Chapter 7

37 1 2
                                    

DEFYING GRAVITY

CHAPTER 7

"Eww stalker." I said after marinig ang sinabi niya.

"You look good in red. Ang ikli nga lang nang shorts mo." he said.

"Andito ka?" tanong ko. Why did I feel so... Creeped out. Stalker ba tong sundalong to?

"Yes, I am everywhere" sabi niya.

"Putangina mo"

"Mas putangina ka, Montreal" he said then laughed... Huskily.

"Asan ka?" tanong ko

"So you've decided to finally meet me. Again" he said.

"Well, I can tell your smiling but sorry not sorry, I won't show my pretty face to you" I said.

Aba't in-end call niya! Walang hiya. Binalikan ko si Jhamaila.

"Ah bes, hehe. Dun nalang tayo kumain sa Jollibee" sabi ni Jhamai.

"Ha? Akala ko ba sa Greenwich mo gusto kumain?" tanong ko.

"Ah, sa Jollibee nalang bes" sabi niya.

"Jhamaila, gusto ko ng lasagna. Please sa greenwich tayo" sabi ko tsaka naunang naglakad sa greenwich. Pero buti pang nakinig nalang ako kay Jhamai. I saw Carter with a girl. And he look so happy. Glad for him. Na estatwa ako sa kinatatayuan ko. I can't even stop staring at them. I once was that girl, the girl who made him smile genuinely.

"sabi ko sayo wag sa greenwich eh" sabi ni Jhamai. Di ko parin inaalis ang titig ko sa kanila.

"Let's go na Zyzy." sabi niya pero di pa rin ako kumilos. I want him to see me, here, almost crying. I want him to feel pity and guilty of what he have done.

"Sige ka, magrerequest for back up ako" For once, I thought we have a chance. Look at me biv. Look how devastated I am.

At ewan ko pero parang narinig niya ang sinabi ko at lumingon siya sa akin. Fuck! On second thought, I don't want to be pitied. I want to act strong. So I turned my back against him. But I was surprised that someone hugged me.

"I miss you, darling" Adam said. Shit, knight in shining combat boots, you saved me.

"A-anong ginagawa mo Gamboa?" tanong ko.

"Jhamai told me you saw your ex here, with another girl. I came to rescue you. You're welcome." sabi niya. Humiwalay ako sa yakap niya. I wiped my own tears.

"Asan si Jhamai?" tanong ko.

"Naunang umuwi, dala na rin niya ang pinamili mo." sagot niya.

"Walanghiyang baboy yun. Nasa kanya yung pitaka ko." sabi ko.

"My treat, darling. Let's eat?" tanong niya. Sinipa ko yung tuhod niya. I can say he's hurt.

"Hala sorry, di ko sinasadya. Ikaw kasi eh! Masyadong chansing!" sabi ko.

"Nah, you owe me one. Let's have a date today to make it even" he said. Tsaka hinila niya ako patungo sa counter. I looked at Carter, he is looking at me- at our hands. Masyado na tong chansing si Gamboa. Tss.

"Anong gusto mo kainin, darling~" sabi niya

"Lasagna sa akin, asshole" sagot ko.

"Umupo ka na dun, ako na bahala dito" sabi niya tsaka hinila ako... Para halikan ang noo ko.

"Tsaning ka na masyado, Gamboa" sabi ko sabay death glare.

"Sayo lang naman ako tsansing ah?" sabi niya sabay kindat.

"gago!" sabi ko sabay talikod para humanap ng vacant table. I walked passed Carter and his girl. I sat down on the table behind them, giving him a perfect view of us. After a few minutes, dumating na si Adamson with my all time favorite-Lasagna~!

"kain na" he said then smiled.

"Don't smile. It's creepy" I said.

"Atlast, nagkita na tayo" Sabi niya.

"Yes, pero uuwi na ako ng Cebu the day after tomorrow" I said.

"Good."

"Good?" tanong ko. "Ganun ka na ba kasabik makauwi ako?"

"Nah. Buti at uuwi ka na. Di ka na masasaktan. Kawawa darling ko kung ganun" sabi niya. Sinipa ko siya ilalim sa mesa.

"Shut your mouth up, Gamboa" sabi ko.
...
After naming kumain, dinala niya ako sa department store at binilhan ng jeans. Oo, jeans. Kasi, ang gong gong, tinapunan ng iced tea ang shorts ko kaya dapat kami bumili ng masusuot ko. I choose shorts pero di niya type kaya jeans nalang. No choice kasi siya naman yung magbabayad.

"Wala ka nabang gustong gawin, darling?" tanong niya.

"For the 30th time, Gamboa, stop calling me darling. And gusto ko nang umuwi" I said.

"Sige, darling. Hatid na kita." sabi niya tsaka nag smile. Naglakad na kami patungong basement. Holy cow! He has Pulsar RS 200!

"Sakay na" he said. At inalalayan akong sumakay.

"Sorry for me, being cold, Gamboa. And thank you din kasi you saved me from embarassment." sabi ko nang nakasakay na ako.

"Nah, don't be." sabi niya. Binigay niya yung helmet.

"You really planned this, don't you?" sabi ko.

"yes. Sinabi kasi ni Jhamai. Tapos nasa Davao din ako so I planned to see you" sabi niya. At pinaandar na ang motor.
...
"Lumiko ka diyan. Yang ancestral na bahay. Amin yan" sabi ko. Hininto niya yung motor sa tapat ng gate namin.

"Salamat, Adam!" sabi ko at nagsmile. I admit, I felt okay.

"no problem, Zymith. Ingat ka bukas!" sabi niya. Tumingin siya sa bahay ko.

"Your ex is waiting for you at your front door" sabi niya. Nilingon ko ang bahay, at nandun nga ang demonyo.

"Mauna na ako, Adam" sabi ko.

"No, sasamahan kita" sabi niya tsaka bumaba sa motor niya.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko kay Carter nang makalapit kami.

"Can I talk to you?" tanong niya.

"Speak" sagot ko

"Alone? Without some douchebag listening" sabi niya.

"I will listen whenever I want" sagot ni Adam.

"Pardon but who are you to listen?" tanong ni Carter.

Hinila ko si Adam... I'm sorry Adam.

"He's my man and he can listen to whatever you want to say" I said. Nilingon ko si Adam at seryoso silang magkatitigan ni Carter. Puta, anong kailangan niya?

Defying GravityTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon