Surreptitious Plan

EPILOGUE

Prince's POV

Days had passed pero fresh paren sa ala-ala ko ang mga nangyari, and now nag aayos ako habang nasa harap ng salamin, I'm going to visit my mom, she's stable but she's not awake yet.

Mukhang umepekto naman yung potion na pinainom ko sa kaniya.

Next week babalik narin ako sa pag aaral ko, hindi naman kasi pwedeng hindi na ako papasok.

"I'm going." Paalam ko kay manang Aly saka lumabas.

"Mag iingat ka." She said and waved me a goodbye.

Agad kong pinaandar ang kotse ko and drove to hospital kung saan nakaconfine si mommy.

Pumasok agad ako sa hospital pagkarating ko.

Lahat ng makakasalubong kong nurses ngumingiti sakin and greet me a goodmorning. I smiled back at them.

Kinilig naman sila-.- Lol, iba talaga ang nagagawa ng kagwapuhan ko.

Agad akong pumasok sa room ni mommy, sinalubong ako ng ngiti ni ate at tumabi..

"Mom you're awake, salamat at gumaling ka na!" Dali dali ko siyang niyakap. Gising na si mommy!

Geez, God knows how much I missed her.

"Kanina lang siya nagising Prince, I didn't informed you para masurprise ka.. SURPRISE? haha, I'll give you time to talk may pupuntahan lang ako saglit." Haha, may panahon pa talaga si ate para sa surprise thingy.

"Good thing, you're awake now mom, I missed you." I said and kissed her forehead.

"Aww, I missed you too my Prince hindi ka parin nagbabago sweet ka parin" She said and smiled.

"Mom, about your illness, do you have any idea what was it?" Tanong ko sa kanya.

There is something that I don't know about what happened to her, kung paano niya nakuha yun.

"Tamad si mommy mag explain.." She said and pouted, so cute, naalala ko si ako sa kanya hayss.

"..btw my Prince, ilang araw akong tulog?" She asked.

"Slry mom?you're almost two months unconscious! not just days-.-"

"m-month?!" Hindi makapaniwalang tanong niya, tumango nalang ako at agad napatingin sa pintuan dahil may sumilip na lalaki.

Kaedaran niya rin si mommy and nakahospital dress din siya, and most of all hindi ko siya kilala!

"Do you know him mom?" I asked her, tumango naman siya.

"Can you leave for a minute my Prince? mag uusap lang kami" I understand my mom's privacy, tinanguan ko naman siya at lumabas..

Bago ako tuluyang makalabas ng pinto tinitigan ko muna ang lalaki...

He looks so familiar..

Hindi ko iyon pinansin at dumeretso sa canteen ng hospital.

Something pops out of my mind.. this setting is so familiar.. nangyari na ba 'to dati?

Napatingin ako sa nagkakagulong doktor at nurses dahil may bagong pasyenteng dumating..

I have this feeling na parang nangyari na 'to.

Malakas ang kabog ng dibdib ko habang sinusundan ang doktor at nurses papunta sa ER..

Bahagyang nanlaki ang mata ko nang mapagtanto kung sino yung pasyente.

"Xena.." sambit ko sa pangalan niya..

maraming dugo ang katawan niya, siguro nasagasaan or something..

Ilang minuto pa ang lumipas nandito parin ako sa labas ng ER, maya maya pa ay lumabas ang doktor.

"How's the patient doc?" I asked the doctor as he went outside the room.

"She's fine now she's awake, are you one of the relatives of the patient?" Nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya..

"I'm a friend of her.."

"..can I go inside?" dugtong ko.

"Oh, sure" he said at agad akong pumasok sa loob...

She's quiet and looking outside the window.

"Xena.." tawag ko sa atensyon niya.

Napalingon naman siya sakin..

Lumakas ang kabog ng dibdib ko, she's alive! Damn, I missed her more than I missed my mom I guess? ano ba pinag iisip ko tsk.

And she said something that broke my heart into pieces. Kahit nagulat pa'ko dahil english yun.

"Who are you?"

The End