Her Romeo Has a Gun

o2 | Kidnapped

I woke up groggily.

My head hurts, my throat parched, at parang binagsakan ng kung anong mabigat ang buong katawan ko sa sobrang sakit.

I effin' hate hang-overs.

I tried to massage my temples because of the searing pain -tried being the key word- dahil narealize kong nakagapos ang mga kamay ko.

Holyshiz, why am I handcuffed?

Dun ko lang narealize na wala ako sa kwarto ko. This room is unfamiliar and bare, puti ang walls at may malaking kama sa gitna.

Where am I?

Pilit kong inaalala kung anong kagagahan ba ang ginawa ko kagabi pero mas lalo lang sumasakit ang ulo ko!

I didn't went home with a stranger at the bar last night? Did I?

I was snapped out of my thoughts ng biglang bumukas ang pinto at may pumasok na lalaki. He's older than me but not by much, matangkad at malaki ang build ng katawan, at higit sa lahat -like this room- he's unfamiliar.

"Who are you? Bakit ako nandito? At bakit nakagapos ang mga kamay ko?"

"So you're awake."

"Obvious ba? Sagutin mo ang tanong ko!"

"Don't shout at me, woman.
You're not just a nosy bitch, you're fucking annoying too."

"Nosy? What---"

Natigil ako ng masulyapan ko ang nakasukbit na baril sa pantalon niya. Suddenly, memories from last night flashed in my head.

He's that man from the dark alley! The one who shot the man in front of him! And I've seen everything.

Suddenly, I wasn't that confident anymore. Natatakot ako. Witness ako sa isang krimen na siya ang gumawa. I'm with a murderer, and now I fear for my own life.

Nakita ko siyang umupo sa upuan na nasa harapan ko. He crossed his arms and smirked at me.

"What? Cat got your tongue? Naalala mo na ba kung anong nangyari kagabi?"

"I'm s-sorry... please d-dont kill me. I swear w-wala akong pagsasabihan ng nakita ko kagabi... just p-please pakawalan mo na ko..."

He just stared unblinkingly at me. "Tss, it's your fault. Di ka ba tinuruan ng mga magulang mo na masamang makinig sa usapan ng iba?"

"I'm s-sorry... I didn't know---"

"Yeah, you didn't know any better. You should've just mind your own business. Stupid girl!" Nabigla ako sa pagsigaw niya. Instinctively, I cowered from him.

"Please d-dont kill me..." ayoko pang mamatay. Marami pa kong gustong gawin. I just turned 20, for pete's sake!

Naramdaman ko nalang na tumulo ang mga luha ko, siguro dahil na rin sa sobrang takot. Napahikbi ako ng malakas kaya tumingin siya sakin ng masama.

"Now I'm stuck with a crybaby. Shit. Tumigil ka nga sa pag-iyak mo dyan. This is your fault for being stupid last night."

Tumigil ako sa paghikbi at pinunasan ang mga luha ko. I'm not a crybaby! Masyado lang akong natatakot sa sitwasyong 'to. But right now, mas nangingibabaw ang galit. How dare he? Ilang beses na ba niya kong minura at sinabihan ng stupid? Arrogant jerk! Napakawalang modo!

"You won't be stuck with a crybaby like me kung papakawalan mo na ko! Sinabi ko naman diba? Wala akong pagsasabihan ng mga nakita ko kagabi! Just let me go! Baka nag-aalala na ang parents ko ngayon!"

Humihingal ako ng matapos kong sabihin yan sa kanya. He just just stared at me na parang nabobored na siya makipag-usap sakin.

"I won't kill you, Paige Ainah Bermudez."