Defying Gravity

Chapter 16

DEFYING GRAVITY
CHAPTER 16

Apat na buwan na ang nakalipas, and me and my boyfriend is going strong. We go out every free time naming dalawa. Our family will be on a short trip and will sometimes do camping. Everything's okay. Alam mo yung feeling na each day, you fall deeper for that person. Kahit di kayo nagkikita or nagtetext araw araw, parang andiyan parin siya. His role as a captain is quite busy. I understand, because my father was once an army. I am working in a call center near our area.

To: Adamson
Darling, papunta na ako sa cafè. Dun na kita hintayin ah?

Yes, magkikita kami sa Zen Café kasi may sasabihin daw siyang importante. Okay lang naman kasi walking distance lang ito sa amin.

From: Adamson
Okay darling. I love you.

Ilang minuto sa paglalakad, andito na ako sa labas ng café. Nakita ko ang motor niya. Pagpasok ko, hinanap ko kaagad siya. He is sitting at the corner, wearing his uniform. My knight in shining combat boots. I walked towards him.

"Hello Darling!" bati ko.

"Hello darling. You look beautiful with your pajamas on" sabi niya. Ewan ko kung compliment yun o pang iinis.

"Paki mo ba't nakapajama ako?" tanong ko. Nakakainis tong lalaking to. Gago.

"Chill, babe. I'm just joking" sabi niya sabay smile.

"Mag order ka na dun! Daming satsat!" sabi ko tsaka umupo sa upuan sa harap niya.

"Yes sir!" sabi niya tsaka tumawa. Tumayo siya tsaka pumunta sa counter. Naglalaro lang ako ng Angry birds habang hinihintay siya.

"Eto na yung favorite mong cappuccino frappe oh." sabi niya at nilapag sa lamesa yung frappe.

"Anong pag uusapan natin?" tanong ko.

"Bakit ba ang init ng ulo mo?" tanong niya.

"Paki mo? Ha? Paki mo?" tanong ko. "Suntukan nalang." sabi ko tsaka tinaas ang sleeves ng tshirt ko.

"Chill, babe. I love you. Sige na, mag usap na tayo" sabi niya. Okay, kalmado na ako.

"Ano?" tanong ko.

"Alam mo naman na captain ako di ba?" tanong niya.

"Oo."

"Alam mo din ang responsibilidad ko sa trabaho at bansa di ba?" tanong nita ulit.

"oo."

"Darling, aalis muna ako ha? 6 months lang naman." sabi niya. Ha? Aalis? Saan?

"Saan ka pupunta?"

"Iraq" sabi niya. Di ko gusto to!

"Tapos? Sasali ka sa giyera? Ano ka ba naman, Adamson! Wag kang pupunta dun!" sabi ko.

"Darling—"

"Wag mo akong ma darling darling ha? Walang pupunta ng Iraq!" sabi ko.

"Trabaho kasi ito, darling. Di ko to pwede tanggihan" relax niyang paliwanag.

"Pwede kang hindi makakabalik dito, Adamson. Alam mo yan!" shit. Bakit ang emotional ko ngayon?

"Babalik ako. Pangako yan!" sabi niya.

"Adamson naman eh! Wag ka nang pumunta dun!" sabi ko.

"Baby, I promise you that I will come back. Wag kang umiyak please. Kung pwede lang sana, matagal ko nang tinanggihan yung duty. Pero di pwede baby eh. Naka schedule na yung flight namin. After 6 days" sabi niya sabay hawak sa kamay ko. "At babalik ako kung i aasure mo ako na may babalikan ako." pahabol niya.

"Di pa ba sapat ang mga ginagawa at pinapakita ko sayo, Adam?" tanong ko.

"Sapat na pero mas mabuti kung assured na assured ako" sabi niya sabay ngiti.

"Nice try pero hinding hindi ko ibibigay sayo yung virginity ko hanggang hindi pa tayo kasal!" sabi ko sabay belat.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA"

"Anong nakakatawa?" inis na tanong ko.

"Oh babe. Hindi yan ang ibig kong sabihin. HAHAHAHAHAHAHAHA" sabi niya. Shit, napahiya ako dun ah?

"Shut up. Straight to the point kasi!" sabi ko.

"You complete my life." sabi niya. Biglang na off ang mga ilaw. Tanging ang ilaw lang sa itaas namin ang on.

"Zymith Zcarina Montreal, will you marry me?" tanong niya at lumuhod sa harap ko. I am awed. Andun yung family and friends namin! Set up to?

I sometimes think that it needs a year or two to really know about the person you want to marry. But in my case, I don't need a year or two, I need Adamson. And that's the moment I said

"yes"

Everyone is shouting and clapping habang isinuot ni Adamson—my groom to be— ang singsing sa ring finger ko.

"Be back please"

"I promise I'll be back love. Wait for me"

"I will babe, I will wait for you. Always" sabi ko. Marrying a soldier huh? Akala ko ba ayaw ko nang sundalo?

"Jhamai, anong gusto mong trabaho sa future husband mo?" tanong ko.

"Gusto ko engineer o di kaya ay seaman! Pwede ring sundalo!" sabi niya. "Ikaw? Anong gusto mo?"

"Kahit ani basta wag sundalo at seaman. Palagi silang wala sa bahay eh"

"Okay lang naman yun as long as uuwi"

Pero si Adamson ang pinili ko. Ewan ko anong nangyari sa akin. Isa lang ang masasabi ko, I am inlove with my one and only knight in shining armor.

"Basta babalik ka ha?" sabi ko. Tumango siya at hinalikan ako sa noo. Nag stay kami dun sa café haggang alas 12 ng hating gabi. Di pa nga sana sila uuwi kaso dinalaw ako ni mother nature—my period— so dapat talaga ako uuwi kasi malagkit HAHAHAHAHA.

After ko mag wash up at magbihis, humiga na kaagad ako sa kama.

To: Hubby
I love you, good night.

From: Hubby
I love you more, good night.

ZzzzzzZzzzz