Lost Soul

Chapter 2 : I've finally remember

 
EMILY'S POV

"Hoy miss. Tutunganga ka nalang ba? Ganun ba ako ka gwapo para titigan?"

I snap back into reality.

Teka, Ano 'tong mga pinagsasabi ko?

No. Hindi pwede. Binabawi ko na ang mga pinagsasasinabi ko kanina.

Bakit ba ako nagkakaganito?

Diba dapat magalit at maasar ako sa kanya?!

Baka naman side effect lang 'to ng pag tapon nya ng mainit na coffee saakin?

"Wow ah. Ang taas naman ng confidence mo para sabihin yan! Baka nakakalimutan mo may kasalanan ka sakin!! At pwede bang bitawan mo ako!! Nabasa lang naman ako ng mainit na kape! Hindi ako napilay! BWISET!!!"

Padabog kong tinangal ang kamay nya sa bewang ko at pumasok sa loob papuntang clinic ng school.

Late na nga ako, eto pa nanyare saakin! ASAR!

Ikaw ba naman tapunan ng maimit na kape?! Ang sakit kaya.

Since nasa tapat kami ng school nung nanyare yun, nakita na kami ng guard kaya alam nya ang nanyare at pinapasok na kami.

Usually kase hindi muna makakapasok ang mga late dahil magexercise muna sila as a punishment.

Nang makarating ako sa clinic nagulat ako ng sumunod pala sya saakin.

Bahala ka sa buhay mo!

Inasikaso na ako ng nurse, tingal ko na ang long sleeve coat ko at pinatungan ng towel sa loob ng white blouse ko saka ako pinahinga at nilagyan ng cold compress.

Hangang sa nakatulog ako....

JESSIE's POV

Bakit hangang ngayon wala parin si Emily? Kaklase ko kase sya ngayon sa first class ko pero... bakit wala pa sya? late ba sya o hindi lang talaga pumasok?

Pasimple muna akong kumuha ng popcorn sa bag ko habang nakatalikod pa ang teacher naming nagsusulat sa whiteboard.

Hahah gawain ko kase 'to palagi. Eh kase naman nakakagutom.

TT_TT

At alam nyo bang meron ako record na iniingat ingatan?

Well, Ako lang naman ang pinaka magaling kumain ng popcorn sa balat ng world! Hihi!

Wala akong sinasayang na kahit kaisa isang piraso o butil ng popcorn kahit buto pa yan kakainin ko yan.