Surreptitious Plan

CHAPTER SEVEN

Prince's POV

Kahit parang may mali sa pag uwi namin kanina hindi ko yun pinansin at masayang pumasok sa loob ng bahay..

"P-prince.."

Nagulat ako dahil unang bumungad saakin si ate at hindi mapakali ang mukha niya...

agad akong kinabahan..

"Anong meron ate at nandito ka? Hindi ba dapat binabantayan mo si mommy?" Hindi ko pinansin ang hindi niya makapakaling mukha at umaktong walang napansin..

"Si mama Prince.." napasinghap ako nang banggitin niya si mommy

"A-anong meron kay mommy ate?" Pinipigilan ko ang sarili kong humagulgol..

Anong nangyare kay mommy??

"P-prince, critical ang lagay niya.." nanlumo ako sa sinabi ni ate.. critical? ni hindi pako nakakatagpo ng isang mangkukulam na maharlika.

"..s-sabi ng doktor baka raw w-wala nang pag asang m-mabuhay si mama" Hindi napigilan ni ate ang sariling mapaiyak..

Kahit ako naiiyak na pero hindi ko iyon pinahalata.
Nakailang lunok ako ng laway para pigilan ang nagbabadyang luha sa mata ko..

"Puntahan natin siya ate." sabi ko at naunang lumabas ng bahay.

Kanina lang masaya ako ah? Ganito ba talaga sa mundo? pagkatapos ng saya may kapalit sa lungkot?.

Sumunod si ate kahit hindi na siya masyadong makakita dahil sa luha, inalalayan nalang siya ng isa sa aming katulong para maglakad palabas ng bahay..

"Prince, sasama ako" Sabi ni Xena at mabilis na naglakad para sumunod sakin.. dahil siguro pre-occupied ang utak nalimutan kong kasama ko pala siya.

Hindi ko siya sinagot sa halip ay nanghihina ko siyang nginitian. Walang buhay, hindi abot haggang mata.

Hindi ako umimik sa byahe, si Xena naman inaalo ni ate dahil sumuka nanaman..

"P-prince nandito na tayo" tapik sakin ni ate.. lutang talaga ako.

"uh, tara" sabi ko nalang at lumabas na ng kotse at derederetsong nagtungo sa room kung nasaan si mommy.

Alam kong nakasunod silang dalawa sakin.

Nanlumo ako pagpasok ko sa kwarto, walang doktor nandito lang ang nurse na nagbabantay kay mommy.

"m-mommy?" Naiiyak kong sambit at nilapit siya.. she's so pale, hindi gaya nung last visit ko dito.

"Kami na ang bahala dito you can go now." sabi ni ate sa nurse nakita ko namang lumabas ang nurse, pumunta naman sa harap ko si ate at hinawakan niya ang kabilang kamay ni mommy.

"K-kanina tumawag ang nurse na nagbabantay sa kanya, I-I'm not here Prince inuna ko pa ang negosyo ko kesa kay mama.." naiiyak niyang sambit.

"W-wala ako dito kanina habang siya nag aagaw buhay, I'm so useless Prince" at tuluyan na sitang humagulgol.

"Nope you're not ate." comfort ko sa kanya.. sabi ko sarili ko na hindi iiyak, I'll be strong. Kahit naiiyak nako pinipigilan ko lang.

"S-sabi ng nurse s-she's critical, the d-doctor even said that.." humagulgol muna siya bago nagsalita ulit.

"..*sniff* she can't longer live, may taning na ang b-buhay niya Prince" She said and pour her tears out.

hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha ko..

Am I too late mom? bakit hindi kita nagawang iligtas? sorry mom, sorry.

"P-Prince" Pinahid ko muna ang luha ko bago binaling ang tingin kay Xena, I don't want her to see me crying.

"A-ano yun Xena?" I keep myself calm, hindi ko pinahalatang naiiyak nako.

"Prince ito yun." napakunot naman ang noo ko, what does she mean?.

"H-huh?"

"Ito ang sinasabi ko sayong silid na sinisilip ng aming hari, yan yung babaeng sinisilip niya." Sabi niya at tinuro si mommy.. does she mean, in this hospital?

Muli akong nabuhayan ng loob kahit naguguluhan ako kung bakit si mommy ang sinisilip ng hari nila. Hindi ko nalamang yun pinansin at seryoso siya tinignan. Hindi malabong nandito ngayon ang hari nila. I need to find him, I need to kill him.

"Ikaw na muna ang bahala kay mommy ate." Tumango si ate kaya agad kong hinila palabas si Xena.

"Ano ang itsura ng hari niyo?" Seryosong tanong ko sa kanya pagkalabas namin, napaatras naman siya yumuko.. hindi siya siguro sanay na ganito ako.

"A-ang alam ko l-lang nakaputing damit siya g-gaya ng iyong ina.. n-nagbago ang kanyang itsura, tapos n-nakatalikod siya kaya hindi ko n-nakita mukha n-niya" nauutal niyang sabi, parang naninibago siya sakin.

Ibig sabihin pasyente rito ang hari nila, mas mapapadali ang plano kong patayin siya.. kahit alam kong wala akong laban sa kanya, pano ko pala siya mapapatay? hayss!

Hindi ko sinagot si Xena at iniwan siya don na nakatayo.. frustrated akong pumunta sa cr, marahas kong binuksan ang pinto at hinarap ang sarili sa salamin. Tangina! Pano ko papatayin ang isang mangkukulam kung tao lang ako? wala akong laban sa kanya. Bat hindi ko ba naisip yun?

Ginulo ko buhok ko dahil sa inis, Arghhh! Dapat pala nagtanong ako kung pano siya mapapatay! Tangina bat kasi hindi na nagpapakita sakin yung matanda?!

"AHHH!" Agad na sigaw ko nang makita ko sa salamin na may biglang sumulpot na matanda sa likod ko.

Tangina mamamatay ako sa gulat nito.

"Bakit kayo nandito?" Kailangan kong malaman kung bakit, at sakto matatanong ko na kung paano patayin ang isang mangkukulam.

Hindi niya ako sinagot, sa halip bigla siyang nagbagong anyo sa harap ko, na ikinagulat ko..

"Dad.."

To be Continued...