmalıydım.Ne kadar canım yansa da bunu yapmayı kesmeliydim.

Kokusunu içime çektim.Bu hissettiklerim gerçekten farklıydı.Tarif etmem imkansızdı.Farklıydı.Şu ana kadar hissettiklerimden tamamen bağımsızdı.

Hayıflanarak Poyraz'ın kollarından ayrıldım.Parfümünün kokusu gerçekten tapılasıydı.Son kez içime çektim.Ona dikkatlice baktım.Özellikle de gözlerine.Aramızdami ilişki gerçekten karmakarışıktı.Çözmek imkansızdı.

Bundan şikayetçi değildim.Eğer aramızdaki ilişki çözülebilir olsaydı,herşey basit ve sıkıcı olurdu.Kural buydu.Biz insanlar,herşey güzel olunca sıkılıyorduk.Bu duruma ben'Rahatlık Batması'diyordum.

Poyraz da benim gözlerime baktı.

"Bugünlük bu kadar aşk böcekliği yeter"dedim gülümseyerek.Hayatımda ilk defa bir insanla düşünmeden konuşuyordum.Beni kırıp kırmayacağı umrumda değildi.Sadece konuşuyordum işte...Güçlü insanların normalde yaptıkları şeyi yapıyordum.

"Bencede"dedi.Gözleri düşünceli bakıyordu.

Gülümsedim.Sadece canım istedi diye yaptım bunu.

"Çıkışta görüşürüz."

Kafasını salladı.Gözleri hala düşünceli bakıyordu.

Hayııır Poyraz Hayır!Düşündükçe herşey mahvolur diye bağırmak istesem de yapmadım.Beni deli zannetmesini istemiyordum.

Odama gittim.

Deniz iş yerine sonunda gelmişti.Ona gülümsedim.Aylin Hanım yazdığım yazıyı çok beğenmiş ve Deniz'i ödüllendirmişti.Hatta böyle yazılar yazacaksa evde kalmasına müsade edeceğini bile söylemişti.