Bana bakan o gözler ne bir erkeğin ne de eski bir arkadaşımdı. Gri renk. Hayatımda hiç böyle bir renk görmemiştim ben. Aslında görmüştüm. Ama o olamazdı değil mi?
Gözleri ve yüzü çok tanıdık geliyordu. Yüzündeki elmacıklar çok belirgindi ama yüzü kalp şeklindeydi. Saçları siyahtı ve güzel yüzünü çevreliyordu. Kıvırcık saçları düzenli bir şekilde arkadan tutturulmuştu. Bu kadını tanıyordum.
Bu kadın her gece Google'a "Aslı Kasırga" yazdığımda fotoğrafları ve röportajları çıkan kadın değil miydi?Hani hep fotoğraflarına sarılıp,ağladığım.Hani ne zaman babama ondan bahsetsem gözlerinin dolmasını sağlayan kadın değil miydi bu?Beni anne sevgisinden mahrum bırakan.-Babamın yoğun bir işi vardı-.Bakıcılara muhtaç bırakan yine bu kadın değil miydi?Oydu,malesef ki oydu.Şuan beni bıraksalar hiç durmadan 2 saat boyunca ağlayabilirdim.Ama ağlamadım.Ağlayamazdım...Güçsüz gözükemezdim ona karşı.Gözyaşlarımı bütün gücümle itip ona doğru bakmaya başladım.
"Adım Aslı,Aslı Kasırga"dedi.Babamla annem hala kağıt üzerinde evliydiler ve annemin soyadı da o yüzden Kasırgaydı.Ses tonunu ilk defa canlı duyuyordum.Senede 1 kez telefonla ya kendisi yada yardımcısı arar ve selamlarını iletirdi.Tek bağlantımız 1 dakikalık süren telefon görüşmelerimizdi.
"Anne"dedim mırıldanarak.Bu sözcüğü ilk defa birisine söylüyordum.
"Artık büyüdün Esen" derin bir nefes alarak devam etti."Bundan sonra benimle yaşayacaksın"dedi.
Bu kadın kafayı mı yemişti acaba?Kendi kendine kararlar alıyor ve bana hiç fikrimi sormuyordu.Tabiki mücadele edecek ve onunla kalmayacaktım.Hem Ecrin ne olacaktı.Hayatta ki tek arkadaşım diyebilirdim.
"Babamın bundan haberi var mı?"diye sordum.Tüm kozlarımı kullanacaktım.
"Var.Bu kararı ikimiz aldık.İstanbul'daki eğitim şartları daha iyi bu yüzden Babanda orada okumanı istiyor"dedi.Buna itiraz edemez yada herhangi bir mazeret sunamazdım.Babam'ı canımdan çok severdim ve gitmeye karşı çıktığım an ona da karşı çıkmış olurdum.
Evet,Babam haklıydı.İyi bir eğitim için Çok daha güzel kolejlere gitmeliydim.Fakat istemiyordum.Başarılı olmak istiyordum ama korktuğum tek şey annem gibi olacağımdı.ANNEM GİBİ OLMAK İSTEMİYORDUM.Sırf kariyeri için;Beni doğurur doğurmaz Bakıcılara teslim etmiş ve babamdı da terk etmişti.Bunların hepsini aptal bir kariyer için yapmıştı ve şuan benim de onun gibi olmamı bekliyordu.Sorun şu ki;ONUN GİBİ OLMAYACAKTIM!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bayan Başarı
ChickLitKendini bulmaya çalışan küçük bir kız... Kötü ilişkiler... Yaşadıkları sayesinde melankoliyle tanışan Esen, artık melankoliyi kalbinin merkezi haline getirmiştir. Damarlarından o melankoliye söküp atmak isteyen 16 yaşında küçük bir kızın hikayesi
