all bright wonders like taehyung

10; mercury

🎶lp - other people

Kulaklıklarım takılı ve yine dinleye dinleye suyu çıkardığım o gürültülü şarkını dinleyerek Hoseok'un adresi attığı evi bulmaya çalışıyordum. "Yaşamak Gerçek Mucizedir." projesinden ona okul çıkışı bahsetmiştim ve o küçük bir işi olduğunu söyleyip gitmiş, daha sonra proje hakkında konuşmak için bir evin adresini atmıştı.

Ev okuldan baya bir uzaktı ama yürüyerek gelmek beni yormamıştı. Sürekli koştuğum için kilometrelerce yürümeye alışkındım.

Kocaman çantam ve siyah kazağım, kot pantolonumla birlikte iki katlı evin önünde durduğumda bakışlarımı etrafta gezdirdim. Bu ev cidden çok güzeldi.

Kulaklıklarımı çıkartarak beyaz kapının yanındaki zile bastım. Birkaç dakika bekledikten sonra kapının arkasındaki bağırışmaları duydum. Birisi bağırıyor mu, gülüyor mu pek anlaşılmıyordu.

Sonra kapı kilidi açılma sesi kulaklarıma doldu ve ardından ahşap desenli beyaz kapı açıldı. Karşımda gördüğüm manzarayla kaşlarım yukarı doğru havalandırdım.

Kader kesinlikle benimle dalga geçiyordu.

Taehyung üstü çıplak bir şekilde kapıyı açmış, kaşlarını şaşırmış gibi yukarı doğru kaldırmıştı. Beni gördüğü ve şaşkınlığını yatıştırdığı ilk an kapıyı tekrardan suratıma kapattı.

"Senin ebeni Hoseok!" diye sinirle bağırdığını duydum kapının arkasından. Daha sonra sesler boğuklaştı.

Sessiz bir şekilde birkaç dakika bekledim ama kapıyı hiç kimse açmayacağını anladığımda tekrardan zile bastım. Zile basmamdan iki saniye sonra Taehyung tekrardan kapıyı açtı.

Üzerine beyaz ve oldukça bol kapüşonlusunu geçirmişti. Kapüşonlusu o kadar boldu ki, onun olmadığını anlamam fazla sürmedi. İçine ikimiz birden girebilirdik.

Taehyung beni içeri davet etmek yerine kapının pervazına yaslandı ve kısık sesiyle sordu. "Burada ne arıyorsun?"

"Hoseok çağırdı." dedim ve kocaman çantamı gözüne sokarcasına salladım. "Proje hakkında konuşacağız."

"Ne projesi?" Taehyung kaşlarını çatarak sorduğunda sıkıntılı bir nefes aldım.

"Yaşamak Gerçek Mucizedir."

"Şu destek grupu mu?" Demek Taehyung'un destek grupundan haberi vardı. Hoseok söylemiş olmalıydı.

"Evet."

Bakışlarını içeri çevirip bir süre bakındıktan sonra tekrardan bana baktı. Yüzünde düşünceli bir ifade vardı. "İyi de Hoseok'un o gruptan ayrıldığını biliyorum ben."

Ben bilmiyordum.

"Bana öyle bir şey söylemedi." dedim aynı düşünceli sesle. "Taehyung cidden kapı pervazında mı konuşacağız bunları?"

"Ah, tabii ki hayır." Taehyung yaslandığı kapı pervazından doğrularak tekrardan içeriye bir bakış attı. Sonra yine bana döndü. Beni oyaladığı o kadar belliydi ki. İçeride bir şeyler dönüyor olmalıydı.

"Sen de kapıda kaldın böyle." diyerek kapı kolundan tuttu.

"Sonunda fark edebildin." diye gülümseyerek içeri doğru adımımı atmıştım ki yüzüme kapanan kapıyla olduğum yere mıhlandım.

"Ciddi misin sen?!" Sinirlerim bozulmuş bir şekilde bağırdım ve kapıya yumruk attım.

Ama kapının diğer tarafından ses gelmedi. Birkaç saniye tanıdım kendime ve alt üst olmuş sinirlerimi sakinleştirmeye çalıştım.